تحلیل و بررسی اولین مناظره سیزدهمین دوره ریاست جمهوری خرداد ماه ۱۴۰۰

رضا صفری- پژوهشگر حوزه رسانه؛

انتخابات عرصه شناخت است. ملتی که قرار است مقدرات فردی و اجتماعی خود را دریک دوره چهار ساله در اختیار یک فرد و یک جریان فکری قرار دهد.نیازمند است مبتنی بر «عقلانیت»و بدور از «احساسات» به شناخت و معرفت عمیقی نسبت به آنها دست پیدا کند.

مناظرات یکی از راههای کسب شناخت مردم نسبت به افرادی است که خود را نامزد سکانداری قوه اجرایی کشور کرده اند.

پس همانگونه که گفته شد در مناظرات تلویزیونی هم باید شناخت و معرفت مردم را «بدور از احساسات» و «براساس عقلانیت» نسبت به نامزد ها و برنامه ها و توانمندی های ارتقا داد.
امابابررسی های صورت گرفته مناظرات انتخاباتی که از سال ۱۳۸۸ بعنوان یکی از برنامه های تبلیغاتی نامزدها در دستور کار قرار گرفته است این امر محقق نشده ونتوانسته کمکی به شناخت درست از نامزدهای ریاست جمهوری داشته باشد.
با بررسی ساختار مناظرات از لحاظ کمی و کیفی مشخص میشود این مناظرات بیشتر لایه های «عواطف »و «احساسات» جامعه را در تحت تاثیر قرار داده است و نامزدهانیز کمتر اهتمامی برای بیان دیدگاه و برنامه های خود داشته اند.
در مناظرات آنکس که بهتر حرف میزند ویا بهتر مطالب را با شیوه ماهرانه ای پردازش میکند وبا استفاده از تکنیک های القا پیام (برچسب زنی؛فریب؛ تهمت و...) پیام مخاطب را با خود همراه میکند می تواند پیروز مناظرات باشد.اینجا است که هدف برگزاری مناظرات را که برای بالا بردن شناخت مردم جامعه است دچار خدشه می کند.

مناظرات باید مظهر القا عقلانیت و بسط شناخت در جامعه باشد.نه اینکه باعث غلبه احساسات و عواطف بر عقلانیت شود.