ارزش ندارد به خاطر موهایت مدال نگیری!

اما آنچه در شبکه‌های اجتماعی از او وایرال شد، حرکتی بود که او در روز وزن‌کشی انجام داد. این وزنه‌بردار به دلیل ۲۵۰ گرم اضافه وزن، مو‌های خود را قیچی کرد تا از مسابقات حذف نشود و این همان چیزی بود که پوپک را بیش از پیش میان مردم محبوب کرد. او در گفتگو با «جام‌جم» گفت که گرچه کار سختی انجام داده، اما ارزش مدال برنزش خیلی بیشتر از این حرف‌هاست.

اولین نماینده ایران بودید که روی تخته رفتید و چراغ اول را با مدال روشن کردید. استرس نداشتید؟ مسابقات چطور بود؟
این مسابقات چهارمین مسابقه بین المللی بود که شرکت می‌کردم و در تمام مسابقات من اولین نماینده ایران بودم که روی تخته می‌رفتم. این مسابقات یک خوبی داشت که کل تیم با من اعزام شدند. مربی و بقیه دوستانم کنارم بودند و تنها نبودم، چون در مسابقات قبلی تیم بعد از مسابقه من اعزام می‌شد. نکته مهم‌تر این‌که من چند روز قبل از مسابقات به ترکیه آمدم و شرایط بدنی و تمریناتم خوب بود و با شرایط اینجا تمرین کردم. من سال گذشته در مسابقات آسیایی ازبکستان حذف شدم که آخرین مسابقه‌ام بود. بعد از آن شرایط روحی خوبی نداشتم و انگیزه‌ام را از دست داده بودم. حتی فکر نمی‌کردم دیگر وزنه برداری را ادامه دهم یا تمرین کنم. ولی به تدریج این انگیزه و امید را در خودم ایجاد کردم و تصمیم به تمرین گرفتم. خدا را شکر دوباره به من اعتماد شد و به اردو‌ها دعوت شدم. به مسابقات آمدم و تلاش کردم تا کمترین وزنه را از دست بدهم. روز مسابقه شرایط روحی عالی داشتم و کادرفنی بسیار به من کمک کرد. به خاطر تغییراتی که در فدراسیون پیش آمد، اردو‌های ما خیلی دیر برگزار شد و کلا یک ماه در اردو بودیم. در ثبت رکورد انتظار بیشتری از خودم داشتم، ولی مربیان راضی بودند و خداراشکر توانستم مدال برنز را بگیرم.
اتفاقی که بیشتر از مدال آوردن شما در شبکه‌های اجتماعی وایرال شد، حرکتی بود که برای وزن‌کشی انجام دادید. ایده کوتاه کردن مو‌ها چطور به ذهنت رسید؟
در دهکده صبح به وزن‌کشی رفتم و فیکس سر وزن بودم. بعد که به مسابقات رفتیم،۲۵۰ گرم بالاتر بودم و شوک عجیبی به من وارد شد، چون کنترل وزن شدیدی داشتم. ما دو ساعت قبل از مسابقه وزن‌کشی می‌کنیم، آن ساعت نمی‌دانستم باید چکار کنم و آنجا امکاناتی هم نبود. زمان کم بود و ۱۳۰گرم هم با انجام حرکت‌های ورزشی و اکتیو کم کردم. اگر زمانم از دست می‌رفت از جدول مسابقات حذف می‌شدم. به مربی‌ام پیشنهاد دادم موهایم را کوتاه کنم تا سر وزن برسم که البته ایشان گفت بماند برای لحظه آخر، ولی چاره‌ای نبود. امکاناتی مانند سونا هم نبود و مجبور شدم موهایم را قیچی کنم.
شاید این کار از سر اجبار برای خانم‌ها خیلی سخت باشد. اذیت یا ناراحت نشدید؟
چند داور خانم که سر وزن‌کشی من بودند خیلی ناراحت بودند. یکی‌شان به من گفت اگر به خاطر عدالت نبود، هرگز دوست نداشتم موهایت را کوتاه کنی. ولی خودم گفتم اشکالی ندارد و با این کار فیکس به وزن رسیدم. قطعا هیچکس دوست ندارد این اتفاق برایش بیفتد، ولی فکر می‌کنم هر ورزشکار حرفه‌ای جای من بود، قطعا این کار را می‌کرد. ارزش ندارد به خاطر موهایت مدال نگیری. همه ورزشکاران خانم از این خودگذشتگی‌ها دارند و اگر لازم باشد، حتما این کار را می‌کنند. ما ورزشکارانی داریم که با بدترین آسیب‌ها وزنه می‌زنند و برای مدال مبارزه می‌کنند.
احتمالا روزی که سراغ وزنه‌برداری رفتید، خیلی حرف‌ها شنیدید. با حرف‌ها و قضاوت‌ها چطور مقابله کردید؟
من از خیلی سال پیش یاد گرفتم به این حرف‌ها اهمیت ندهم و راه خودم را بروم. خانواده‌ام همیشه تشویقم کردند و اگر مخالفتی هم داشتند به خاطر سلامتی‌ام بود، چون وزنه‌برداری ورزشی آسیب‌زاست. اگر کسی از این حرف‌ها بزند اصلا مهم نیست، چون من اصلا این حرف‌ها را نمی‌شنوم.
با دخترانی مثل تو که دوست دارند سراغ ورزش‌هایی مانند وزنه‌برداری بروند، اما از قضاوت‌ها می‌ترسند، چه حرفی داری؟‌
می‌گویم خیلی از مردمی که عادی زندگی می‌کنند، افرادی هستند که از حرف‌ها و قضاوت‌ها ترسیدند و زندگی عادی را انتخاب کردند. فقط افراد کمی هستند که در راس کار هستند، موفق می‌شوند و درخشان. این‌ها همان افرادی هستند که به قضاوت‌ها اهمیتی ندادند و این تفاوت یک آدم خاص و یک آدم معمولی است.

منبع: روزنامه جام جم