عملیات علیه یک تهدید ویروسی

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از روزنامه جام جم، مرکز سیمافیلم از چندی پیش ساخت سریال تلویزیونی «سرجوخه» را شروع کرده و تهیه‌کنندگی و کارگردانی این سریال را ابوالفضل صفری و احمد معظمی به‌عهده دارند. در واقع این گروه بعد از سریال موفق و پرمخاطب خانه امن که به پرونده‌های امنیتی- اجتماعی می‌پرداخت، سراغ سوژه‌ای دیگر از موضوعاتی در این حوزه رفته‌اند و سریال سرجوخه را تولید می‌کنند که گفته می‌شود به لحاظ تولید سنگین‌تر از خانه امن است و تعدد بازیگر و لوکیشن از ویژگی‌های این اثر است. به گفته سازندگان این اثر مخاطبان با تماشای سرجوخه می‌توانند شاهد فضایی متفاوت باشند و در حال حاضر گروه در تهران مشغول ضبط سریال هستند. قرار است بخش‌هایی از سریال در کشورهای خارجی به تصویر کشیده شود. محور اصلی، قصه‌ای اجتماعی امنیتی است. البته تولید چنین آثاری همیشه مورد توجه مردم قرار گرفته است. به همین دلیل بینندگان تلویزیون به دنبال تماشای چنین آثاری هستند، زیرا نه تنها آنها را سرگرم می‌کند، بلکه اطلاعات هم در اختیارشان می‌گذارد تا متوجه شوند نیروهای امنیتی تا چه میزان زحمت می‌کشند تا امنیت کشور حفظ شود. توجه به همه این موارد باعث شده که در سال‌های اخیر شاهد رونق چنین تولیداتی در تلویزیون باشیم. با توجه به تولید سریال سرجوخه ما هم سراغ عوامل سازنده این سریال به همراه بازیگران رفته‌ایم و درباره جزئیات این سریال به گفت‌وگو نشسته‌ایم.

 

گفته‌های احمد معظمی، کارگردان:
مخاطب این ژانر را دوست دارد
وقتی نام احمد معظمی شنیده می‌شود ناخودآگاه مخاطب به یاد سریال اپیزودیک شاید برای شما هم اتفاق بیفتد می‌افتد، زیرا او بیش از صد و اندی از اپیزودهای این مجموعه را ساخته بود. البته او تله‌فیلم‌های زیادی هم ساخته است اما در سال‌های اخیر به سمت سریال‌سازی حرکت کرده و علاوه بر پرداختن به مضامین اجتماعی سراغ موضوعات امنیتی هم رفته است و مجموعه‌های امنیتی- اجتماعی می‌سازد. از کارهای اخیر او می‌توان به سارق روح، ترور خاموش، خانه امن و... اشاره کرد و حالا او در تازه‌ترین اثرش سراغ یک موضوع امنیتی -اجتماعی دیگر رفته و در قالب سریال سرجوخه به تصویر می‌کشد.

