این داروی ضدانگل خطر مرگ ناشی از کرونا کاهش می دهد

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از دیلی میل، طی تحقیقی که بنیاد قلب بریتانیا از آن حمایت می کرد محققان از تکنولوژی رباتیک برای اسکرین بیش از 3هزار داروی تایید شده جهت درمان بیماری کرونا استفاده کردند.

آن‌ها دریافتند که «نیکلوزامید» پروتئینی است که کووید19 برای وادار کردن سلول‌های آلوده به ادغام با همسایگان خود استفاده می‌کند و همچنین می‌تواند مرگ سلولی را از طریق ویروس کاهش دهد.

این دارو_ «نیکلوزامید»_ برای درمان یک نوع انگل روده ای به نام تیپورم مورد استفاده قرار می گیرد. تیپورم ها سرهای تکامل یافته ای دارند که شامل مجموعه ای از تیغ ها و قلاب های قابل جمع شدن است که می تواند خود را به روده ها وصل کند.

این انگل ها از سطح بیرونی خود برای جذب مواد مغذی و مواد زاید استفاده می‌کنند. این انگل ها در روده ها توانایی تخم گذاری دارند. اگر این عارضه درمان نشود صدمات زیادی به روده انسان وارد می کند.

اما برای این مشکل دارویی به نام نیکلوزامید وجود دارد که در شکل های مختلفی استفاده می شود. عوارض جانبی این دارو  حالت تهوع، استفراغ، درد شکمی و خارش است.

در حال حاضر محققان قصد دارند یک آزمایش بالینی انسانی برای آزمایش مزایای حفاظت از این دارو به عنوان یک درمان برای بیماران واقعی انجام دهند.

افراد مبتلا به بیماری های قلبی و گردش خون در معرض خطر بیشتری برای تجربه یک بیماری شدید کرونا هستند هستند . این را متین آوکران  مدیر پزشکی و قلب و عروق بنیاد قلب انگلیس می گوید.

وی افزود: ما كاملاً متعهد شده ایم از محققان خود حمایت می كنیم تا تخصص آنها به ما در یافتن روشهای درمانی جدید كمك كنند.

این مطالعه هیجان انگیز نه تنها فرایندی را نشان می دهد که در آن ویروس به سلول های ریه آسیب می رساند بلکه داروی موجود را نیز شناسایی کرده است که می تواند این روند را مسدود کند.

این پزشک دراینباره گفت: تحقیقات بیشتری برای تعیین مزایای دارو در معالجه بیماران مبتلا به کرونا نیاز است و بررسی اینكه آیا این دارو می تواند باعث مهار فرآیندهای خطرناك در سلول های دیگر که منجر به لخته شدن خون شود جلوگیری کند یا خیر.

در یک مطالعه قبلی، محققان کالج کینگ لندن ریه 41 نفر از فوت شده های کرونایی را بررسی کردند و دریافتند که 90درصد از این بیماران سلول های خاص ریوی بزرگ تری داشتند. در حقیقت چندین سلول با هم ادغام شده و سلول های بزرگ ریوی آلوده به ویروس را به وجود آورده بودند.

اکنون ، متخصص قلب و عروق کالج کینگ ، مائورو گیاکا و همکارانش دریافته اند که این همجوشی مخرب سلول ها توسط پروتئینی به اصطلاح سنبله که در سطح خارجی هر ذره کووید قرار دارد ، حرکت می کند.

این ویروس با اتصال پروتئین سنبله به مولکول های "ACE-2" - که به عنوان نقطه ورود به سلول برای مهاجم عمل می کند ، به سلولهای سالم حمله می کند.

هنگامی که یک سلول به ویروس کرونا آلوده می شود همان پروتئین سنبله ویروسی را در سطح خود نشان می دهد و به نوبه خود  پروتئینی به نام TMEM16 را روشن می کند که باعث می شود سلول های آلوده به هم نزدیک شوند و با همسایگان خود جوش بخورند.

این مکانیسم عملکرد پس از غربالگری بیش از 3 هزار داروی موجود که احتمال می رود بتواند در کاهش همجوشی سلول کمک کند ، کشف شد و دریافت که نیکلوزامید ، که به عنوان مسدود کننده TMEM16 شناخته می شود ، این کار را انجام داد.

آنها همچنین دریافتند که این داروی ضد انگلی در آزمایش های آزمایشگاهی به محافظت در برابر مرگ سلولی ناشی از کووید کمک می کند.

ویروس کرونا یک ویروس پیچیده است. پروفسور مائورو گیاکا توضیح داد که این کار می‌تواند برای مدتی طولانی در ریه افراد آلوده به کرونا ادامه پیدا کند که در آن سلول‌های آلوده به ویروس می‌توانند آسیب بیشتری به سلول‌های طبیعی وارد کنند.

حتی با وجود اینکه واکسن های متعددی برای کرونا ساخته شده هنوز این موضوع حیاتی است که برای پیش‌گیری و جلوگیری از ویرانی طولانی‌مدت این سلول‌های آلوده، درمان‌های جدیدی پیدا شود.  

این پزشک همچنین تاکید کرد: ما اکنون قصد داریم تا یک آزمایش کلینیکی را آغاز کنیم تا نیکلوزامید بتواند به سرعت به عنوان درمان کووید مورد استفاده قرار گیرد.

یافته‌های کامل این مطالعه در مجله Nature منتشر شد.

مترجم: هیلدا حسینی خواه