صحنه جرم، ورود ممنوع

ماجرای یک قفس غیرقانونی
در یک شب سرد پاییزی برای تهیه گزارش از پشت صحنه فصل دوم «نوار زرد» به لوکیشنی در غرب تهران و یک مدرسه می‌رویم. در یکی از سالن‌های زیرزمین این مدرسه که وسعت زیادی هم دارد، رینگ بوکس و قفسی درست شده و قرار است صحنه‌ای از این سریال که به مبارزه در قفس که به‌صورت غیرقانونی در شهر تهران انجام می‌شود، بپردازد و این مبارزه را به تصویر بکشد. یک قفس که دو مبارز در آن کارهای نمایشی و رزمی انجام می‌دهند و قرار است سرگرد کاوه کیهان نقش اصلی سریال نوار زرد هم به‌عنوان یکی از مبارزان وارد قفس شود.
کاوه کیهان، سرگرد آگاهی و نقش اصلی قصه سریال نوار زرد در یکی از پرونده‌هایی که دنبال می‌کند به صورت اتفاقی متوجه شده که در قسمت پشتی یکی از سالن‌های ورزش بوکس که به صورت عادی فعالیت می‌کند، یک راه مخفی وجود دارد که منتهی می‌شود به این سالن که قفسی برای مبارزه مخفی و شرط‌بندی‌های زیرزمینی است. او که به‌دنبال متهم فراری ماجراست، قرار است از طریق این سالن زیرزمینی به آن شخصیت برسد و مجبور می‌شود برای این‌که ظاهرسازی کند، به‌عنوان یک فایتر (مبارز) وارد رینگ بوکس و قفس شود و مبارزه هم انجام دهد تا به نتیجه‌ای که می‌خواهد برسد. این یک صحنه ۵ ــ ۴ دقیقه‌ای از یکی از اپیزودهای فصل دوم سریال نوار زرد است.

دغدغه‌های سروش محمدزاده، کارگردان:
«نوار زرد ۲» امنیتی نیست
سروش محمدزاده، کارگردان فصل دوم سریال تلویزیونی نوار زرد که روزهای پایانی تولید را سپری می‌کند، از تفاوت‌ها و تغییرات این فصل نسبت به قصل اول سریال گفت.
فصل دوم نوار زرد در مجموع شامل چند قسمت است؟
سریال نوار زرد در فصل دوم ۳۰ قسمت دارد که به صورت اپیزودیک است یعنی در هر دو یا سه قسمت به یک‌سری از پرونده‌ها می‌پردازد که این پرونده‌ها در هم ادغام می‌شوند، یعنی این‌طور نیست که یک پرونده تمام شود و برویم سراغ پرونده بعدی. پرونده‌ها در هم ادغام می‌شوند و بیننده در آن واحد دو یا سه پرونده را دنبال می‌کند که وقتی یکی حل می‌شود، دیگری تازه شروع می‌شود. در نتیجه شاید حدود ۱۲ تا ۱۵ پرونده را دنبال می‌کند و در عین حال یک خط اصلی داستانی هم داریم که از قسمت یک تا آخر به صورت کامل دنبال می‌شود.
این پرونده‌ها چقدر براساس واقعیت است و چقدر قصه‌پردازی نوشته شده‌است؟
کریم لک‌زاده به‌عنوان نویسنده چیزی حدود دو سال درگیر نوشتن این فیلمنامه بوده و از بین بیش از ۱۰۰پرونده واقعی در اداره آگاهی توانسته این قصه‌ها را استخراج کند. می‌توان گفت بیش از ۷۰درصد قصه‌ها ریشه در واقعیت دارد و یک مقداری هم تخیل نویسنده در آن دخیل بوده که داستان‌ها دراماتیزه شوند.