شما در سال‌های اخیر دست گذاشته‌اید روی سوژه‌های امنیتی- اجتماعی و نتیجه آن سریال‌هایی همچون خانه امن، سارق روح، ترور خاموش و... شده‌است که مخاطبان بسیاری هم توانستید جلب کنید. این موضوع دغدغه شماست که گرایش به کارگردانی آثاری از این دست دارید یا این‌که تصادفی پیش آمده است؟
نمی‌توانم بگویم تصادفی بوده، چون من ژانر اجتماعی را دوست دارم و دستمایه ساخت همه آثاری که تا به امروز کارگردانی کرده‌ام، مسائل مبتلا به جامعه بوده است. در سال‌های اخیر ژانر اجتماعی امنیتی را تجربه کرده‌ام که نه‌تنها برایم متفاوت است، بلکه متوجه شده‌ام مخاطبان تلویزیون هم‌چنین ژانری برایشان جذاب است و علاقه‌مند به تماشای چنین آثاری هستند. یکی از عوامل جذابیت در این آثار، قرار دادن صحنه‌های هیجان‌انگیز است که مسلما مخاطبان در دیگر کارها کمتر دیده‌اند. البته ساخت چنین آثاری سختی‌های خودش را دارد، زیرا هم پیچیده و دشوار است و هم این‌که کمتر سازندگان سراغ چنین موضوعاتی می‌روند، اما من دوست دارم کارگردانی آثاری را به‌عهده داشته باشم که من را به چالش دعوت کند و خوشبختانه در سال‌های اخیر این اتفاق رخ داده و راضی هستم. علاوه بر آن باید به این موضوع اشاره کنم که گروه با همدلی یکدیگر در این شرایط کرونایی کار می‌کنند. این در حالی است که کار به لحاظ تولید بسیار سنگین است و ما تعدد لوکیشن و بازیگر داریم، اما با همه این موارد برایمان ارزشمند است که برای مردم یک سریال مخاطب‌پسند تولید کنیم.
پس به نوعی دغدغه شخصی‌تان است که دست روی موضوعات اجتماعی امنیتی گذاشته‌اید؟
بله، طبیعی است که من کارگردانی هستم که کارهای جدی و اجتماعی می‌سازم و به سمت ساخت کار کمدی نمی‌روم.
یعنی هیچ وقت این اتفاق نخواهد افتاد؟
فعلا قصد ندارم کار کمدی بسازم، اما از آینده نمی‌دانم، چرا که بسیار غیرقابل پیش‌بینی است. ولی در حال حاضر تمرکزم را روی ساخت کارهای اجتماعی گذاشته‌ام.
در ساخته‌های قبلی‌تان صحنه‌های هیجان‌انگیز هم برای تعلیق کار قرار داده بودید، آیا مخاطبان می‌توانند شاهد چنین صحنه‌هایی در سریال سرجوخه هم باشند؟
سریال سرجوخه حتی نسبت به مجموعه خانه امن، تولید سنگین‌تری دارد و کار پیچیده‌تر است. یکی از ویژگی‌های قابل تامل در این سریال، شخصیت‌پردازی در قصه است که نویسنده، قصه‌ای بسیار جذاب، پر گره همراه با شخصیت‌پردازی‌های فوق‌العاده نوشته است که قطعا مخاطبان را می‌تواند جذب کند. تیم نویسندگان برای نگارش سریال سرجوخه زحمت زیادی کشیدند. در واقع نویسندگان با ظرافت به طبقه پایین و متوسط جامعه پرداخته‌اند. زمان پخش سریال متوجه شخصیت‌پردازی‌های منسجم این سریال خواهید شد که شسته رفته هستند. یکی دیگر از مسائلی که باید به آن اشاره کنم این است که ما برای تولید این مجموعه سراغ بازیگران خوب تئاتر رفتیم. در واقع یکی از اهداف ما در ساخت سرجوخه، معرفی بازیگران جدید و مستعد است که در کنار قصه‌هایشان که مخاطبان خواهند دید، می‌درخشند. سریال سرجوخه قصه پیوسته‌ای دارد، اما در هر قسمت ماجراهای متفاوتی رقم می‌خورد که همه این ماجراها به‌واسطه نخ تسبیح با هم مرتبط هستند.
 پس هدف، معرفی چهره‌های جدید به تلویزیون است؟
بله، ما بازیگران درجه یک در تئاتر کم نداریم، اما معرفی نشده و گمنام مانده‌اند. در واقع فرصت دیده شدن نداشتند و حالا با سرجوخه دیده می‌شوند. من تلاش کردم به این بازیگران فرصت دیده شدن بدهم و آنها را به تلویزیون معرفی کنم.
عوامل پروژه درگیر کرونا نشده‌اند؟
ما با توکل به خدا کار می‌کنیم. خوشبختانه با رعایت شیوه نامه‌های بهداشتی و زدن ماسک عوامل پشت صحنه، این اتفاق نیفتاده است. امیدوارم بتوانیم تا پایان، مسیرمان را بدون مشکل ادامه بدهیم.
شما در سال‌های اخیر با ابوالفضل صفری، تهیه کننده همکاری داشتید. چطور شد این تعامل به چهارمین همکاری ختم شده است؟
در ایران سخت است گروهی با هم چند کار مشترک داشته باشند، زیرا به کار دوم نمی‌رسد و معمولا به اختلاف می‌خورند اما این اتفاق بین ما رخ نداده و خوشبختانه سرجوخه، چهارمین همکاری مشترک ماست. نمی‌دانم در آینده باز هم این همکاری ادامه دار باشد یا نه اما تا الان مشکلی نداشتیم. البته سال‌هاست با هم رفاقت داریم و می‌دانیم از هم چه چیزی می‌خواهیم و در کار اعمال می‌کنیم.

