داستان الهام بخش «پگاه» / خانم معلمی که از ضربه مغزی نترسید

به گزارش جام جم آنلاین ، پگاه زنگنه متولد سال 1362 در کرمانشاه است. پگاه دختری است آرام، درس خوان و خوش اخلاق. با این خصوصیات شاید ورزش های رزمی و رشته ای مثل کاراته به او نیاید ولی این یک واقعیت است که اکثر رزمی کاران روحیه ای آرام دارند و صبور هستند.

پگاه هم اینطور بود. دختر صبور از همان کودکی ورزش های رزمی را دوست داشت. این دوست داشتن او را به طرف کاراته کشاند. این کاراته به علاقه اصلی او تبدیل شد و سپس به حرفه و تخصصش. پگاه هم درس خوان بود هم ورزشکار. در دانشگاه هم رشته تربیت بدنی خواند. الان هم معلم است. خانم معلم لابد وقتی سرکلاس می رود شاگردانش از اینکه چنین معلمی دارند افتخار می کنند و به دیگران پز می دهند. هر چه باشد خانم معلمشان یک ورزشکار مطرح است که در المپیک آسیایی هم مدال گرفته است.

اما پگاه هر چقدر خودش صبور و آرام است ورزش با او «بد» تا کرد. با او راه نیامد. نگذاشت افتخاراتش بیشتر شود. بلاهای بدی سر او آورد. تا دم مرگ رهنمودش کرد. اما پگاه با همه این ناملایمتی ها کنار آمد. آنقدر تلاش کرد که در نهایت به بزرگ ترین آرزوی ورزشی زندگی خود تا اینجا رسیده است؛ مدال آوری در بازی‌های آسیایی. اما ناملایمتی های ورزش با او چه بود؟

کابوس گوانگجو

پگاه وقتی به بازی های آسیایی 2010 گوانگجو اعزام شد خانم معلمی بود که دوست داشت طلا بگیرد. زنگنه آن زمان 27 ساله بود و پر از آرزوهای بزرگ. خودش را روی سکو می دید که مدال طلا گرفته است و به دوربین ها می‌خندد. اما همه آنها رویا بود. پشت این رویا اتفاق بسیار تلخ و وحشتناکی انتظار پگاه را می‌کشید.

او به همراه دو تن دیگر از کاراته سوار بر اتوبوس برقی دهکده بازی ها بود که یک سانحه به وجود می آید. واژگونی اتوبوس باعث پرت شدن پگاه و آن دو تای دیگر از اتوبوس می شود. فقط پگاه آسیب جدی می‌بیند آن هم آسیبی از ناحیه سر. بلافاصله به بیمارستان برده می شود. می گویند پگاه دچار ضربه مغزی شده است. حالا تمام رویاها نقش بر آب شده است. زنگنه بازی های آسیایی را از دست می دهد.

وقتی ورزشکاری از ناحیه سر آسیب می بیند در اکثر مواقع ترجیح با این است که دیگر ادامه ندهد و خداحافظی کند. اما پگاه وقتی شرایط را بررسی کرد و متوجه شد پس از بهبودی می تواند به کاراته ادامه بدهد با انگیزه و انرژی فراوان گفت که قصد دارد به اهداف ورزشی خود برسد. یکی از این اهداف مدال بازی های آسیایی بود. حالا به آن رسیده است.

خانم معلم ورزش ایران اما یک رویای بسیار بزرگ دیگر هم دارد. مدال آوری در المپیک 2020 توکیو. دو سال دیگر پگاه 37 سالش است. تجربه اش بیشتر شده و قطعا می تواند به این یکی آرزوی خود هم برسد. او می خواهد کابوس گوانگجو را با رویای توکیو از بین ببرد.

مخالفان پگاه

پگاه علاوه بر مشکلاتی مثل توجه نکردن به کاراته بانوان موانع دیگری هم سر راه خود دید. مثل آن زمانی که گفتند پگاه دیگر به درد تیم ملی بانوان نمی خورد و اگر هم به بازی های آسیایی برود با اختلاف زیادی به حریفانش می بازد! اما این دختر هرگز به این حرف ها توجه نکرد. آنقدر روی هدفش پافشاری کرد تا در نهایت روز گذشته به یکی از دو رویای اصلی زندگی اش رسید. مدال برنز. مدال بعدی در توکیو است. دختری که از ضربه مغزی نترسید و هشت سال صبوری کرد این صبوری را تا المپیک 2020 هم ادامه می‌دهد. کاراته برای نخستین بار در تاریخ در المپیک 2020 حضور خواهد داشت و از همین الان یک مدال را برای پگاه زنگنه کنار گذاشته ایم...

هیلدا حسینی خواه - خبرنگار جام جم آنلاین