آیا شما فصل اول نوار زرد را دیده بودید؟ چون کارگردان دیگری ساخته بود. فصل دوم چقدر به فصل اول نزدیک است؟
بعد از این‌که ساخت فصل دوم این مجموعه به من پیشنهاد شد، فصل اول را با تمرکز و دقت بیشتر دیدم. با توجه به این‌که ما در فصل دوم به‌دلایلی دیگر نمی‌توانستیم از بازیگرهای فصل اول استفاده کنیم و مثلا بازیگر نقش اصلی به‌دلایل مختلفی دیگر نمی‌خواست یا نمی‌توانست در فصل دوم همکاری کند، تصمیم گرفتیم همه بازیگرها را تغییر دهیم، به‌رغم این‌که شخصیت‌ها همان شخصیت‌ها هستند و ما نمی‌توانستیم آنها را تغییر دهیم، چون این شخصیت‌ها یک داستانی داشتند که باید آن داستان را دنبال می‌کردیم. به هر حال این کار ریسک زیادی داشت اما امیدوارم این موضوع برای بیننده‌ای که فصل یک را دیده‌است، آزاردهنده نباشد. کسانی که راف کات‌های فصل دو را دیده‌اند، معتقدند بعد از ۳ تا ۴ قسمت بیننده با همین کاراکتر‌ها هم همذات‌پنداری خواهد کرد.
درحال‌حاضر سریال‌های پلیسی و امنیتی در تلویزیون زیاد شده است. شما چه اقدامی کردید که نگاه خودتان را داشته باشید و فصل‌دوم نوار زرد سریال پلیسی‌ای باشد که خط‌مش خودش را داشته باشد و به تکرار نیفتد؟
فصل‌دوم نوار زرد با سریال‌های دیگر متفاوت است چون به هر حال در کار امنیتی یک بخش جاسوسی وجود دارد یعنی در حقیقت یک زمینه جاسوسی دارد ولی کار پلیسی این‌چنینی که مربوط به پرونده‌های آگاهی از جمله سرقت، قتل، آدم‌ربایی و... است، ساختارش کاملا متفاوت است و در واقع در دو گونه متفاوت با فیلم‌های امنیتی قرار می‌گیرند.
بعضی مواقع شاهد این موضوع هستیم که سریال پلیسی است اما به مباحث امنیتی می‌پردازد.
بله ولی ما در این سریال اصلا موضوع امنیتی نداریم و همه چیز در قالب همین بحث سرقت و قتل و آدم‌ربایی و حتی مسائلی مثل جرم‌های خانوادگی و قاچاق موادمخدر است که به حوزه آگاهی ارتباط پیدا می‌کند و در نتیجه ساختار و روایت‌مان هم در همین ژانر معمایی گنجانده‌شده و اصلا به سمت گونه امنیتی نرفتیم.
چگونه ساخت فصل‌دوم نوار زرد را پذیرفتید؟
خیلی به کارهای پلیسی علاقه‌مندم یعنی به‌عنوان کارگردان علاقه‌ دارم کارهایی را که در یک گونه مشخص ساخته می‌شوند، تجربه کنم. فرقی ندارد ملودرام خانوادگی باشد یا پلیسی یا جنگی یا حوزه دفاع‌مقدس، اینها موضوعات موردعلاقه من هستند و اگر پیش بیاید انجام می‌دهم، به‌خصوص این کار که فیلمنامه خیلی خوبی هم داشت.
بعضی از کارگردان‌ها فقط در سبکی مشخص کار می‌کنند آیا شما هم سبکی خاص دارید یا دوست دارید در همه سبک‌ها کارگردانی کنید؟
من این شغل را به دلیل بحث فیلمسازی دوست دارم و علاقه‌مندم تجربه‌های متنوع داشته باشم، نه این‌که در یک فرم خاص کار کنم. علاقه‌ام به ساخت و خلق یک سریال یا فیلم در هر گونه است و ممکن است حتی ژانری که انتخاب می‌کنم موزیکال و فانتزی باشد.
