نمی خواهم قدرتم را به رخ بکشم

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از روزنامه جام جم ، دستان توانمند او ارتفاع بلندی به توپ می‌داد و مسافت زیادی طی می کرد. بیرانوند چندی قبل در مصاحبه با روزنامه جام جم گفت اگر به جای او یک گلر خارجی از این پرتاب‌ها می‌کرد، اسمس در گینس ثبت می‌شد. ظاهرا این جمله او به گوش مسئولان این کتاب جهانی رسید و تصمیم گرفتند سرانجام سروقت این گلر بیایند. البته پیشتر نام بیرانوند در جهان بعد از مهار پنالتی کریستیانو رونالدو مطرح شد. از آن روز به بعد رسانه‌های خارجی روی این بازیکن بیشتر زوم کردند و در تازه‌ترین اتفاق، نامش هم در گینس ثبت شد. علیرضا در بازی مقدماتی جام جهانی 2018 مقابل کره که با برد یک بر صفر تیم ملی همراه شد، پرتاب دستی به مصافت 61 متر و 66 سانت داشت. به همین بهانه با علیرضا گفت و گویی داشتیم.

علیرضا نامت در گینس ثبت شد.خیلی‌ها می گویند فقط خودت می‌توانی این رکورد را بشکنی.

من پرتاب بلندتر از این هم انداخته‌ام منتهی این پرتاب را لحاظ کردند. مربوط به مقدماتی 2018 است. در یک صحنه مدافعان کره جلوی آمده بودند و من هم با تمام توان و قدرت توپ را انداختم که اتفاقا تبدیل به یک موقعیت خوب برای وحید امیری شد. خوشحالم که رکوردم سرانجام در کتاب گینس ثبت شد. این به خاطر حمایت تمام ایرانی‌ها بود. اینکه رکورد را دوباره خودم بشکنم.... خیلی دنبال چنین موضوعی نیستم.

کلا پرتاب‌های کمتری هم می‌اندازی. این دلیل خاصی دارد؟

الان همه از پرتاب‌های من با خبر شده‌اند. می‌دانند که اگر موقعیت باشد، خیلی سریع و با مسافت زیاد توپ را پشت مدافعان می‌اندازم. به خاطر همین زیاد پرتاب‌هایم را خرج نمی‌کنم. از سویی آدمی نیست که اگر خدا توانایی خاصی داده باشد، بخواهم مدام آن را به رخ بکشم یا الکی خرجش کنم. دوست دارم اگر پرتاب می‌کنم برای تیم فایده داشته باشد و در نهایت  نتیجه بخش باشد. وگرنه می‌توانم هر بار که توپ را گرفتم به جای پا با دست این کار را کنم. منتهی منتظر می‌مانم تا موقعیت خوبی نصیب تیم شود و من از این قدرتی که خدا هدیه داده، استفاده کنم.

یکجورهایی برای تو چشم بودن این کار را نمی‌کنی.

راستش من دوست دارم که پرتاب‌های بهتر و بلندتر بیاندازم منتهی فقط می‌خواهم به نحو احسنت باشد. چیزی که گفتید دقیقا حرف خودم هست. برای تو چشم بودن توپ را بلند پرتاب نمی‌کنم. قبلا پرتاب زیاد می‌انداختم ولی خیلی‌ از آنها به مقصد نمی‌رسید و نتیجه نداشت. الان دوست دارم در شرایطی این کار را کنم که حتما توپم به مقصد برسد. همینطوری انداختن که فایده‌ای ندارد. دفاع‌ها برمی‌گردند و خلاصه نتیجه ای‌‎ندارد.

یعنی وضعیت دفاعی حریف خیلی در تصمیم‌گیری تو اثرگذار است.

دقیقا. همانطور که ما روی بازیکنان حریف شناخت کافی داریم، آنها هم قطعا روی ما تحقیق می‌ کنند. اوایل که در تیم ملی این کار را می‌کردم، شرایط بهتر بود. به این دلیل که رقبا زیاد شناخت نداشتند ولی الان اکثر تیم‌های آسیایی شناخت کامل دارند. مدافعان زیاد جلو نمی‌آیند تا پشت سرشان فضا خالی باشد. هر وقت هم جلو بیایند من سریع اقدام می‌کنم.

در پرتغال چطور؟ به شناخت کافی درباره تو رسیده‌اند؟

در پرتغال هم همین اتفاق افتاد. در بازی‌های اول که زیاد روی بازی من شناخت نداشتند، جلو می‌آمدند. من هم دو سه هفته بازی اولی که برای تیم انجام دادم، پرتاب‌های بلندم را می‌انداختم. الان شناخت پیدا کرده‌اند. سعی می‌کنند این فضا را به پرتاب‌های من ندهند.

چه تبلیغ خوبی هم برای بواویستا شد.

بله. مدرک را در تمرین بواوبیستا به من دادند. راستش دوست داشتم در تمرین تیم ملی این اتفاق می‌افتاد چون رکوردم را برای ایران زدم. منتهی چون در اروپا فاصله‌ها کمتر بود و می‌خواستند زودتر این کار را کنند، به تمرین تیم باشگاهی‌ام آمدند.

چقدر پیام تبریک داشتی. از بازیکنان تیم ملی گرفته تا پیشکسوتان و هواداران.

از همه تشکر می‌کنم. تعداد پیام‌ها زیاد بود. خوشحالم که دل مردم با این رکورد شاد شد. این حرفم شعاری نیست و کاملا جدی آن را می‌گویم. در این سال‌ها مردم آنقدر از من حمایت کرده‌اند که از این حمایت‌شان انرژی گرفته‌ام. وقتی توپ دستم می‌افتد این انرژی را به خوبی احساس می‌کنم. از همه کسانی که پیام دادند تشکر می‌کنم. همینطور از تمام بازیکنان، همبازیانم و چهره‌هایی که برایم پیام گذاشتند و تبریک گفتند. امیدواریم که دوباره بتوانم دل مردم کشورم را شاد کنم.