تیم‌ ملی اقتصادی

اینها بخش‌هایی از صحبت‌های وزیر ورزش و جوانان است از دیداری که چند روز قبل اعضای هیات دولت با رهبر انقلاب داشت.

علیرضا بیرانوند انگار که حالا صرفا یک دروازه‌بان نیست. انگار که شده باشد نمادِ با دست خالی خواستن و در ادامه هم توانستن.

جوان خرم‌آبادی وقتی سال 86 ساکش را بست و راهی پایتخت شد، شاید تصورش را هم نمی‌کرد که 11 سال بعد، کل‌کل‌های او با بهترین بازیکن جهان در جام جهانی و اعتماد به نفس مثال‌‎زدنی‌اش بشود نقل رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی. ملی‌پوش جوان ایرانی حالا آنقدر کارش بالا گرفته است که شخصیت اول جمهوری اسلامی در جلسه خصوصی با هیات دولت و استخوان ترکانده‌های عالم سیاست و اعضای کابینه، او را ضرب‌المثل کند و دست بگذارد روی روحیه جنگندگی و تلاش او و هم‌تیمی‌هایش. در چنین وضعیتی است که تیم ملی حتی اگر به موفقیت ولو ظاهری هم دست پیدا نکند اما مردم قدردان زحمت و تلاش و دوندگی‌های آنها می‌شوند.

تاکید و اشاره‌ای که در دیدار اخیر هم توی چشم است وقتی که سخنران جلسه دست می‌گذارد روی «روحیه‌ قوی، انگیزه، شجاعت و عزم راسخ».

تیم ملی اقتصادی کشور پنجه در پنجه مشکلاتی انداخته که حتی فکر کردن به آنها هم رنگ از رخ خیلی‌ها می‌پراند؛ بی‌جهت نیست که توتال فرانسوی بی‌خیال زیان 40 میلیون دلاری‌اش می‌شود و از ایران می‌رود؛ مسیری که در ادامه بویینگ هم به آن پیوست و ننشسته در خاک ایران، چرخ‌هایش را جمع می‌کند و بر می‌گردد. این مار، مارگیرِ خودش را می‌طلبد. پهلوانی که هم اراده جنگیدن را داشته باشد و هم انگیزه و عزمش را. چیزی شبیه عزم و اراده آن جوان لر خرم‌آبادی که نترسید، ساکش را روی دوش انداخت، دست به کنده زانویش زد و پنجه در پنجه همه چیزهایی انداخت که بین او و رویاهایش فاصله انداخته بود.

محمدصادق علیزاده - روزنامه‌نگار