به هر حال مهم‌ترین دغدغه ما در تولید سریال بحث مالی است. تلویزیون باید خیلی از کارهایش مراقبت کند، وقتی کاری را مصوب می‌کند و به تولید می‌رساند باید در رساندن منابع مالی هم با دقت و سرعت کارش را انجام دهد. اگر این مقوله به‌تعویق بیفتد شبیه نوشدارو پس از مرگ سهراب است. یعنی در زمانی که شما در حال تولید هستید به منابع مالی احتیاج دارید که اثر مستقیمی بر کیفیت تولید می‌گذارد. اگر آن زمان این اتفاق نیفتد در نتیجه از کیفیت کار کاسته می‌شود. خیلی از مردم فکر می‌کنند که یک پولی دارد خرج می‌شود پس چرا کیفیت مطلوب وجود ندارد؟
درصورتی که اگر آن منبع مالی در زمان درستش خرج نشود مثل خانه‌ای است که شما زمانی که می‌خواهید آهن‌ریزی کنید و آهن و بتن خوب مصرف کنید، پول ندارید و جنس ارزان استفاده می‌کنید و زمانی پول دست‌تان می‌رسد که می‌خواهید کلید و پریز نصب کنید. در این صورت شاکله اصلی کار از دست رفته است. موضوع تامین بودجه خیلی اهمیت دارد اما متاسفانه این اتفاق در تولید کارهای تلویزیونی خیلی رایج است. تزریق دیرهنگام منابع مالی در زمانی که ما ۸۰درصد کار را به اتمام رسانده‌ایم، باعث می‌شود به کیفیت کار ضربه بخورد.

حسام محمودی، بازیگر نقش دستیار سرگرد کاوه کیهان:
روایت‌های تلخ و شیرین
حسام محمودی از چگونگی نقش خود در «نوارزرد‌۲» و ویژگی‌های این نقش که یک پلیس است، می‌گوید.
حسام محمودی، بازیگر این سریال درباره نقشش می‌گوید: فیلمنامه نوارزرد برای نقش کاوه کیهان که بانیپال شومون آن را ایفا می‌کند، نوشته‌شده و باقی نقش‌ها فرعی هستند. من به‌عنوان بازیگری که نقش دستیار سرگرد کاوه کیهان را ایفا می‌کنم سعی کردم تا جایی که می‌توانم به این نقش چیزی اضافه کنم. مدل ایفای نقش بانیپال شومون یک نقش جدی و سخت است و من سعی کردم کمی ته‌مایه طنز به نقشی که دارم بیفزایم تا این فضای سخت و خشک شکسته شود. بانیپال شومون و من تمام سعی خود را کردیم که تقابل این دو نقش با یکدیگر رفاقتی باشد تا رابطه جذاب یک دستیار و مافوق را برای مخاطان به نمایش بگذاریم.
وی اظهار می‌کند: چند بار از دفتر محمدرضا شفیعی به من پیشنهاد شده بود در سریال‌هایی که او تهیه‌کنندگی آن را برعهده دارد، ایفای نقش کنم که هربار به دلایلی این همکاری اتفاق نیفتاد اما این‌بار خوشبختانه این همکاری شکل گرفت و توانستم در فصل‌دوم سریال نوارزرد با آقای شفیعی به‌عنوان تهیه‌کننده همکاری داشته باشم.
محمودی عنوان می‌کند: قبل از حضور در سریال نوار زرد در دو سریال به‌عنوان نقش اصلی بازی کرده بودم و از این‌که هر روز سر صحنه فیلمبرداری باشم، خسته شده بودم. از طرفی هم اگر این ذهنیت از طرف بازیگر به کارگردان‌ها القا شود که فلان بازیگر قرار است فقط در نقش اصلی بازی کند بازیگر با نوعی بحران مواجه می‌شود. برخی نقش‌های مکمل هستند که خیلی خوب و تاثیرگذارند و اگر این حس به کارگردان‌ها القا شود تو به‌عنوان یک بازیگر دیگر این موقعیت‌ها را از دست خواهی داد.
