پت‌شاپ‌ها و معمای خروج ارز

این سگ‌ها و گربه‌ها، خرگوش‌ها و همسترها و انواع پرنده و چرنده و خزنده و جونده که مردم به عنوان حیوان خانگیدست آموزشان می‌کنند و برای گشت و گذار زیر بغل می‌زنند و با خود به خیابان و مترو و فرودگاه و کافی شاپ و شهربازی می‌آورند، هم نماد تغییر سبک زندگی‌اند و هم نشانه‌ای از اقتصادی که بی سر و صدا در حال بزرگ شدن است.

این اقتصاد از یک سو خدماتی مانند هتل حیوانات، پت‌شاپ، آتلیه یا آرایشگاه حیوانات را توسعه می‌دهد و از سوی دیگر انواع ویتامین‌ها، داروها ، واکسن‌ها، وسایل بازی، ظرف غذا، قلاده، قفس، شامپو، کیف حمل‌ونقل، شانه، ناخن‌گیر، لباس مخصوص، شانه و پرزگیر، غذای تشویقی، شیرخشک، دماسنج، رطوبت‌سنج، لامپ نوری و وان حمام را برای حیوانات خانگی مهیا می‌کند.
این دنیا آنقدر رنگارنگ است که لذت خرید را تحریک می‌کند و افراد را به رقابت در یک بازی لاکچری می‌کشاند. اما هزینه رنگارنگ ماندن این دنیا از چه محلی تامین می‌شود؟ آیا غیر از این است که واردات این اقلام خارجی به کشور از سال ۹۹ ممنوع شده ولی بازهم مرزها به روی این اجناس لوکس و غیرضروری باز است؟
پت‌شاپ‌های مملو از غذای حیوانات و هر آنچه برای تیمار و خوش‌تیپ کردن این جانوران به کار می‌آید، همچنین بی‌شمار فروشگاه اینترنتی که انواع و اقسام تجهیزات را عرضه می‌کنند، همه و همه نشان می‌دهد گرچه ممنوعیت واردات وجود دارد ولی راه قاچاق هنوز باز است؛ شاید هم عده‌ای که سال‌ها از ارز دولتی سوء‌استفاده کردند و غذای سگ و گربه را به جای دارو جا زدند، هنوز مشغول فعالیت هستند. گرایش روز افزون جامعه به نگهداری از حیوانات خانگی مسلما تقاضای فراوانی را هم برای کالاهای لوکس وارداتی ایجاد می‌کند که مسبب توسعه یک اقتصاد بو‌دار است. هیچ گاه روشن نشده که قاچاق ملزومات پت‌ها از چه مسیر و با نفوذ چه گروه‌هایی صورت می‌گیرد و چرا متوقف نمی‌شود، اما لازم است شفاف شود که چگونه خروج ارز به این آسانی و برای کالاهایی اینچنین غیرضروری میسر می‌شود؛ آن هم در شرایط سخت تحریمی که واردات دارو به عنوان کالایی استراتژیک با موانع متعددی روبه‌روست.