 

گفت‌وگو با پیام احمدی‌نیا، بازیگر سریال سرجوخه :
صفر قهوه‌چی هستم
پیام احمدی‌نیا، بازیگر سریال‌هایی چون بیگانه‌ای با من است، وارش، هیولا، دنیای گمشده و آسپرین و همچنین فیلم‌های حمال طلا، پایان خدمت، لونه زنبور و... در سریال سرجوخه نیز یکی از نقش‌ها را برعهده دارد؛ نقشی که آن را خاکستری می‌داند. او برایمان درباره حضورش در این سریال گفته‌است.
دلیل حضور در سرجوخه؟ چون کار قبلی آقای معظمی و بازخوردهای زیاد آن را دیده‌بودم خیلی دوست‌داشتم با ایشان کار کنم. ابتدا نقش دیگری به من پیشنهاد شد که متاسفانه چون تراکم کاری زیادی داشتم، نمی‌رسیدم آن نقش را بازی کنم. دوباره با من تماس گرفتند و نقش دیگری را پیشنهاد دادند که منجر به این همکاری شد. فکر نمی‌کردم این کار با ساختار سینمایی پیش برود. از همان روز اول که سر فیلمبرداری رفتم، از لحاظ کارگردانی و تصویربرداری دیدم کار چقدر به شکل سینمایی جلو می‌رود و این خیلی برایم جذاب شد. حتی ریزه‌کاری‌هایی را که آقای معظمی در کار رعایت می‌کند، من در حد آثار سینمایی دیده‌بودم. همین موارد انگیزه من را سر فیلمبرداری بیشتر می‌کند تا انرژی زیادی بگذارم.

