روش‌های بهینه‌سازی تولید

با اینکه خیلیها میگویند تلویزیون از رقابت با ماهواره و فضای مجازی و پلتفرمها جامانده و دیگر نمیتواند آنها را پشت سر بگذارد اما به نظرم این اتفاق نیفتاده و تلویزیون همچنان مخاطب خودش را دارد. البته معتقدم برای بهبود و افزایش کیفیت باید همیشه کوشید، مخاطب را حفظ کرد. سریالسازی یا برنامهسازی و اصولا تولید محتوا برای تلویزیون، مراتبی دارد که باید رعایت شود؛ یعنی اینطور نیست که به صرف علاقهمندی به سریالسازی بشود سریال خوب ساخت. همانطور که علاقه به رانندگی از ما راننده نمیسازد، در تولید محصول تلویزیونی خوب نیز باید خیلی باحساسیت برخورد کرد. به دلایل شخصی هیچگاه ماهواره نداشتهام و علاقهای هم به استفاده از آن نداشتهام، ولی فضای مجازی را حس کردهام و از تأثیرگذاریش هم آگاهی دارم. اینکه رسانهملی رقیب دارد شکی نیست، اما رسانهملی میتواند با پربارتر شدن و تولید برنامههای جذابتر و در کنارش کم کردن کاستیها برای کنار زدن رقبایش تلاش کند. یکی از تفاوتهای تلویزیون با پلتفرمها و فضای مجازی و حتی شبکههای ماهوارهای آن است که آنها سعی کردهاند به نوعی چابکسازی دست زنند و با حداقل هزینه، بهترینها را عرضه کنند، ولی در اینجا بخش عمده بودجهها صرف نوعی بروکراسی میشود که اگر حذف شود نه تنها شرایط بدتر نخواهد شد بلکه اتفاقا بهتر میشود. البته این بروکراسی دامنگیر تولید فقط مختص صداوسیما نیست و گاهی در ساختارهای فرهنگی دیگر و نهادهایی که به کار تولید اشتغال دارند، دیده میشود. مثلا نگاه کنید به میزان خدم و حشم برخی جشنها و جشنوارههای مثلا فرهنگی که کلی هم بودجه میگیرند ولی خروجی آنها در حد یک هفته فیلم ساده و معمولی هم نیست. شرایط مشابه رسانهملی را رسانه رسمی خیلی از کشورهای دیگر هم دارند یعنی فقط باید به مخاطب بومی فکر کنند، ولی باز هم لنگ نماندهاند یعنی توانستهاند با جذب درآمد ناشی از آگهیهای داخلی، تولیدات جذاب داشته باشند. یک دلیل آن است که ساختارهایشان را چابکسازی کردند تا زودتر به سودآوری برسند. به بیان بهتر، نگاه کارمندی را از کار رسانهای حذف کردند و کوشیدند نیروهایی را جذب و حفظ کنند که برایشان آورده فرهنگی داشته باشند. ایرادی ندارد که بسیاری از کارها را برونسپاری کنیم و صرفا ناظرانی را بر کارها گماریم تا کیفیت را بررسی کنند. ایرادی ندارد بسیاری از تولیدات را در بخش خصوصی انجام دهیم و بعد پخش محصول با تلویزیون باشد، ایرادی ندارد که سعی کنیم به جای تولید محصولات در داخل سازمان به سمت استفاده از محصولات تولید شده در بخش خصوصی برویم. در دهههای ۶۰ و ۷۰ بخشی از جدول پخش تلویزیون با فیلمهای سینمایی تولیدشده برای اکران سینماها پر میشد و همین موضوع باعث تنوع برنامهها و در عین حال نوعی پرهیز از اتلاف منابع بود. حالا هم میشود چنین روشهایی را به کار گرفت و شرایط بهینه شدن امور را فراهم کرد. روزنامه جام جم