وی ادامه می‌دهد: سروش محمدزاده هم در انتخاب این نقش برایم خیلی تاثیرگذار بود. از نظر من محمدزاده، شخصیت جالبی در کارگردانی دارد و جزو کارگردان‌های جوان کاربلد در تلویزیون و سینماست. قبل از حضور در این سریال با بانیپال شومون هم مشورت کردم و مجموع این عوامل و صحبت‌ها باعث شد من هم یکی از بازیگران سریال نوار زرد در فصل دوم باشم.
بازیگر سریال نوار زرد۲ بیان می‌کند: به‌عنوان بازیگر هر جایی که توانستم سعی کردم با نظارت کارگردان فضا را تلطیف کنم. این سریال به دلیل موضوعاتی که به آنها پرداخته و نوع بازی که بانیپال شومون به‌ عنوان تک نقش اصلی آن را ایفا می‌کند تا حد زیادی سخت و خشن است و من سعی کردم تا حدی این سختی را در برخی سکانس‌هایی که حضور دارم، بگیرم و کمی با طنازی کلامی این فضا را بشکنم.
وی می‌افزاید: البته این سریال روایت‌های تلخی دارد و اگر قرار باشد طنز ماجرا زیاد شود به هجو خواهد رسید و باعث خنده مخاطب می‌شود. از هر چیزی به اندازه در سریال استفاده و سعی شده فضاهایی را برای مخاطب به تصویر بکشیم که برای او واقعی و قابل لمس باشد. سعی کردیم فضای رفاقت بین دو پلیس که مافوق و دستیار هستند و در کنار آن روابط دوستانه‌ای دارند و رفیق یکدیگر نیز هستند، به‌درستی به نمایش بگذاریم تا مخاطب‌پسند باشد. این کاراکتر روی متن هیچ چیز خاصی نداشت اما من به‌عنوان بازیگر سعی کردم این نقش را بسازم.
محمودی در ادامه توضیح می‌دهد: نیروهای پلیس و نیروی انتظامی در وهله اول انسان هستند و کارهایی را انجام می‌دهند که یک انسان عادی انجام می‌دهد. آنها هم زندگی شخصی دارند، می‌خندند، غصه‌دار می‌شوند، مهربان هستند و عاشق می‌شوند. همه آنها یک زندگی شخصی جدا از کار و فعالیت در نیروی انتظامی دارند. سعی کردیم به‌رغم همه محدودیت‌هایی که برای یک نقش پلیس وجود دارد، کمی از زندگی عادی آنها را به نمایش بگذاریم.
وی تاکید می‌کند: نباید نقش‌ها را غیرقابل باور کرد، این غیرقابل باور شدن باعث ریزش مخاطب سریال‌های تلویزیونی خواهد شد. مشکل سریال‌ها این است به محض این‌که یک شوخی یا حرفی درباره یک قشر از جامعه زده می‌شود، همه آنها معترض می‌شوند و این محدودیت‌ها و برنتابیدن شوخی‌ها و صحبت درباره شغل‌های مختلف در جامعه باعث می‌شود مخاطب روزمرگی‌ای را که لمس کرده در سریال‌های تلویزیونی نبیند و این موضوع باعث ‌استقبال نکردن مخاطبان از سریال‌های تلویزیونی می‌شود.
این بازیگر بیان می‌کند: من ۱۰سال است به‌عنوان بازیگر در تلویزیون فعالیت دارم اما گاهی با محدودیت‌هایی مواجه می‌شویم که باعث می‌شود یک سریال کلا عجیب و غریب شده، از کیفیت آن کاسته شود. باید ظرفیت خود را در انتقادها و شوخی‌های سریال‌های تلویزیونی بالا ببریم تا مخاطب تلویزیون بیشتر شود یا مخاطبانی که دارد، دچار ریزش نشوند.
وی در پایان می‌گوید: سعی کردم در انتخاب نقش‌هایم در دام سری کاری نیفتم و دوست ندارم هر کسی مرا می‌بیند فکر کند با یک نقش معصوم و به اصطلاح بچه مثبت طرف است. سال گذشته بعد از بازی در سریال «باخانمان» که یک سریال طنز بود «کلبه‌ای در مه» را بازی کردم که نقش یک جوان انقلابی را داشتم که در زمان رژیم گذشته مبارز بوده است. سعی کردم در تمام این سال‌ها ژانرهای مختلف را تجربه کنم و دوست نداشتم فقط در یک نوع ژانر و یک نوع نقش فعالیت کنم. سعی کردم از هر نقشی چیزی بیاموزم و در کارهای بعدی از آن استفاده کنم.

