درباره «تونی آدامز» مشهور و کناره گیری اش

باور و تحمل این که تونی آدامز، مرد قدرتمند 20سال اخیر باشگاه فوتبال آرسنال ، سرانجام کفشها را آویخته و در 36سالگی برای طی کردن یک دوره 3ساله درس تربیت بدنی راهی دانشگاه شده و دیگر در قلب خط دفاعی تفنگداران رویت نخواهد شد برای هواداران باشگاه سخت است .

کد خبر: ۱۳۴۴۹

شاید آدامز طی عمر طولانی ورزشی اش ، مسائلی ناگوار را برای خود و اطرافیانش ایجاد کرده باشد؛ اما اکنون همه در تحسین او متفق القولند؛ چرا که او توانست تا حدی بر مشکل اعتیادش به مشروبات الکلی فایق آید و طبیعت ناآرام و گاه افسرده خود را- ولو به دشواری - تحت کنترل درآورد و به اوج بازگردد و در بالاترین سطح فوتبال بریتانیا و اروپا ظاهر شود. او در 66بازی ملی انگلیس ظاهر شد و در هر موقعیت ، هر چه داشت ، ارائه کرد. خود او در پایان تابستان 2002و در حالی که مدتی است فصل جدید رقابت های داخلی انگلیس بدون او شروع شده است ، گفت : اگر به این مرحله رسیده ام و در این پایگاه جای دارم ، به خاطر فوتبال است و از این لحاظ شاکرم ؛ اما این مساله برایم ارزان تمام نشده است و از جان و روحم مایه گذاشته ام ؛ بنابراین الان زمان استراحت و مطالعه است . در تمام این مدت ، او فقط برای یک تیم و یک تیم توپ زد: آرسنال . او در بیش از 700بازی رسمی برای این تیم به میدان آمد؛ بنابراین بیهوده نیست که به او لقب «آقای آرسنال » را داده اند. در ماه مه (اردیبهشت ) امسال بازی تجلیل از آدامز که مسابقه ای دوستانه بین آرسنال و سلتیک بود، انجام شد و از آنجا که وی سرانجام در اواسط مردادماه تصمیم نهایی اش را در زمینه ترک بازیگری رسما اعلام کرد، همان دیدار را حالا باید مسابقه خداحافظی او نیز تلقی کرد. فقط دو روز پیش از آن بازی ، آدامز مدال چهارمین قهرمانی اش را در لیگ برتر انگلیس همراه با آرسنال دریافت کرده بود. طی این مدت طولانی ، او با آرسنال 3بار فاتح جام حذفی انگلیس ، 2بار فاتح جام اتحادیه این کشور و یک بار هم فاتح جام برندگان جام اروپا شده ؛ همان جامی که چند سالی است ملغا و با جام یوفا ادغام شده است . ماجرا از 1983شروع شد؛ موقعی که وی در هیات یک جوان 17ساله ، اولین بازی اش را در ترکیب تیم الف بزرگسالان آرسنال در مقابل ساندرلند و در یکی از مسابقات لیگ انگلیس انجام داد. در ابتدا، هواداران تیمهای رقیب برخورد بدی با وی می کردند و او را به خاطر قد بلند و برخوردهای ساده و خشن اش با رقبا، با کلمات زشتی خطاب می کردند و مدتی طول کشید تا آدامز قدرت حمل توپ و کار با آن را بیابد و با آن ، تبلیغات مخالفانش را کمتر کند. با این حال ، از همان آغاز مشخص شد که آدامز یک فرمانده و رهبر ذاتی در داخل میدان است و ویژگی های این کار را دارد. این مساله بر بابی رابسون مربی وقت تیم ملی انگلیس (و رهبر کنونی باشگاه نیوکاسل ) پنهان نماند و آدامز با رهبری وی ، به سال 1987اولین بازی ملی اش را انجام داد؛ این بازی در مقابل اسپانیا بود. دو سال پیش از آن ، آدامز در آن واحد هم به اوج شکوه و هم به حضیض ذلت رسید. او ابتدا با آرسنال در اواخر بهار 1989فاتح پیکارهای لیگ انگلیس شد و این کار را به هیجان انگیزترین شکل ممکن و در آخرین روز فصل و با پیروزی 2-0در زمین لیورپول انجام داد. اما فقط 2ماه پس از آن افتخار اعتیاد آدامز به مشروبات الکلی شروع شد و از اینجا بود که زندگی وی سیاه شد و در پس پرده و دور از میدان های ورزشی و حتی درون آن ، رنج می برد. در سال 1990غول آرسنال به دلیل رانندگی در حالت مستی ، به دو ماه حبس محکوم شد؛ اما در بازگشت از زندان ، به ترکیب تیم بازگشت تا در قهرمانی مجدد آرسنال در لیگ انگلیس در فصل 1991شریک شود. آدامز بتدریج جایش را در تیم ملی کشور نیز پس گرفت و در سال -1996که این تیم تا مرحله نیمه نهایی جام ملتهای اروپا در خاک انگلیس پیش رفت - وی در اوج اقتدار و شکوه به سر می برد و در قلب دفاعی تیم ، مثل یک حاکم می درخشید. با این حال ، مردم و آنها که فقط از دور وی را تماشا می کردند، نمی دانستند پشت پرده چه می گذرد و او هنوز لرزان است و این چنین بود که پس از حذف انگلیسی