همکاری با معظمی؟ همیشه بیننده کارهای آقای معظمی بودم و می‌توانم به جرات بگویم کارهای ایشان در سال‌های اخیر یک سر و گردن بالاتر از تلویزیون است. تعامل بسیار خوبی با آقای معظمی داشتم. خوشبختانه ایشان هم کارم را دوست داشتند، دستم را باز می‌گذاشتند و انرژی خوبی به من می‌دادند.
چه نقشی؟ در این سریال نقش صفر قهوه‌چی را بازی می‌کنم که شخصیتی منفی است و یک قهوه‌خانه دارد. او با شخصیت اصلی سریال با بازی حمیدرضا محمدی ماجراهایی دارد. تصویربرداری نقشم تمام شده‌است. البته گفتند به دلیل این‌که آقای معظمی و گروه این نقش را خیلی دوست داشتند و دیدند، در اجرا خوب درآمده است. قرار شد یکسری سکانس‌ها اضافه شود.
چرا نقش‌های منفی؟ نقش منفی بازی‌کردن خیلی سخت‌تر است و فکر می‌کنم مخاطبان نقش منفی را بیشتر از مثبت دوست دارند. چون نقش‌های مثبتی که در تلویزیون می‌بینیم معمولا شخصیت‌هایی نیستند که در زندگی عادی بتوانیم آنها را ببینیم. اصلا آدم خیلی مثبت نداریم. صفر قهوه‌چی و نقشم در سریال بیگانه‌ای با من است در واقع خاکستری هستند. در واقع نمی‌گذارم مخاطبان سریال از من متنفر شوند و حتی می‌خواهم همذات‌پنداری کنند. اینها آدم‌هایی هستند که زندگی خود را دارند و برحسب اتفاق، وارد ماجراهایی می‌شوند که در آن اتفاقات به آنها می‌گویند منفی. ولی خاکستری هستند و نقاط تیره و روشن در شخصیت‌شان وجود دارد. این‌گونه شخصیت‌ها واقعی هستند و خیلی بیشتر از آدم‌های خیلی مثبت یا بسیار منفی باورپذیرند.
بازیگران مقابل؟ در این سریال با حمیدرضا محمدی بازی دارم که قبلا با او در سریال خانواده دکتر ماهان کار کردم و این دومین همکاری‌مان بود. با علی غلامی، در نقش نوچه صفر هم بازی داشتم که این اولین همکاری ما بود.



علی اوسیوند از نقشش می‌گوید
پدری که به دخترش وابسته است
علی اوسیوند کارنامه پرباری در تلویزیون دارد که در ایام نوروز امسال هم با سریال هم‌بازی مهمان خانه‌ها بود. او در این سریال نقش پدر دختری را بازی می‌کرد که هر زمان دخترش به کمکی نیاز داشت، حاضر می‌شد. معمولا او در سال دو سریال تلویزیونی بازی می‌کند که از کارهای اخیر او می‌توان به سلام آقای مدیر، دلدار، سایه‌بان، آرام می‌گیریم و... اشاره کرد. او گاهی در نقش‌های مثبت ظاهر می‌شود و گاهی هم در نقش‌های منفی.

فضای قصه در انتخاب نقش: به هر حال وقتی بازیگری قرار است در اثری بازی کند، عوامل زیادی را در نظر می‌گیرد؛ از کارگردان گرفته تا متن، نقش و.... من هم علاقه‌مندم نقش‌هایی را انتخاب کنم که هم به دلم بنشیند و با آن ارتباط برقرار کنم و هم این‌که من را به چالش وادارد. ضمن این‌که اهمیت دارد کاری که بازی می‌کنم فضای قصه آن تعلیق لازم را برای مخاطبان داشته‌باشد. وقتی برای بازی در سریال سرجوخه با من تماس گرفتند و به دفتر آمدم، از نقشی که پیشنهاد شده‌بود، خوشم آمد. ضمن این‌که تا به امروز هم سعادت همکاری با احمد معظمی کارگردان را نداشتم، به همین دلیل بازی در این پروژه را پذیرفتم. به نظرم نقشی که در این سریال بازی می‌کنم قابل باور برای مخاطبان است.

درباره نقش: در سریال سرجوخه نقش شخصیتی به نام رضا را بازی می‌کنم که دختری دارد و درگیر مسائلی می‌شود. البته بیشتر از این نمی‌توانم درباره نقش توضیح بدهم، چرا که قصه لو می‌رود. زمانی که قصه را خواندم، احساس کردم فضای قصه برای مخاطبان متفاوت است و می‌تواند برایشان جالب باشد. سریال یک قصه پیوسته دارد که در فواصل آن هم ماجراهای زیادی اتفاق می‌افتد.

تصویری از کدام جنس پدر: من تا به امروز در سریال‌های متفاوت نقش پدران زیادی را بازی کردم. گاهی پدری مقتدر بودم و برخی مواقع مهربان. به هر حال بازی‌های متفاوتی از شخصیت پدران را تجربه کردم که برایم جالب بوده‌است. در سریال سرجوخه هم نقش پدری را دارم که به دخترش وابسته است و دوست ندارد دخترش از او جدا شود، زیرا پاره تنش است و بدون مادر او را بزرگ کرده‌است.