بانیپال شومون، بازیگر نقش سرگرد کاوه کیهان:
فیلمنامه، نقطه قوت سریال است
نحوه پذیرش بازی در نقش کاوه کیهان: قبل از این‌که بخواهم نقش سرگرد کیهان را بازی کنم فصل اول نوار زرد را ندیده بودم. بعد از این‌که بازی در فصل دوم سریال نوار زرد و به جای امیر آقایی به من پیشنهاد شد، این سریال را دیدم. سریال بسیار خوبی بود و داستان فصل اول برایم جذاب بود. البته قبل از این‌که بخواهم فصل اول سریال را ببینم فیلمنامه فصل دوم را خواندم. کریم لک‌زاده، فیلمنامه بسیار خوبی را به نگارش درآورده بود و جزو معدود متن‌هایی بود که به دستم رسید و نتوانستم ایرادی از فیلمنامه بگیرم. فیلمنامه فصل دوم نوار زرد یک فیلمنامه دقیق، درست و جذاب بود. امیر آقایی در فصل اول سریال و در نقش سرگرد کاوه کیهان درخشان و بدون نقص بود و توانست ارتباط خوبی با مخاطبان برقرار کند. شاید این موضوع کار مرا کمی سخت‌تر کرد اما تمام سعی خود را کردم تا طرحی که نویسنده و کارگردان از این نقش در فصل دوم داشتند را به‌درستی اجرا کنم.
مهم‌ترین ویژگی نقش: مهم‌ترین ویژگی نقش سرگرد کاوه کیهان باهوش بودن اوست. پلیسی که صبور است، بیش از آن‌که حرفی بزند گوش می‌دهد و مقتدر است. پلیسی که در کار خود بسیار حرفه‌ای و کاربلد است. من هم سعی کردم تا جایی که امکان دارد نقش پلیسی را ایفا کنم که مردم او را می‌شناسند و برای آنها قابل درک و لمس است. پلیسی که در مواجهه با متهم او را ناز و نوازش نمی‌کند و قاطعیت و اقتدار خود را دارد. تمام سعی من این بود نقش این سرگرد آگاهی برای مردم قابل لمس و باور باشد.
تجربه اولین نقش بلند: قبل از ایفای نقش سرگرد کاوه کیهان نقش اصلی در سریال‌های تلویزیونی نداشتم و در سال‌های دور چند نقش کوتاه در تلویزیون ایفا کردم. سریال‌های تلویزیونی برای همه مردم ایران تولید می‌شود و روی آنتن می‌رود و حتی کسانی که در دورترین نقطه ایران زندگی می‌کنند سریال‌های تلویزیونی را می‌بینند. تلویزیون نسبت به سینما و تئاتر مخاطبان بیشتری دارد و بازی در سریال‌های تلویزیونی به دیده شدن بازیگر کمک می‌کند اما از طرفی می‌بینیم که خیلی از سریال‌ها دیده نمی‌شوند و به تبع آن بازیگر هم دیده نمی‌شود. عوامل زیادی در دیده شدن یک سریال موثرند که یکی از آنها زمان مناسب پخش سریال است اما در عین حال باید قبول کرد برخی از سریال‌ها به‌دلیل ضعیف بودن است که دیده نمی‌شوند و مردم با آن ارتباطی برقرار نمی‌کنند. پس نمی‌توان گفت که بازیگر در هر سریال تلویزیونی که بازی کند دیده می‌شود. کیفیت سریال در دیده شدن بازیگر تاثیرگذار است و اگر سریال نتواند با مخاطب ارتباط برقرار کند و مورد پسند قرار بگیرد قطعا بازیگر هم دیده نخواهد شد.
