توجهات گاهی مثبت و سازنده و گاهی منفی و مخربند اما هر دو از عوامل تقویت کننده رفتار محسوب میشوند .وقتی انتظار یک رفتار مشخص را داریم، چطور رفتار کنیم؟
اولین گام آموزش رفتار مورد نظر و مطلوب بهطور عینی و پاسخدهی به سوالات فرزندمان در زمینه رفتار مورد نظر است. زمینه انجام رفتار مطلوب را مهیا کنیم، اجازه دهیم فرزندمان رفتار مورد نظر را تقلید کند و در صورت نیاز به او کمک کنیم و بازخورد مناسب بدهیم. بلافاصله پس از انجام رفتار مطلوب از فرزندتان تشکر کنید و دلیل آن را دقیق توضیح دهید تا حس خوب رضایتمندی در او افزایش یابد. تحسین و تقدیر باید متناسب با رفتار بر حسب علایق و عواطف کودک و به دور از هر گونه اغراق باشد. بهتر است بهگونهای که فرد مقابل احساس کند کار مهمی انجام داده تا انرژی مثبت را همراه حس مفید بودن تجربه کند. این نکته باعث تقویت انگیزه تکرار پذیری رفتار مورد نظر میشود تا کمکم بهصورت یک عادت همیشگی تکرار شود. در نظر گرفتن پاداش و امتیاز حس مسئولیتپذیری را بالا میبرد، چون کودک متوجه میشود تلاشش دیده شده و یاد میگیرد برای رسیدن به خواستههایش در جهت انجام رفتارهای مطلوب تلاش کند.
شاید این فکر به ذهنتان برسد که آیا پاداشها و امتیازات باعث تقویت روحیه باج خواهی فرزندمان نمیشود؟ پاداش و امتیاز میتواند همان رفتارهایی باشد که والدین هر روز انجام میدهند. پاداش جنبه مادی دارد، شما میتوانید وسایلی را که مورد نیاز فرزندتان است و قصد تهیه آنها را دارید، بهعنوان پاداش یک رفتار مطلوب در نظر بگیرید. امتیاز فرصتی است که ما در نظر میگیریم. مثل درست کردن غذای مورد علاقه، پارک رفتن، بازی کردن یا تماشای یک فیلم که باید به گونهای باشد که توان انجام آنها را بهطور قطعی داشته باشیم.
روزنامه جام جم