تعامل با کارگردان: تجربه نشان داده هرقدر تعامل در کار بیشتر باشد، قطعا نقشی به‌سزا در نتیجه کار دارد. خوشبختانه احمد معظمی جزو آن دسته از کارگردانانی است که ارتباط خوبی با بازیگران دارد و در طول کار مرتب درباره نقش با آنها صحبت می‌کند و سعی دارد همه چیز را با تعامل و گفت‌وگو حل کند. من هم خودم را به او سپردم، زیرا از همه بیشتر به فیلمنامه و قصه تسلط دارد و می‌داند مسیر کار را به چه شکلی جلو ببرد. امیدوارم مردم از تماشای سریال سرجوخه لذت ببرند.


امنیتی‌های تلویزیون
همان‌قدر که سریال‌های جاسوسی و امنیتی در دنیا طرفدار دارد و معمولا به مجموعه‌های پربیننده جهانی بدل می‌شوند، در کشور خودمان هم این دست سریال‌ها به دلیل معمایی بودن و گره خوردن قصه‌اش با منافع ملی می‌تواند مخاطبان را جذب کند و البته اگر قصه‌ای گیرا، باورپذیر و نقش‌آفرینی‌های خوبی هم داشته باشد جزو آثار پربیننده می‌شوند. در این سال‌ها تلویزیون سعی کرده بیش از پیش به دنبال چنین ژانری برای سریال‌های تلویزیونی برود و در این مسیر کوشیده از پرونده‌های واقعی هم الهام بگیرد. نمونه‌اش سریال گاندو 1 و 2 که جزو سریال‌های اخیر تلویزیون در این فضا هستند.

یکی دیگر از این دست سریال‌ها، خانه امن به کارگردانی احمد معظمی و تهیه‌کنندگی ابوالفضل صفری بود که جزو مجموعه‌های پرسروصدا و پرمخاطب تلویزیون در سال گذشته بود. پیش از آن نیز همین گروه، سریال‌های ترور خاموش و سارق روح را مقابل دوربین بردند که آنها هم نگاهی به مساله امنیت ملی داشتند و البته معضلات اجتماعی را هم دستمایه قرار دادند. پیش از این هم کارگردانان دیگر سراغ چنین موضوعاتی رفته بودند. مثلا سال 94 فریدون جیرانی سریال تعبیر وراونه یک رویا را ساخت و در آن به مساله نفوذ و جاسوسی در موضوع انرژی هسته‌ای پرداخت و قصه خود را با یک درام تلخ عاشقانه پیوند زد. همچنین محمدرضا آهنج سال 94 با سریال آسمان من و سال 91 با سریال راستش را بگو سراغ همین فضا رفت و سعی کرد قصه‌هایی را که با موضوع امنیت ملی گره خورده است، روایت کند. از این دست سریال‌ها که البته در سال‌ها اخیر تعدادشان روبه فزونی است در تلویزیون کم نداشته‌ایم؛ آثاری چون پیدا و پنهان، جست‌وجوگران، دومین انفجار، آینه‌های نشکن، غریبه، روباه و... جزو همین دسته هستند که هر کدام سعی داشتند از دریچه‌های مختلف به موضوع امنیت کشور بپردازند.

