گفتوگو با فریبامتخصص، بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون
فقط به امروز فکر میکنم
بایبسما...: چون یه جور الگوسازی در این گفتوگوهاست، به جای جنبههای حرفهای و تخصصی از دوستانهها میپرسم. این را که به بانو متخصص میگفتم در دل بیشههای شمال گرم کار بود و پس از بارها هماهنگی، سرانجام در چندین و چند تماس سخنزدیم و شد این.
خداوند، انسانها رو زیبا آفریده برخی رو زیباتر.
شخصا در برخورد با آدمها اونقدر که به درونش میرم و کاوش میکنم، اصلا ظاهرش برام اهمیت نداره؛ زیرا زیباترین صورتها یه روزی عادی میشه و...
من نه. بیشتر دلی زندگی میکنم.
همون رَویه رو اگه دوست داشتهباشم برمیگزینم.
درحال حاضر آدمهایی که دارن با ما زندگی میکنن همین که این کار ما رو تحمل میکنن، خودش یه ایثاره واقعا.
اونموقع جوون بودیم فکرهای دیگه داشتیم.
شخصیه نمیشه برای آدمها نسخه پیچید؛ ولی هرچی راحتتر بگیرین، راحتتر میگذره. بالاخره باید شرایط طرف مقابل رو نگاه کرد.
اگه خودش رو با خودش مقایسه کنه راحتتر زندگی میکنه. بشینی غصه بخوری اون داره، من ندارم، پیرمیشی میبینی ایوای به اونا که نرسیدی هیچ، فقط حرصش رو خوردی.
شادی.
خوشبختی به دلِ آدمه؛ دل که شاد باشه، خوشبخت هستی.
هیچ کاری نمیکنم، میشینم تا زمان بگذره. نهایتا خودمو با فیلمی، کتابی یا تماس تلفنی سرگرم میکنم.
بله؛ چون اگه قرار باشه همه نقشها به من بخوره که باید خودم رو بازی بکنم. این چالشه قشنگه.
هرنقشی رو که جای کار داشتهباشه دوست دارم بازی کنم. برام نقش مهم نیست، دلم میخواد برم توی نقشهای منفی. خسته شدم از اینکه میگن صورتم به مادرهای مهربون میخوره. ورژنهای متفاوت هم بایدباشه. بازیگر باید همه جور شخصیتی رو بازی کنه.
درونگرام.
وقتی خوشایندم نباشه.
من این کار رو کردم که باعث خندهشون بشه.
سکوت میکنم.
خیلی شوخ و شنگم.
انتقادپذیر هستم.
میسپرم به زمان؛ هرچند چیزی نیست من رو عصبانی کنه. تحملم خیلی زیاده. چشمم رو میبندم.
زیاد.
شرایطمون بسامان نیست؛ مریضی،کرونا ، اقتصاد ، گرونی وحشتناک روزانه که به همه فشارمیاره. اینا خیلی برای مردم سخته. امیدوارم بهخوبی گذرکنیم و بعد از عید بیفتیم توی سرازیری.
یه آدم معمولیه. توی زندگی پیش میاد که بگی نمیدونم کجا ایستادم و دارم چکار میکنم. برخی خودشون رو به جریان میسپرن، برخی فکرمیکنن و راهشون رو عوض میکنن.
آره.
چون آدم قانعیام، گفتم همینه دیگه. زیاد توقع آنچنانی از زندگی ندارم. همینکه اون شادی درونی باشه به چیزهای دیگه زیاد اهمیت نمیدم.
شادباشین شادی فقط خیلی مهمه شاد که باشین سلامت روح و جسم دارین.
ممکنه باشه اگه هم و غمت این باشه که کارکنی پول دربیاری، ولی دلت شاد نباشه، میخوای اون پولها رو چکارکنی.
یه وقتهایی. بهخدا قسم میخورم.
هرکسی در درونش چیزی برای پرستش داره و من نمیتونم خدا رو برای شما توصیف کنم.
هرکسی به اندازه فهم خودش (بهره از)خدا داره. آدمهایی که دلشون بزرگه (شناختشون از)خداشون بزرگتره.
نمیتونن (بهره) آنچنانی از خدا داشتهباشن این چیزیه که در درون آدمه.
وقتی خوبم که آدمها باهام خوب باشن، نارو نزنن. اونقدر که خالصم و همهچیم در طبق اخلاصه و باهاش رفیقم که انگار خودمم. اونقدر که وقتی به اون فکرمیکنم، بهخودم فکرنمیکنم و از خودگذشتگی میکنم.
اگه از کسی بدی یا چیزی ببینم، کینه رو در دلم نگه نمیدارم، دلم میگیره. ولی نمیتونم باهاش رفتار بدی داشتهباشم؛ چون خودم رو اذیت میکنه.
اول برای خودت گذشت میکنی راحت میشی. اگه کینه رو نگهداری اون که عین خیالش نیست، شما داری آزار میبینی.
از دروغ ، نیرنگ، کینه، حسد ،دورویی و این چیزهای بد دیگه.
بدیهای آدمها رو. زندگی اونقدر ارزش نداره که آدم بخواد بدباشه، بدی کنه، حسادت کنه و هزارتا مشکل برای دوست و آشنا درست کنه.
