خوب زندگی کردن را یاد بگیریم

 این یکی از راهکارهای موثر برای خوب زندگی کردن است، چه در روزهای عادی و چه در این روزها که باید در خانه بمانیم، مثل همین روزها. وقتی به مدت زیاد مثلا دو هفته یا یک‌ماه در خانه بمانی، حتی در جمع خانواده هم احساس تنهایی خواهی کرد.

مگر چقدر می‌شود با دیگران حرف زد یا با آنها وقت گذراند. در چنین شرایطی است که خلا تنهایی درونی، یقه‌ات را می‌گیرد و اعتیاد به شبکه‌های اجتماعی و گشت و گذار در اینترنت در چنین اوضاعی تشدید خواهد شد، به‌خصوص برای مردم کشور ما که مدت‌هاست زنگ هشدار به صدا در آمده که بیش از اندازه در شبکه‌های اجتماعی وقت می‌گذرانیم؛ به‌خصوص حالا که سایه کرونا هم بر سر ماست و ولع دریافت آخرین اخبار دارد به وسواس فکری تبدیل می‌شود و به همه اینها اضافه کنید صدگیگ اینترنت رایگان را که دولت به مردم داده تا آنها را تشویق کند در خانه بمانند. همه اینها دست به دست هم می‌دهد تا اعتیاد به گوشی‌های هوشمند و شبکه‌های اجتماعی بیشتر شود؛ اما راه‌هایی هم هست برای بیشتر نشدن این اعتیاد و راه‌هایی حتی برای ترک آن.

تمرین کتابخوانی

دیروز که به مهسا ملک‌مرزبان، نویسنده و مجری تلویزیون تلفن کردم تا با او درباره همه اینها که نوشتم صحبت کنم، هر دو تایید کردیم این دوره که به دوره قرنطینه شهرت یافته برای آنها که خلوت، سکوت و تنهایی خود را با کتاب، فیلم، موسیقی و ... پر می‌کرده‌اند، دوره راحت‌تری است، چون آنها همان کارها را در این شرایط انجام می‌‌دهند، با توجه به این نکته که زمان بیشتری دارند و لازم نیست عجله‌ و شتاب دوره عادی را داشته باشند.

ملک‌ مرزبان بر این باور است اگر کسی کتابخوان نبوده، نمی‌توان او را چند روزه کتابخوان حرفه‌ای کرد که از این کار لذت ببرد و خانه‌نشینی را به رفتن بیرون ترجیح دهد. اگر در چنین شرایط پراضطرابی به او کتاب بدهید حتما واکنش بدی خواهد داشت. اما به نظرم فرصت خوبی است که مردم مطالعه را شروع کنند و کم‌کم عاشق آن شوند. ما در خاورمیانه زندگی می‌کنیم، باید تا الان آموخته باشیم که هر روز امکان دارد با بحرانی روبه رو شویم.کرونا نباشد، اتفاقات دیگری هست که اذیتمان کند؛ بنابراین باید رهایی از تنش‌‌ها را یاد بگیریم. منظورم این نیست که بی‌تفاوت باشیم. منظورم این است که به جای تیره و تار دیدن، خاکستری ببینیم، مثلا در میان آلودگی شدید هوا همچنان که مراقب سلامت خود و اطرافیانمان هستیم، آن لکه ابر سفید زیبا را هم در گوشه آسمان ببینیم. این نوع نگاه، بلدی می‌خواهد. باید یاد بگیریم و این روزهای کرونایی بهترین زمان برای تمرین خوب زندگی کردن در بحران است.