یکی مساله انرژی هسته‌ای را به میان آورد، دیگری امنیت پرواز، امنیت سایبری و.... با وجود پیشرفت‌های بسیار در این ژانر چه به لحاظ ورود تجهیزات و امکانات تازه برای هر چه بیشتر باورپذیر شدن نمایش و همچنین پیچیدگی‌های بیشتر در قصه‌پردازی و بهره بردن از تجارب و پرونده‌های واقعی،‌ همچنان ضعف‌هایی در این حوزه سریال‌سازی دیده می‌شود. ضعف‌هایی که مخاطب را از پذیرش قصه و شخصیت‌های آن دور و دلزده می‌کند.
حالا عوامل سرجوخه به کارگردانی احمد معظمی و تهیه‌کنندگی ابوالفضل صفری که این روزها در حال تصویربردای است می‌گویند آسیب‌های اجتماعی را در مرکز توجه قرار داده و از دریچه آنها به تهدیدهای امنیتی که ممکن است گریبانگیر جامعه و کشور شود، پرداخته‌اند. این شیوه پرداخت باعث می‌شود مردم مشکلاتی که روزمره در جامعه با آن مواجه هستند یا درباره‌اش می‌شنوند را در این قصه ببینند و در خلال آن با تاثیرات کلان چنین معضلاتی بر امنیت آشنا شوند. در نتیجه به نظر می‌رسد بتوانند ارتباط خوبی با قصه برقرار کنند.

 

ابوالفضل صفری، تهیه‌کننده سرجوخه:
نیمی از این قصه واقعی است و نیمی از آن حقیقت دارد
در کارنامه ابوالفضل صفری، تهیه‌کننده سریال سرجوخه همکاری با احمد معظمی و تولید سریال‌هایی با محوریت مسائل امنیتی دیده می‌شود. او پیش از این هم با تهیه مجموعه‌های «خانه امن»، «سارق روح» و «ترور خاموش» پا در این عرصه گذاشته بود و با ادامه آن در سرجوخه نشان می‌دهد به این گونه دلبستگی دارد. با صفری گفت‌وگو کردیم تا از حال و هوای کار تازه‌اش و دلیل پرداختن به این سبک قصه‌ها برایمان بگوید.
سریال سرجوخه را کی کلید زدید؟
بعد از خانه امن، پیوسته با همان گروه وارد این پروژه شدیم.

شما در سرجوخه هم سراغ قصه‌ای امنیتی-اجتماعی رفتید؛ ژانری که در آثار پیشین شما هم دیده می‌شد. به این فضا علاقه دارید یا به حسب سفارش و پیشامد سراغ آن می‌روید؟
معاونت سیما نقشه راه و نظام مسائلی دارد که این مسائل در برنامه‌سازی با یک جنس و در کار نمایشی با جنس دیگر پرداخته می‌شود. به خاطر پیچیدگی محتوایی و تولیدی کمتر کسی سراغ این سبک از سریال‌سازی رفته بود. در مقطعی معاونت سیما به این نتیجه رسید که برای موضوعات استراتژیک کارهایی را تولید کند تا به نوعی تبیین مواضع و سیاست‌های کشور در حوزه‌های مختلف باشد. نتیجه این شد که ابتدا سریال سارق روح روی آنتن رفت و اهمیت موضوع امنیت نرم را نشان می‌داد، امنیتی که لزوما ما احساسش نمی‌کنیم. مردم ممکن است ندانند یک فرقه زیر پوست شهر دارد چه می‌کند،چون امنیتی وجود دارد که نتیجه تلاش‌ها برای مقابله با تهدیدهای این‌چنینی است. در کار بعدی، «ترور خاموش» سراغ آسیب‌های اجتماعی و ارتباطش با مسائل امنیتی رفتیم. در واقع سراغ موضوع امنیت اجتماعی رفتیم. به حاشیه‌نشینی،بحث موادمخدر و حتی کودک همسری با حمایت تلویزیون پرداختیم. بعد از آن سراغ یک مساله امنیتی جدی در خانه امن رفتیم که بازخورد بسیار خوبی داشت. موضوع سرجوخه، امنیت اجتماعی است. یعنی آسیب‌های اجتماعی‌ای که مساله امنیتی می‌شوند.

