داستان یک تیم پر ابهام

به گزارش جام جم آنلاین، روزنامه جام جم در ادامه نوشت: بعد از این‌که مسابقات با تلخی برای ما به پایان رسید، نقد‌ها و تحلیل‌های مختلفی مطرح شد که خود ما نیز بخشی از این تحلیل‌ها را پذیرفتیم؛ مثل این‌که در دمای بالای قطر نوع تمرینات ما بسیار سنگین بود یا این‌که ما در مقابل تیم‌های کره‌جنوبی و عربستان در سطح کیفی بالای خودمان نبودیم. بار دیگر تکرار می‌کنم به کادر فنی نقد وارد است و همان زمان نیز این نقد‌ها شد و ما بخشی از آن شکست بودیم.

باید به این مساله اشاره‌ای داشته‌باشم که ما درون دروازه با مشکل روبه‌رو بودیم و دروازه‌بان اول ما که ستاره مسابقات تهران و دمشق بود، نتوانست در قطر در حد و اندازه‌های خودش ظاهر شود. از طرف دیگر، ضربه بسیار سختی که به تیم ملی وارد شد، مصدومیت شدیدآقای عابدزاده بود. او در مسابقه با چین تایپه در تهران از ناحیه زانو دچار مصدومیت بسیار شدیدی شد، طوری که دکتر مددی که جراح او بودند، تاکید داشتند این عمل روی زانوی عابدزاده بسیار دشوار است. باید اینجا اذعان کنم اگر این اتفاق برای بازیکن دیگری می‌افتاد، زمان زیادی طول می‌کشید تا سلامتش را به دست آورد یا این‌که از فوتبال کناره‌گیری می‌کرد. با این حال، عابدزاده با این مصدومیت جنگید و در فاصله چند سال مانده به جام‌جهانی ۹۸ خودش را دوباره به تیم‌ملی رساند. به نظر من نبود عابدزاده یکی از بزرگ‌ترین لطماتی بود که به تیم ملی وارد شد و در راه ناکامی‌مان تاثیر زیادی داشت.

این‌طور احساس می‌کنم که ما در فاصله دمشق تا دوحه دچار یک فروریزی شدیم طوری که با بازی‌های قبلی‌مان بسیار متفاوت بودیم. ما در مقابل تیم بسیار خوب ژاپن و همچنین کره‌شمالی پیروز شدیم، اما مقابل سه تیم دیگر بازی را واگذار کردیم. بازی سرنوشت‌ساز مقابل عربستان که حساسیت بالایی داشت، در ورزشگاه شیخ‌خلیفه و همزمان با دیگر بازی‌ها برگزار شد. آن بازی خاطره‌انگیز برای من هم تلخ است و هم شیرین. کافی است به گل‌هایی که ما به عربستان زدیم و همچنان گل‌هایی که دریافت کردیم، بار دیگر نگاهی بیندازیم.

دو گل مهدی فنونی‌زاده از فاصله دور و گل سوم توسط جواد منافی، همگی با تکنیک بالا به ثمر رسید. توجه داشته باشید این گل‌ها را محمد الدعایه دریافت کرد که بهترین دروازه‌بان قرن آسیا لقب گرفت، اما در مقابل گل‌های بچگانه‌ای را دریافت کردیم. همان زمان در مورد این‌که چرا و چگونه این گل‌ها را خوردیم، بحث و صحبت فراوانی شد و حتی دلخوری دروازه‌بان ما یعنی آقای غلامپور را به همراه داشت.

طی این ۲۸ سال حقیقت ماجرا بار‌ها به تصویر کشیده‌شده و اگر قرار است کسی را به عنوان متهم ردیف اول معرفی کنیم، مطمئنا آن فرد آقای غلامپور نیست و تمام اتهامات اول از همه به سمت کادرفنی است، اما پس از این همه سال برخی مسائل همچنان برای من ابهام دارد. من به وضوح دیدم تیم‌ملی در قطر به هیچ وجه آن تیم قدرتمند چند ماه قبل نیست و چرایی این موضوع می‌تواند مورد بحث باشد.

یک مورد شاید می‌تواند مربوط به این باشد که تمرینات ما لازم و استاندارد نبود. البته به آقای کماسی به عنوان مربی بدنساز آن تیم اعتقاد داشتم و همچنان هم دارم. سرمربی تیم‌ملی هم بسیار با‌تجریه و قدرتمند بود، اما اتفاقی بود که با هر منطقی نمی‌توانم متوجه آن شوم. احساس می‌کنم موارد دیگری هم وجود داشت که تا امروز هم نمی‌توانم با قدرت و قطعیت در مورد آن اظهار نظر کنم. به هر حال شب بدی برای ما گذشت و در‌نهایت نیز عربستان و کره توانستند به جام‌جهانی صعود کنند و تیم ما ناکام از مسابقات برگشت.

در پایان برای چندمین بار تاکید می‌کنم کادر فنی می‌توانست مقصر اصلی باشد و بقیه موارد برای ثبت در تاریخ فوتبال ایران بیان شد و اصلا قصدم توجیه و تطهیرکردن نبود. این روز‌ها که در حال صحبت در مورد آن ناکامی تلخ هستیم، تیم‌ملی در راه جام‌جهانی ۲۰۲۲ قطر است و امیدوارم بتواند برای سومین بار متوالی موفق به صعود به این بازی‌ها شود.