التیام زخمهای موسیقی و بی توجهی رسانه ها

جمشیدجم را همه ما با سرود خاطره انگیز «یار دبستانی من» می شناسیم. او تهیه کننده و کارشناس مجری دو برنامه شبانه رادیو تهران و صدای آشنا است.

کد خبر: ۱۳۹۵۲۱

دغدغه خاصی برای حفظ میراث ارزشمند موسیقی ایران دارد و در حال نگارش کتابی در این زمینه است. جم از مدتها پیش ، کار بازخوانی سرود یار دبستانی را که این بار با سرود «ای ایران» تلفیق شده است ، شروع کرده بود که هم اکنون آن را به پایان رسانده است. گفتگوی ما را با او می خوانید.

چه برنامه هایی در رادیو تهران و صدای آشنا دارید؛

در رادیو تهران تهیه کنندگی تهران در شب را بر عهده دارم که 2مجری قدیمی و صداپیشه ، آقای امیر نوری و خانم پریسا جمالی با من همکاری می کنند و در رادیو صدای آشنا که روی ماهواره پخش می شود، تهیه کننده و کارشناس مجری برنامه ای با عنوان ایستگاه موسیقی هستم.

تا آنجا که می دانم نسبت به وضعیت موسیقی در کشور و بخصوص صداوسیما در سالهای قبل انتقادهایی داشتید، هنوز هم فکر می کنید که شرایط تغییر نکرده است.

گاهی از شرایط موجود متاسف می شوم . ولی گاهی هم خوشحالم از این که اگر کسی اهلیت داشته باشد، میدان برای کار کردن باز است. اما اگر انتقاد می کنم برای این است که نهادها و شوراهایی که میراث دار موسیقی هستند، توجه نمی کنند و به موسیقی به عنوان یک کار اداری نگاه می کنند.

جزیی تر صحبت کنید، چه باید بکنند که نمی کنند؛

من همیشه گفته ام برای به روز شدن و جذب جوانان به سمت موسیقی ارزشمند می توانیم ارکستر الکترونیک درست کنیم. کاری که یانی در چند سال اخیر کرد و من 20سال است که می گویم این کار را بکنیم.
بیاییم الکترونیک غرب را بیاوریم با سازهای خودمان تلفیق کنیم. مگر یانی الکترونیک غرب را با ملودی های شرقی تلفیق نکرده و دارد دنیا را تسخیر می کند. چرا ما نباید بتوانیم...

شما در «تهران در شب» و «ایستگاه موسیقی» در این زمینه گام بر می دارید؛

سعی می کنم موسیقی پخش کنم که هم ارزش داشته باشد هم توجه نسل جوان را به خود جلب کند و خدا را شکر می کنم که تا اندازه ای توانسته ام تاثیرگذار باشم. الان میان جوانان شنونده های خوبی داریم که موسیقی ایرانی را بخوبی می شناسند.

آنها که شنونده خاص شما هستند با ذائقه تخریب شده شنونده عام چه می کنید؛

قبول دارم که سطح سلیقه جوانان از موسیقی خیلی پایین آمده ، اما رسانه ها می توانند فرهنگ سازی کنند. شما شبکه های خارجی را ببینید در حد صفر هستند نه تنها چیزی ندارند به مخاطب بدهند که اصلا او را تخریب می کنند. رسانه های داخلی اما می توانند از آدمهای صاحب نام عرصه موسیقی استفاده کنند که اینها هم یکی یکی دارند می میرند.

چرا رادیو، تلویزیون های ایرانی مستقر در غرب نمی توانند از موسیقی درست استفاده کنند؛

من راجع به دی جی و رایانه خیلی حرف دارم که اینجا نمی گنجه ، فقط می توانم بگویم این سبک ، اتفاق وحشتناکی است که موسیقی را نابود می کند. من معتقدم غرب درباره موسیقی سالهاست به بن بست رسیده ، مگر این که با ترفندهایی مثل یانی ، نغمه و آهنگ شرقی را با الکترونیک خودشان تلفیق کنند. (البته منظورم موسیقی بین الملل نیست) با این شرایط، این شبکه ها چه دارند که بخواهند درباره موسیقی ارائه کنند. منبع و گنجینه هنر در همین سرزمین نهفته است ، سازهای اکوستیک ما مثل دریاست که می تواند دنیا را بگیرد. فقط به الکترونیک غرب نیاز دارد. من منکر صنعت غرب نمی شوم ، اما از نظر ملودی ما می توانیم مدعی باشیم.

کار بازخوانی سرود یاردبستانی را به کجا رساندید؛

تقریبا کار تمام شده و ساعات پایانی اش را می گذراند. در اجرای این کار، جوانی به نام رضا صبوری با من همکاری کرد و با صدای خودم 2سرود یار دبستانی (که برای مردم ایران خاطره انگیز است) و «ای ایران» را با هم خوانده ایم و بزودی آن را پخش خواهم کرد.

شما از سالها پیش در حال تحقیق و نگارش کتابی راجع به موسیقی بودید. فکر می کنید کی منتشر شود؛

6سال است که در حال تحقیق و یادداشت برداری برای این کتاب هستم و هرچه بیشتر پیش می روم به دریای وسیعتری برمی خورم و در حال حاضر به مرکب خوانی و بداهه نوازی رسیده ام. فکر می کنم این کتاب به صورت فرهنگ چند جلدی چاپ شود.

اگر دوست دارید جمله ای به عنوان نکته آخر بگویید؛

هجوم بی رحمانه ای که به فرهنگ و هنر ما می شود می ترسم که موسیقی ایرانی را زخمی کند. ای کاش مسوولان با دلسوزی بیشتری کار کنند و میراث دار خوبی برای موسیقی باشند. هر کس حتی اگر یک قدم می تواند برای تثبیت موسیقی بردارد، کوتاهی نکند.