 

دقیقا چه نوع مسائلی دستمایه قصه سرجوخه قرار گرفت؟
الان زمینه‌های تهدید و جنس مسائل امنیتی تغییر کرده است. یک زمانی سرویس‌های معاند جاسوس‌هایی با فرمت‌های مختلف استخدام می‌کردند. الان روی زمینه‌های دیگر دست گذاشته‌اند و مسائل عادی کشور را دارند تبدیل به مسائل امنیتی می‌کنند. الان نمی‌توانم قصه سرجوخه را باز کنم اما رابطه پیچیده و مستقیمی با مسائل کف خیابان و روزمره دارد.

 

شخصیت‌های این سریال واقعی هستند؟   
من معرفی یک خطی برای قصه این سریال دارم که می‌گویم نیمی از این قصه واقعی است و نیمی از آن حقیقت دارد. بحث‌های اجتماعی زیرمجموعه حقیقت است و بخش‌های امنیتی هم در واقع جزو واقعیت‌ها هستند؛مسائلی که پرونده محورند و کارشناسان امنیتی رویش کار می‌کنند و برگرفته از مسائل امنیتی است، نه درام. آن بخشی هم که حقیقت است، مربوط به حقیقت زندگی ماست که وارد مسائل امنیتی می‌شود.

 

این واقعیت و حقیقت که گفتید در چند قسمت به تصویر کشیده می‌شود؟
سرجوخه در دو فصل آماده می‌شود و حدود 60 تا 65 قسمت است.

 

دو فصل پشت سر هم پخش می‌شود؟
تصمیم روی آنتن رفتن فصل‌ها و زمان پخش سریال با سیمافیلم و معاونت سیماست.

 

در خبرها آمده سریال سرجوخه پرلوکیشن است و بخش‌هایی از آن در کشورهای دیگر هم تصویربرداری می‌شود. به چه کشورهایی سفر می‌کنید؟
کار حساسیت‌های خاص خودش را دارد و فعلا در حال بررسی هستیم.

 

سرجوخه، سریالی پربازیگر و پرلوکیشن است و این کار را در شرایط کرونا نگران‌کننده و سخت می‌کند. برای مقابله با این نگرانی چه می‌کنید؟
مثل همه مردم که دارند با کرونا زندگی می‌کنند ما هم داریم زندگی کرده و نمی‌توانیم کار را متوقف کنیم. تنها کاری که از دستمان برمی‌آید، رعایت بهداشت و توکل به خداست.

 

