جبران خلأ سینمای ایران

به‌طور کلی عمار فضا و شکلی مردمی دارد و با توجه به همین فضاست که مهم‌ترین شاخصه جشنواره عمار را مردمی بودن آن می‌دانم. این جشنواره طی سال‌ها فعالیت در معرفی نسل جدید و دغدغه‌مند از فیلمسازان جوان، در بخش‌های مختلف داستانی، مستند و... تلاش موفقی داشته و همین معرفی انگیزه و دلیلی برای حضور فعال‌تر این جوانان در سینمای ایران می‌شود. کمااین‌که خود ما هم وقتی در دوره چهارم عمار برنده جایزه شدیم نوپا بودیم اما با همان معرفی در حوزه انیمیشن شناخته شدیم. امروز و در مقایسه با چهارمین دوره جشنواره عمار رشد کیفی فیلم‌ها به‌وضوح مشخص است و قاطعانه می‌توان گفت جشنواره کلکسیونی از فیلم‌های با کیفیت است که نشان از ارتقای جشنواره می‌دهد.

عمار اکران گسترده‌ای دارد که صرفا محدود به شهرهای بزرگ نیست و حتی شامل روستاها هم می‌شود. «اکران‌های مردمی عمار» از مهم‌ترین وجوه تمایز آن با سایر جشنواره‌های کشور است. وقتی فیلم‌های کوتاه، کلیپ‌های موسیقی، فیلم‌های مستند و... در یک روستا نمایش داده شود فرهنگی که مورد نظر جشنواره عمار است در این مکان‌های کوچک و بزرگ رشد می‌کند. در واقع این رویداد اکرانی بدون واسطه دارد که باعث می‌شود عموم مردم جامعه (نه صرفا قشری خاص) این فیلم‌ها را ببینند. این در حالی است که جشنواره‌های تخصصی سینما مثل فجر، حقیقت، فیلم کوتاه و... در سالن‌هایی خاص برگزار می‌شوند و افرادی که دنبال‌کننده تخصصی سینما هستند امکان تماشای آن را دارند اما عمار که حتی بوستان‌ها را هم برای اکران فیلم در نظر می‌گیرد بازده وسیع‌تری از مردم را مخاطب خود قرار می‌دهد.

از سوی دیگر عمار به بودجه هیچ نهاد و سازمانی وابسته نیست. حتی کسانی که می‌خواهند در سراسر کشور فیلم‌های عمار را اکران کنند درگیر به قول معروف کاغذبازی‌های اداری نمی‌شوند. بچه‌های انقلابی هر زمانی که فیلم‌ها به دست‌شان برسد به شکلی خودجوش آنها را در اماکن عمومی نمایش می‌دهند. عمار رویدادی است که با خوشفکری و البته خیلی اتفاقی ظهور کرد و امروز دیگر وقت آن رسیده جایگاه خود را بین سایر جشنواره‌های سینمای ایران تثبیت کند. در این راه هیچ لزومی هم ندارد که خود را با دیگر جشنواره‌های تخصصی مقایسه کند. چون از اساس موضوعیت و دغدغه‌ای فارغ از آنچه بین جشنواره‌های سینمایی رایج است را دنبال می‌کند. عمده موضوعات عمار ویژه‌برنامه‌هایی حول محور آرمان‌های انقلاب اسلامی است، موضوعاتی که شاید در جشنواره‌های دیگر کمرنگ شده باشد. پیشتر این جشنواره، مدرسه هنر و اندیشه را راه‌اندازی کرد که فیلمسازان مستعد را در آنجا پرورش می‌دهد و وارد چرخه تولید و بدنه سینما می‌کند. عمار در این سال‌ها انواع و اقسام تولیدات تصویری و محتوایی باکیفیت را به مخاطبان ارائه کرده و از این نظر بسیار عالی است. این جشنواره به‌خوبی توانست یکی از خلأهای بزرگ سینمای ایران را شناسایی کرده و با تمرکز روی آن به موفقیت‌های قابل قبولی برسد اما قطعا می‌تواند از ظرفیت فیلمسازان جبهه انقلاب بهینه‌تر و دقیق‌تر استفاده کند.