ناکامی در شبکه‌های اجتماعی

نویسنده کتاب شیفتگی‌ها می‌گوید: دنیای اینترنت، دنیای وسیعی است. شبکه‌های اجتماعی یک بخش کوچک از آن است که خیلی به چشم می‌آید. اما از اینترنت می‌شود استفاده‌‌های بهتری کرد، می‌توان کتاب و فیلم دانلود کرد. می‌توان به پادکست‌های خوب گوش داد. می‌توان در آپارات ویدئوهای خوب آموزشی دید. همه اینها به نوع ساختار آدم‌ها بستگی دارد و این که آگاهی‌شان چقدر است و از زندگی و خودشان توقع دارند. شبکه‌‌های اجتماعی ساختارشان بر اساس محتوای زرد است تا مخاطب را همراه خود نگه‌دارند تا او را معتاد کنند؛ مثلا جست‌وجوی اینستاگرام جوری است که می‌تواند تو را ساعت‌‌ها گرفتار کند. می‌روی در دایرکت صفحه خودت چیزی ببینی یا چیزی که لازم داری را جست وجو کنی، اگر حواست نباشد و اگر بلد نباشی از اعتیاد به اینستاگرام دوری کنی، به خودت می‌آیی و می‌بینی ساعت‌‌هاست داری صفحاتی را می‌بینی که اصلا با‌ آنها کاری نداشته‌ای. این پرسه‌ زدن‌ها در شبکه‌های اجتماعی به جای راضی و خشنود کردنت، تو را به سمت ناکامی می‌برد چون به تو این حس را می‌دهد که زیبا نیستی، پولدار نیستی، خانه زیبا نداری و... همه نداشته‌هایت را یادآوری می‌کند و تو به خودت می‌آیی و می‌بینی اصلا حواست به داشته‌هایت نیست. البته کسانی به خودشان اجازه نمی‌دهند وارد این ورطه ناکامی شوند که آگاه باشند. بدانند شبکه‌‌های اجتماعی و رویکرد آنها چیست و چگونه می‌توان از آنها دوری کرد یا از آنها استفاده مفید کرد.

جعبه ابزار خود را کارآمد کنیم  

این نویسنده بر این باور است هر آدمی در ذهن خود یک جعبه ابزار دارد. این جعبه پر است از تجربیات، آموخته‌‌ها، مهارت‌ها و ... برخی آدم‌ها از این جعبه ابزار که در حافظه آنها ثبت شده آگاهی دارند و می‌دانند در هر شرایطی چه خوب و چه بد، چگونه از ابزارهای داخل این جعبه استفاده کنند، اما برخی بلد نیستند؛ مثلا وقتی باید از پیچ‌گوشتی استفاده کنند به سراغ آچار می‌روند. برخی هم اصلا سراغ این جعبه نمی‌روند، چون از وجود آن آگاهی ندارند و جالب اینجاست که آگاهی و دانش، هم ابزارهای این جعبه را بیشتر می‌کند و هم راه‌ استفاده از ابزار آن را به ما می‌آموزد. پس شرط اول برای لذت بردن از زندگی و داشتن حال خوب حتی در شرایط بحرانی، حتی وقتی باید روزهای زیادی درخانه بمانی توانمندسازی خودت است. باید زندگی را بلد باشیم، باید توقع‌مان را از زندگی بالا ببریم، آن وقت است که می‌دانیم از دنیای بزرگ اینترنت چگونه استفاده کنیم و خودمان را محدود به شبکه‌های اجتماعی نکنیم. بحران‌ها را نمی‌توان حذف کرد، نمی‌توان آنها را نادیده گرفت، نمی‌توان به آنها بی‌تفاوت بود؛ اما می‌توان قوی بود و در این شرایط با قدرت زندگی کرد تا آسیب کمتری دید.آنها که در هر شرایطی عکسی در اینستاگرام منتشر کرده و می‌‌نویسند من چقدر حالم خوب است، واقعیت را نمی‌گویند، بزرگنمایی و تقلب می‌کنند! زندگی واقعی، هم شیرینی دارد و هم تلخی، فقط باید مدیریت آن را یاد گرفت و برنده زندگی کرد.

طاهره آشیانی - روزنامه جام جم