تاثیر فیلمنامه خوب: در وهله اول به‌دلیل فیلمنامه خوب این سریال در «نوار زرد» حضور پیدا کردم، البته سروش محمدزاده هم دوستم بود و این دوستی یکی از دلایلی شد که ایفای نقش در این سریال را قبول کنم. فصل دوم این سریال بسیار خوب است و امیدوارم در زمان پخش مورد قبول مخاطبان تلویزیون قرار بگیرد. من به‌عنوان بازیگر و دوستان دیگری که در این سریال ایفای نقش می‌کنند، تمام سعی‌مان را کرده‌ایم که یک کار خوب و استاندارد روی آنتن برود. همه عوامل این سریال از نویسنده، تهیه‌کننده و کارگردان تمام زحمت خود را در عین کمبود امکانات کشیدند تا فصل دوم نوار زرد همچون فصل اول، مخاطبان را با خود همراه کند. امیدوارم در زمان پخش این سریال کامنت‌ها و بازخوردهای خوبی از طرف مردم داشته باشیم.
جذابیت قصه‌های جنایی- پلیسی: قصه‌های جنایی- پلیسی همیشه برای مخاطبان جذاب بوده و فیلمنامه و متنی که برای این سریال نوشته شده به‌قدری درست است که قطعا کشش زیادی برای مخاطبان ایجاد خواهد کرد تا این سریال را دنبال کنند. جای خالی سریال‌های پلیسی- معمایی این سال‌ها در تلویزیون احساس می‌شد و نوار زرد قطعا جزو سریال‌هایی است که می‌تواند این جای خالی را در آنتن تلویزیون پر کند. این سریال به دور از مسائل امنیتی است که درباره آنها سریال‌های زیادی ساخته شده و بیشتر به قصه‌های عامیانه و روزانه‌ای که مردم در صفحه حوادث می‌خوانند یا در فضای مجازی می‌بینند، می‌پردازد. قتل، جنایت، دزدی، سرقت و... قصه‌هایی است که این سریال به آنها پرداخته و در چند اپیزود آنها را به تصویر کشیده است.
هماهنگی کامل با کارگردان: به‌عنوان نقش اصلی سریال نوار زرد با سروش محمدزاده، کارگردان این سریال کاملا هماهنگ بودیم. در طول کار و برای بهتر رسیدن به نقش با یکدیگر صحبت می‌کردیم و اصلا این‌گونه نبود که من کاری را انجام دهم که دلم نخواسته است و سروش پلانی را بگیرد که دوست نداشته است. برای تک‌تک صحنه‌ها با یکدیگر تعامل داشتیم. چه تعامل و چه نظر دادن درباره سکانس‌هایی که گرفته می‌شود، می‌تواند به بهتر شدن یک نقش کمک کند. علاوه بر این من درباره نقشی که می‌خواستم ایفا کنم نظر می‌دادم؛ نظر دادن درست درباره نقش و صحبت با کارگردان هم نوعی تعامل در کار است چون به بالا رفتن سطح بازی یک بازیگر و بهتر شدن سریال کمک زیادی می‌کند. ما راجع به تمام صحنه‌ها با یکدیگر صحبت می‌کنیم و منطقی تصمیم می‌گیریم.
بداهه‌گویی در نقش: در طول ضبط سکانس‌ها خیلی کم بداهه‌گویی داشتم و نقش و فیلمنامه به‌قدری درست بود که احتیاج نداشت بخواهم چیزی به دیالوگ‌ها اضافه یا کم کنم. بدون اغراق دیالوگ‌نویسی‌های کریم لک‌زاده خیلی درست و دقیق انجام شده بود. نوار زرد اولین تجربه تلویزیونی من به‌عنوان نقش اصلی است و امیدوارم قصه، کارگردانی و بازی‌ها به چشم مخاطب خوش بیاید و مردم فصل دوم نوار زرد را دوست داشته باشند. ما برای این سریال از جان و دل مایه گذاشتیم و در واقع همه ما در این سریال صد در صد خودمان بودیم. به‌واقع حتی از یک پلان هم به‌سادگی گذر نکردیم و روی تک‌تک صحنه‌ها دقت داشتیم که بهترین باشد. یک تاریخ پخش به ما اعلام شده و ضبط قسمت‌های پایانی سریال نوار زرد احتمالا با پخش قسمت‌های اولیه آن همزمان باشد. من تا حدی نگران این موضوع هستم که فینال کار به‌دلیل رسیدن به آنتن دچار آسیب شود. اواخر آذر زمان احتمالی پخش این سریال است البته تا به‌حال ۹۰‌ درصد این سریال ضبط شده و مراحل فنی بعد از تولید آن باقی مانده است.

