آقای تاج، خاک مردگی، یاس شماست

رئیس فدراسیون فوتبال یک هوادار نیست. یک مدیر معمولی هم نیست. او باید به فوتبال امید و انگیزه و نقشه راه بدهد و مسیر آینده را تعیین کند.
رئیس فدراسیون مانند پدر خانواده باید پر از برنامه و ایده‌های جذاب و امیدبخش باشد. وقتی رئیس فدراسیون همه آینده و امید و رویاهای خود را به یک تیم گره بزند، می‌شود فوتبال ایران. فدراسیونی که روزگاری داعیه 5 ستاره بودن داشت، حالا فقط تیم ملی بزرگسالان را دارد و همه آرزوهایش را به موفقیت این تیم گره زده است. به دلیل همین امید فراوان آن‌قدر به کی‌روش آزادی عمل داده می‌شود تا درباره همه چیز تصمیم بگیرد و درباره همه حرف بزند. حالا رئیس فدراسیون فوتبال ما می‌داند اگر تیم ملی قهرمان جام ملت‌ها نشود، موقعیتش خراب می‌شود و دیگر تیمی نیست که پشت آن پنهان شود.
رئیس فدراسیون بیش از آن‌که نگران آینده فوتبال ایران باشد، شاید نگران آینده شغلی مهدی تاج است که چنین مایوسانه حرف می‌زند. برزیل، در جام جهانی 2014 که میزبانی‌اش را به‌عهده داشت، 7 گل از آلمان خورد؛ اما خاک مردگی بر سر آن کشور ریخته نشد. آلمان قهرمان جام جهانی 2014 در دور مقدماتی جام جهانی 2018 حذف شد؛ اما خاک مردگی بر سر آن فوتبال و آن کشور ریخته نشد، چون فوتبال در آن کشورها در اختیار مردانی بااراده و با برنامه است که از دل هر شکستی، موفقیتی برای آینده می‌سازند و در هر خاکستری دوباره متولد می‌شوند. برد و باخت در ذات فوتبال است و در دل همه شکست‌ها، پلی برای موفقیت وجود دارد که این پل‌ها را تنها مردان بزرگ می‌بینند. فرق رئیس فدراسیون با آدم‌های معمولی این فوتبال باید همین تفاوت دیدگاه باشد که در قهرمانی، از خود بی‌خود نشود و در شکست، از فرط یاس، درهای دنیا را روی خود نبندد. آنچه خاک مردگی بر سر این فوتبال می‌ریزد، نه ناکامی فوتبال ما در کسب قهرمانی که تفکر عجیب رئیس فدراسیون فوتبال ماست.

علی جوادی

ورزش