سیامک راشدی، بازیگردان سریال:
بازیگردانی به کار کمک می‌کند
سیامک راشدی، بازیگردان سریال سرجوخه است. البته مقوله بازیگردانی خیلی در ایران جا نیفتاده و در بیشتر پروژه‌ها چنین شغلی وجود ندارد و به چشم نمی‌خورد. اما راشدی معتقد است بازیگردانی می‌تواند به کار کمک کند. او سال‌هاست با احمد معظمی کار می‌کند و بازیگردان کارهایش است.
راشدی درباره بازیگردانی در سریال سرجوخه می‌گوید: من فارغ‌التحصیل تئاتر هستم و خوشحالم آقای معظمی به من اعتماد دارند و سال‌هاست در خدمت او هستم و می‌توانم با اعتماد به او به عنوان بازیگردان در پروژه‌هایش حضور داشته باشم. بازیگردانی، شغلی است که در همه جای دنیا جا افتاده است و در پروژه‌های مختلف سینمایی و تلویزیونی از بازیگردان استفاده می‌شود، اما این مقوله خیلی در ایران جا نیفتاده است. این در حالی است که حضور بازیگردان به روند کار کمک به سزایی می‌کند. کافی است نگاه تازه‌تری به این مقوله داشته باشیم.
وی ادامه می‌دهد: متاسفانه برخی کارگردانان در مقابل بازیگردانان جبهه می‌گیرند و اصلا قبول ندارند. حتی ناراحت می‌شوند که بازیگردان در پروژه حضور داشته باشد و به آنها به عنوان یک فرد دخالت کننده در کارشان نگاه می‌کنند. البته برخی مواقع هم کارگردانان مشکلی با مقوله بازیگردانی ندارند، بلکه بازیگران هستند که دوست ندارند بازیگردان به آنها بگوید در صحنه نسبت به موقعیتی که دارند چه واکنشی داشته باشند. اما خوشبختانه نگاه آقای احمد معظمی و گروهشان هرگز این طور نبوده و همه در کمال صمیمیت با هم همکاری داشتیم و داریم.
راشدی تاکید می‌کند: این اتفاق خوب هم در سریال سرجوخه رخ داده و ما بدون مشکل کار می‌کنیم و همه بازیگران از باتجربه‌ها گرفته تا کسانی که برای اولین بار حضور در کار تصویری دارند، نهایت همکاری را دارند و این را باید به فال نیک گرفت تا این شغل به مرور زمان در دنیای هنر جا بیفتد.
وی در پاسخ به این سوال که با توجه به ژانر قصه، آیا بازیگردانی هم متفاوت خواهد شد یا نه، توضیح می‌دهد: هر بازیگردانی روش خاص خودش را در طول کار دارد، اما شخصا برای من تفاوتی ندارد ژانر کار چه باشد. بلکه آنچه برایم اهمیت دارد این است که کارم را درست انجام بدهم. در شروع کار سعی می‌کنم خودم قصه را خیلی خوب درک کنم و با فضای کار عجین شوم تا بتوانم خیلی خوب هم برای بازیگران توضیح بدهم که صحنه قبل یا بعد از صحنه ضبط شده چه اتفاقاتی می‌افتد تا بر آن اساس حس‌های بازیگر درست در بیاید.
بازیگردان سرجوخه ادامه می‌دهد: بنابراین لازمه کار بازیگردانی این است که به قصه و فضای کار کاملا مسلط باشد. همچنین باید به ادبیات کار هم تسلط داشته باشد. مسلما ادبیات یک کار تاریخی با یک اثر روز تفاوت دارد و این موضوع در کار بازیگردان نقش مهمی دارد که بازیگر دیالوگ‌هایش را درست و قابل فهم و متناسب با فضای قصه ادا کند. چرا که در این صورت مخاطب هم همذات‌پنداری زیادی خواهد داشت و برایشان قابل لمس خواهد بود.

 

حمیدرضا محمدی در نقشی محوری
محمدی از سال 86 به صورت حرفه‌ای وارد دنیای بازیگری شده است. وی کار بازیگری را با تئاتر شروع کرده و سپس وارد کار تصویر شد و در چند فیلم سینمایی، تله‌فیلم و سریال بازی کرده است. موفقیت و درخشش محمدی در تئاتر و اجرای مسلطش باعث شده تاکنون به جشنواره‌های متعدد داخلی و بین‌المللی راه یابد. این هنرمند، بازیگر فیلم سینمایی «آبادان یازده ۶۰» و همچنین برگزیده بهترین بازیگری جشنواره سی و نهم تئاتر فجر، یکی از نقش‌های اصلی مجموعه سرجوخه را ایفا می‌کند. البته عوامل سازنده سریال تا مدت‌ها در سکوت خبری کارشان را شروع کرده بودند و به‌تازگی سیمافیلم خبر تولید این سریال را داده است. به همین دلیل خبری هم از نقش محمدی اعلام نشده و فقط تاکید شده یکی از نقش‌های محوری را بازی می‌کند. محمدی تجربه بازی در چند سریال تلویزیونی همچون مینو، در میان خاکستر، خانواده دکتر ماهان، سراب و... را دارد، اما شنیده‌ها حاکی از این است که او در سرجوخه نقش متفاوتی را بازی می‌کند که با دیگر آثار قبلی‌اش تفاوت دارد.