هادی شلالوند، مدیر تصویربرداری سریال «نوار زرد ۲»:
تعدد لوکیشن‌ها و عملیات‌های پلیسی، کارمان را سخت‌ کرد
هادی شلالوند، مدیر تصویربرداری سریال نوار زرد ۲ از سختی‌های تصویربرداری سریال‌های تلویزیونی به‌ویژه سریال‌های پلیسی دارای لوکیشن‌های متعدد می‌گوید.
مدیر تصویربرداری سریال درباره روند تصویربرداری این سریال می‌گوید: تیرماه تصویربرداری فصل دوم سریال «نوار زرد» را آغاز کردیم و نزدیک به پنج ماه است که مشغول تصویربرداری هستیم و احتمالا تا دو ماه دیگر هم ادامه خواهد داشت.
وی درباره لوکیشن‌های این سریال می‌افزاید: اطراف تهران در لوکیشن‌های زیادی فیلمبرداری داشتیم و قرار است به کاشان هم برویم. همچنین سکانس‌هایی در رشت و بندرانزلی داشتیم که از چند بافت روستایی و کوهستانی و فضاهای شمال استفاده کردیم. در اطراف تهران، پیشوا و جاده گرمسار لوکیشن‌های زیادی داشتیم و در مجموع سرما و گرما را در این کار تجربه کردیم.
شلالوند درباره تفاوت تصویربرداری کارهای آپارتمانی با این کار و سختی‌ها و مشقات کارهایی مثل نوار زرد می‌گوید: کاری که در آپارتمان ساخته شود خیلی ساده‌تر است. جابه‌جایی‌ها و تعدد لوکیشن‌ها کار را سخت می‌کند. خیلی از مواقع شب‌کار بودیم و حتی در برخی از سکانس‌های روز هم نیاز به نورپردازی داشتیم. مثلا برای یک پلان ۳۰ ثانیه‌ای نورپردازی زیادی باید انجام می‌دادیم و تمام وسایل نور باید پهن و دوباره جمع می‌شد. همچنین بارها اتفاق افتاده که در یک روز کاری چند لوکیشن مختلف را تصویربرداری کردیم. این جابه‌جایی‌ها هم انرژی زیادی از گروه می‌گیرد و هم زمان زیادی برای جمع‌کردن وسایل و انتقال از یک لوکیشن به لوکیشن دیگر و دوباره پهن‌کردن وسایل هدر می‌رود اما به‌هرحال در برخی مواقع اجتناب‌ناپذیر است و من هم شخصا کار سخت را بیشتر دوست دارم و فکر می‌کنم نتیجه خوب خستگی‌ها را از بین می‌برد.
وی درباره مدت‌زمان سکانس‌هایی که تصویربرداری می‌شوند اظهار می‌کند: زمان‌های متفاوتی داشتیم، از دو دقیقه تا حدود ۲۰‌دقیقه. مثلا یک‌سری سکانس‌های مربوط به درگیری پلیس است که هرچند دیالوگ ندارد اما یک عملیات اتفاق می‌افتد و این عملیات نیازمند تعداد پلان‌های زیادی است. هرکدام از این پلان‌ها ممکن است یک، دو یا پنج ثانیه باشد اما ساختنش زمان‌بر است. در روزهایی که چنین پلان‌هایی داشتیم قطعا راندمان شوتینگ فیلمبرداری کمتر بوده است. یک سکانس‌هایی هم دو بازیگر روبه‌روی هم هستند و درباره موضوعی گفت‌وگو می‌کنند. در این سکانس‌ها دو دوربین همزمان فیلمبرداری می‌کنند و طبیعتا در آن موقعیت‌ها سرعت کار بالاتر می‌رود.
