با چه مساله‌ای روبه‌رو هستیم و تاکنون مسؤولان چه کرده‌اند؟

مردم این سه زخم دردآور را با تمام وجود حس می‌کنند و آزار می‌بینند: البته این زخم‌ها هم فرصتی ایجاد کرده برای مگس‌ها تا روی آن بنشینند و از شرایط بهره‌برداری کنند که فعلا در این متن با کنش سفلگان وطنی و دشمن بیرونی کاری نیست.

حالا با وجود چنین شرایطی رهبری چه می‌کنند؟ با توجه به اخباری که تاکنون منتشر شده تا الان و طی پنج ‌ماه گذشته رهبری سه نوع اقدام اساسی انجام داده‌اند که اولا همه این اقدامات را می‌توان با یک منطق مشخص تحلیل کرد و آن این که طبق اصول سوم، بیست‌و‌هشتم، بیست‌و‌نهم و چهل‌وچهارم قانون اساسی در شرایط جنگ اقتصادی، محور فرماندهی این جنگ‌، «دولت» منتخب مردم است. ثانیا اگر با این اقدامات، مسئولان همراه شوند آن‌وقت چیزی که مردم خواهند دید متفاوت از امروز خواهد بود. این اقدامات عبارتند از:

اول: تغییرات فراساختاری

پشتیبانی رهبری از دولت دوازدهم، ویژه و مهم‌ترین آنها تغییر فراساختاری در ارکان نظام بوده است؛ دستوری که اردیبهشت‌ماه داده شد و شورای هماهنگی اقتصاد شکل گرفت. در این شورا که همه قوا و ارگان‌های دیگر حضور دارند ریاست این شورا برعهده رئیس‌جمهور است و بنا به‌گفته آقای روحانی، مصوبات این شورا کاملا مورد حمایت رهبری است. اقدام دوم محور قرار دادن تیم اقتصادی دولت در حل مسا‌ئل است. اگر شورای هماهنگی اقتصادی چیزی شبیه الگوی شورای‌عالی دفاع در دوران دفاع مقدس است، میداندار کردن کابینه اقتصادی همان تشکیل کابینه جنگ است. آنچه واضح است این‌که رهبری در حال شکل‌ دادن آرایش جنگی به ساختار اقتصادی کشور بوده و فرمانده این جنگ اقتصادی رئیس‌جمهور است.

دوم: حمایت از فرمانده جنگ اقتصادی

رهبری در جلساتشان راه معلوم کرده و از دولت هم حمایت کردند. اولویت‌‌بندی برای مقابله با مشکلات و تاکید بر تمرکز بر نظام بانکی کشور، حل معضل نقدینگی و... از جمله اقداماتی بود که رهبری برای دولت انجام دادند. علاوه بر آن تشکیل جلسه فوق‌العاده با هیات دولت و تشویق و تحریض کابینه به کار و تلاش برای رفع مشکلات مردم از مهم‌ترین اقدامات این پنج‌ ماه بوده است. حمایت علنی از مواضع اصولی و راهبردی رئیس‌جمهور در موضوع تنگه هرمز و اعلام این‌که این موضوع از محورهای منافع ملی است و ایجاد پیام واحد به دشمن از دیگر اقدامات حمایتی رهبری بود.

سوم: مراقبت از کنش دولت

اگر به‌ ترتیب تاریخی نگاه کنیم در مسیر مراقبت از کنش دولت می‌بینیم رهبری از دولت برای اوضاع ارز و طلا گزارش خواستند. به وزیر اطلاعات برای اظهارنظر درباره تسامح و تساهل در برخورد با مفسدان اقتصادی تذکر دادند. از دولت خواستند بر مبادلات مالی اشراف و اعمال قدرت بیشتر داشته باشند تا از عملیات مخرب نظیر قاچاق و پولشویی جلوگیری شود و مواردی مانند تجربه ارز دولتی تکرار نشود و در کنار همه این‌ تذکرات، برای برخورد قاطع با متخلفان و مفسدان ارز و واردکننده خودرو دستور صریح صادر کردند.

پس چرا اتفاقی رخ نمی‌دهد؟

شورای هماهنگی اقتصادی با هدف حمله برای رفع مشکلات اقتصادی تشکیل شده است. این روزها دوران صبر انقلابی است. باید به دولت فرصت داد تا بتواند کابینه‌اش را ترمیم کند؛ از او حمایت کرد تا بتواند نقشه راه اقتصادی‌اش را عملیاتی کند. هرچند دولت باید با عملکرد جهادی و نه معمولی وارد میدان شود و از این «فرصت صبر» استفاده کرده و با مردم صحبت کند تا مردم آنها را در کنار خود ببینند. مردم ایران امتحان پس داده هستند؛ چه در دوران دفاع مقدس، چه در دوران تحریم‌ها از کلینتون تا اوباما. مشکل این است که مردم نمی‌دانند این کابینه اقتصادی چه می‌خواهد بکند؟ یا این‌که اصلا کابینه می‌داند مردم چه دغدغه‌ها و مشکلاتی دارند؟ این همان چیزی است که می‌تواند به احساس عدم همدردی با دولت در مردم منجر شود و آنها را بیشتر آزار دهد.

اما در فرصت «صبر انقلابی» وظیفه همه حمایت از دولتی است که باید وسط میدان باشد؛ دولتی که در معرکه کارها مردم هم تدبیرش و هم تلاشش را ببینند.

کمیل خجسته

تحلیلگر سیاسی