ها در نیمه نهایی به دست آلمان و روی ضربات پنالتی ، آدامز که مثل بقیه آن نتیجه را ناعادلانه می شمرد، بهانه ای تازه به دست آورد تا خود را دوباره به دامان مشروبات الکلی بیندازد و 2ماه در آن غوطه ور شود. تازه آن زمان بود که آدامز رسما به مردم اعتراف کرد در این زمینه مشکل اساسی دارد و به مشروب معتاد است و سپس اقداماتش را برای مبارزه با این پدیده مذموم آغاز کرد. کتاب معروف خاطرات آدامز در سال 1999به نام « معتاد» منتشر شد که در آن ، این بازیکن قدرتی و مشهور، رنجهای شخصی اش را به دانشگاهی برای آگاهی عموم بدل کرده است و درسهایی جالب برای نسل جوان دارد، هر چند این مشکلات در دراز مدت ، آدامز را به مردی محکم تر و موفق تر در ستیز با مشکلات بدل کرد و بر توان وی افزود. وقتی اوایل پاییز 1996ارسن وانژه فرانسوی و انضباط خواه به جانشینی جورج گراهام فنی و استوارت هوستون درجه دوم ، سرمربی آرسنال شد، خیلی ها مطمئن بودند دوران آدامز به سر رسیده است ؛ زیرا وی با اصول کاری وانژه یکی نشان نمی داد؛ اما برعکس شد و این دو طی 6سال بعد به طرز غریبی همکار و دوست شدند و یکی از بهترین روابط میان مربی کاپیتان را در سطح باشگاه های انگلیس پی ریزی کردند. در این میان ، خود آدامز هم از بچه کم فکر سالهای قبل ، به مرد عاقل و سنگین تر سالهای اخیر بدل شد؛ کسی که همگان وی را مظهر باشگاه می شناختند و به دلیل طول مدت خدماتش ، او را بحق «آقای آرسنال » می خواندند. وانژه حتی توانست با چشم تیزبین خود، تکنیک و کارهای فنی آدامز را بهبود بخشد و این چنین بود که آرسنال توانست با همراهی آدامز، در سالهای 1998و 2002دوباره افتخار فتح توامان جامهای «لیگ » و «حذفی » انگلیس را تجربه کند. هر چند در مورد دوم ، آدامز به دلیل عود درد قدیمی کمر و همچنین ناراحتی مزمن زانو، قریب به 6ماه از صحنه دور بود و فقط در 2ماه آخر فصل ، تیم را همراهی و تقویت کرد. با این حال نمی توان و نباید انکار کرد که بدن وی براثر 20سال فوتبال هنوز پیوسته در این همه مسابقه سنگین ، داغان شده است و حتی یک جای آن سالم نیست ! از زبان خود آدامز و در مصاحبه اش با نشریه آبزرور بشنوید! بعضی استخوان های پای من تغییر شکل داده و دفرمه شده اند. آرسنالی ها می گفتند به امریکا برو، آنجا پزشکی هست که چیزی را در مغز استخوان تزریق می کند و جلوی رشد اضافی آن را می گیرد. دیدم خیلی ترسناک است ؛ نرفتم . هنوز قدری زندگی و مقداری عمر برایم باقی است ؛ چرا با اصرار در حفظ سالهای ورزشی ام ، باقیمانده سالهای غیرورزشی ام را کوتاه کنم ؛ دلم می خواهد سالهای بعد بتوانم روی پای خودم راه بروم و عصا به دست نباشم . حتی اگر عملی را که می گفتند، انجام می دادم ، 5ماه طول می کشید تا بازگردم . واقعا بدنم از هم پاشیده بود. باید تصریح کرد که ذهن و فکر آدامز، با وجود این مشکلات ، سر حال و قوی مانده است و رویکرد وی به شعر و ادبیات انگلیس و مطالعه هر روزه آنها، ذهن وی را خلاق تر کرده است . به واقع کمبودهای فیزیکی و مسائلی که شرح دادیم ، سبب شد آدامز در میدان نماند و اعلام بازنشستگی کند. طی تابستان امسال و در دو ماه نخست آن ، آدامز پیشنهاد مربیگری 5تیم انگلیسی را رد کرد و از همه جذابتر، پیشنهاد وسوسه کننده رهبری واتفورد از لیگ دسته اول انگلیس بود و نیوجرسی مترو استارز امریکا حتی وی را به عنوان یک بازیکن می خواست . اما مربیگری قطعا در زندگی آینده آدامز نقش و جایی خواهد داشت . درس خواندن در دانشگاه ، وقت زیادی را طی 3سال آینده از آدامز خواهد گرفت ؛ اما او طرح شرکت در یک کلاس مربیگری پیشرفته فیفا را احتمالا در فرانسه در ذهن دارد. در اولین بازی تجلیل از آدامز که 9سال پیش برگزار شد، بیش از 13هزار نفر به استادیوم نیامدند؛ اما در دومین مسابقه تجلیل از وی در ماه مه امسال که پیشتر به آن اشاره شد 38هزار نفر در ورزشگاه هایبری ، وداع پرشکوهی با قهرمان محبوبشان کردند. اما حتی این ارقام نیز تاثیر عظیم آدامز را بر آرسنال و بر کل فوتبال انگلیس بیان نمی کند و جای وی به عنوان یکی از 60بازیکن برتر تاریخ فوتبال بریتانیا، محفوظ و دور از خطر است .