این مدیر فیلمبرداری درباره میزان رضایتش از روند تصویربرداری ‌نوار زرد ۲‌ تاکنون بیان می‌کند: تا اینجای کار با تمام سختی‌هایی که وجود داشت اما از نتیجه کار خیلی راضی بودم. در پروژه تلویزیونی یک زمان مشخصی در نظر گرفته می‌شود و باید یک مقدار معینی از سریال در هر روز فیلمبرداری گردد. فکر می‌کنم با توجه به شرایط و ابزار و ادواتی که بودجه کار اجازه می‌دهد، گروه زحمت زیادی کشیده و نتیجه رضایتبخش است.
وی درباره سختی‌های کار توضیح می‌دهد: در پلان‌های شب‌کاری در شمال کشور گاهی مجبور می‌شدم مثل زنبوردارها توری به سر کنم تا از پشه‌ها در امان باشم، زیرا نوری که روشن کرده بودم موجب می‌شد پشه‌ها به سمتم حمله کنند. برخی مواقع در جاهایی بودیم که هوا به‌شدت گرم بود و از شدت گرما انگار زیر دوش آب رفته بودیم. در این شرایط ما به‌عنوان عوامل فنی شاید می‌توانستیم با لباس یا ترفندهایی مثل توری با شرایط جوی و آب‌وهوایی کنار بیاییم اما بازیگران مجبور بودند با همان لباس‌های صحنه جلوی دوربین بیایند و طبیعتا برای آنها خیلی سخت‌تر بود.
شلالوند در ادامه درباره پیشرفت کار عنوان می‌کند: تاکنون حدود ۸۵‌درصد از فیلمبرداری انجام شده و امیدوارم زمان پخش این اجازه را بدهد که کارهای پس‌تولید مثل جلوه‌های ویژه و اصلاح رنگ و نور به‌درستی انجام شود و کار با عجله پیش نرود تا نتیجه نهایی هم رضایتبخش باشد.
وی ادامه می‌دهد: من تا اینجا تلاشم را کردم که به لحاظ بصری آنچه ضبط می‌کنم در کمال احترام به مخاطب باشد تا مخاطب احساس کند یک سریال خیلی خوب می‌بیند. من و تمام اعضای گروه تولید برای پلان‌به‌پلان این سریال زحمت زیادی کشیدیم و امیدوارم نیتجه خوبی بگیریم. ما همه سعی‌مان را کردیم که رضایت مخاطب را به‌دست آوریم. امیدوارم نتیجه مطلوب حاصل شود و سازمان صداوسیما هم این مسائل را در نظر بگیرد که یک‌سری افرادی در اینجا مشغول کار هستند و در شرایط این روزها که هزینه‌های زندگی روز به روز تغییر می‌کند، وقتی ما سه یا چهار ماه دستمزد نمی‌گیریم زندگی برایمان سخت می‌شود.
این مدیر فیلمبرداری تاکید می‌کند: هنر اصولا یک لطافتی دارد و افرادی که در این حوزه فعالیت می‌کنند باید بتوانند این لطافت را حفظ کنند. وقتی اتمسفر محیط آرامش افراد را به‌هم‌بریزد، قطعا در کار هم تاثیر می‌گذارد.
وی در پایان می‌گوید: امیدوارم اتفاق خوبی بیفتد و بیننده‌ها هم بدانند که ما برای جلب رضایت‌شان تلاش کردیم و سنگ‌تمام گذاشتیم. هر آنچه داشتیم اجرا کردیم و از هیچ چیز به بهانه سختی‌های کار و مشکلات صرف‌نظر نکردیم.

احمدرضا معراجی - رسانه / روزنامه جام‌جم