سعی میکنم تحمل کنم. اونم یه قلقی داره. روی بدقلقیش تمرکز نمیکنم. شده با بدقلقترینها همکاربودم و هیچ مشکلی باهاشون نداشتم.
حسرت آدمهایی رو خوردم که چرا ده تا کتاب بیشتر از من بلده.
افسوس این رو میخورم که اگه کم خواندهباشم کم یاد گرفتهباشم...
خدا رو شکر نسبت بهخودم زیاد ندیدم. جوری رفتار میکنم که میبینن آدمی نیستم سد راهشون بشم.
دل خوش دیگه و یه مقدار پول و اقتصاد.
یا تجربه است یا ذاتی هم هست زیاد حریص نیستم در این عمر کوتاه که سریع میره چرا آدم از نظر فکری راحت زندگی نکنه.
برام فقط کارم مهمه و خونواده که براشون کم نمیذارم.
همه رو خودم انجام میدم.
عالی.
اوه... خیلی بوده. توی کاری ایستاده خوابیدم و یهو افتادم.
بهنظرم در فهمِ شخصیت کارهاست.
مشغول کاریم با رعایت پروتکلهای بهداشتی.
در دو کار همزمان دارم همکاری میکنم؛ با آقایان بهرنگ توفیقی و حاجیغلامی.
تئاتر رو دوستدارم؛ ولی هرکاری که خوب باشه ترجیحش میدم.
فکرمیکنم حتی اگه در یه کار کوچیک هنری هم بتونم بدرخشم، حق خودم رو به خودم اداکردم و اصلا کاری به دیگران ندارم.
توی این شرایطی که کارها سخته و محدودتره، بازهم سر کار هستم و خدارو شکر که هر دو کار هم خوب هستن.
توی خلوتم با خودم میگم الان دو تا کار دارم و خیلیها ممکنه همین کار رو نداشتهباشن.
این آزارم میده؛ چون گروهی فکرکردن و حرفهای، رسمش اینه که همه به کار مشغول باشن. من آدم تکرویی نیستم.
چندان پیچیده و... نیستم.
هیچ آدمی سفید یا سیاه نیست؛ همه آدمها ابعاد متفاوتی دارن و در شرایطی ممکنه پیچیدگی یا سادگی خاصی ازشون ببینین که توقعش رو هرگز نداشتین و من هم مثل همه ملغمهای هستم از همهچیز؛ خوبیو بدی، حسرت، شادی، انرژی، همه چیز.
فکرمیکنم آدم باید اول سنگهاش رو با خودش وابکنه.
به دلش رجوع کنه ببینه چندچنده با خودش، چند مَرده حلاجه.
میتونه براساس این شناخت، خودش و اطرافیانش رو بشناسه.
بله حتی ممکنه خودش هم در مقاطعی از خودش انتظار کاری رو نداشتهباشه واقعا نشناسه خودش رو. میدونین! آدم خیلی پیچیده است. اصلا قابل پیشبینی نیست.
این متقابله. وقتی ما در خدمت مردمیم، این لطفشون باعث دلگرمیه. ما برای اونها کار میکنیم نه برای خودمون.
همه اینها هست؛ ولی هنرمند درنهایت دوست داره عکسالعمل مردم رو بدونه که آیادوسش دارن... چون برخی هنرمندها محبوب هستن و برخیشون مشهور. هنرمندی که محبوبیت داره، بهنظرمن خیلی بهتره تا اینکه خیلی معروف باشه.
خیلی روزها.
ببینین همین سلامت بودن آدمهای دور و بر رو که میبینم، خودش بهترین روزه. روزی که بشنوم یکی مثلا از فوتبالیستهای عزیزمون الآن ناراحته ، توی کماست یا کرونا گرفته اون روز برای من خوبروزی نیست. وقتی بشنوم همه سلامت هستن برام بهترین روزه.
اسم خاصی رو معرفی نمیکنم؛ هرکسی که واقعا انسان شریفی باشه و هنرمند؛ همون برام مهمتره.
هنرمندی که بهقول معروف(با تأنی و تأمل)خوب هم باشه.
نه.
بله.
بله.
خیلی به شرافت و همدلیو وجدان انسانی اهمیت میدم. اینها برام خیلی مهمه.
اونایی که بیتفاوت از کنار آدمها رد میشن و اهمیت نمیدن و دغدغهشون درد دیگران نیست، آزارم میده. همه باید به داد هم و به درد هم برسیم.
چه چیز زیباتر از اینکه آدمها همدل باشن. همین کرونا همه آدمهای دنیا رو همدل کرده و همدلی، خودش دوای درده. همینکه با آدمهای دیگه همدرد و همدل باشم، خیلی از مشکلات حل میشه.
آخ چیز خوبی گفتین.آرزومه توی عاقبتبخیری از بین برم و عذاب نکشم.
نه اصلا. حتی دارم تمرین میکنم به گذشته هم فکرنکنم. دکترها میگن به گذشته نیاویزید از گذشته بیاموزید. همین لحظه این مصاحبه دلم میخواد لحظه رو دریابم درست باشه کارم.
آرزوی سلامت میکنم برای همه؛ از شما که مصاحبه میکنی تا همه آدمهای زمین. دلشون شاد باشه، مطالعه کنن، فقط نگاه نکنن. درد هم رو بفهمن و اگه تونستن باری از دوش هم بردارن.