ناگفته‌های حادثه سانچی

علی ربیعی با بیان این که 30 دریانورد ایرانی جانباخته در این حادثه، شهید خدمت محسوب خواهند شد، گفت: ما همه تلاش‌هایی را که در ارتباط با این فاجعه متصور بود به کار بستیم، اما نوع شهادت این عزیزان بر غم همه مان افزود. قرار است بزودی گزارشی کامل درباره این حادثه منتشر شود تا هیچ ابهامی باقی نماند. به گفته ربیعی، فرآیند رمزگشایی از جعبه سیاه نفتکش و سایر اقدامات لازم برای کشف علت حادثه، حدود سه ماه زمان خواهد برد.

انتقاد از داستان‌سرایی‌ها درباره حادثه

نماینده ویژه رئیس‌جمهور، برخی شایعات درباره انفجار نفتکش با اصابت موشک آمریکایی یا حرکت آن به سمت کره شمالی را داستان‌سرایی‌های ژول‌ورنی خواند و گفت: این موارد صحت ندارد و از سوی کسانی مطرح می‌شود که از مسائل دریایی، سیاسی و بین‌المللی آگاهی ندارند. آیا اگر موشکی به نفتکش اصابت کرده بود، در ابعاد بین‌المللی مشخص نمی‌شد؟ در ضمن بارنامه نفتکش به مقصد کره جنوبی وجود دارد و این مساله از سوی مقامات این کشور نیز تائید شده است.

جان‌باختگان، «شهید خدمت» محسوب می‌شوند

علی ربیعی در کمیته سانچی با بیان این که جانباخته‌های حادثه شهید خدمت محسوب خواهند شد، گفت: از رئیس‌جمهور خواستم جانباخته‌های حادثه، شهید محسوب شوند. ایشان موافقت کردند و گفتند با رئیس بنیاد شهید مذاکره کنید. در این رابطه تفاهمی صورت گرفت و قرار شد جانباخته ها، شهید خدمت محسوب شوند. سه پیکر کشف شده نیز پس از تعیین هویت به کشور منتقل می‌شوند و اگر اهل تهران باشند در قطعه شهدای خدمت بهشت زهرا به خاک سپرده خواهند شد.

از کوچک‌ترین احتمال زنده بودن دریانوردان نگذشتیم

مقامات چینی در روز نخست حادثه اعلام کردند به‌دلیل شدت انفجار و وجود گازهای سمی، همه سرنشینان سانچی جان خود را از دست داده‌اند. با وجود این، مسئولان ایران تا زمان غرق شدن کشتی از اعلام این موضوع خودداری کردند.

وی درباره علت اتخاذ این تصمیم گفت: اعلام جان‌باختن دریانوردان، مساله‌ای سخت بود که برای مطرح کردن آن باید مدام فکر می‌کردم. از یک‌سو چینی‌ها به طور قطعی به ما گفته بودند وجود 111 هزار و 510 تن میعانات گازی، شانسی برای زنده ماندن باقی نمی‌گذارد. از سوی دیگر، کارشناسان در مورد حضور دریانوردان در موتورخانه گفتند این محل تا حدودی امن است، اما هوای خود را از عرشه می‌گیرد، جایی که گازهای سمی در آن قرار داشت.

ربیعی افزود: با توجه به همه این اطلاعات، با یک اپسیلون احتمال هم که کسی جایی شانس زنده ماندن داشته باشد، عملیات را ادامه دادیم. همه این موارد تصمیم‌گیری را سخت می‌کرد. یک مساله انسانی و فنی وجود داشت. زمانی که تکاوران به محل حادثه رسیدند، گفتند حرارت نفتکش بین 400 تا 900 درجه سانتی‌گراد است. گفتم صلاح نیست وارد نفتکش شوید. پیکر دریانوردان هم برای ما مهم بود. این پاسخ سوالی است که می‌گویند چرا تکاور بردید.

نماینده ویژه رئیس‌جمهور با بیان این که اگر روز اول، موضوع جان‌باختن دریانوردان را اعلام می‌کردند نیز سوال‌های زیادی پیش می‌آمد، بیان کرد: آیا اگر همان ابتدا این موضوع را اعلام می‌کردیم سوال نمی‌شد چرا به حرف چینی‌ها اطمینان کردید و فعالیت بیشتری نداشتید؟ تصمیم بسیار سختی بود. کارشناسی می‌گفت اگر گرفتار آتش هم نشده باشند به دلیل گازهای سمی شانس زنده ماندن نداشته‌اند، اما تصمیم انسانی مانع توقف عملیات شد. ما نمی‌خواستیم احتمال بسیار ضعیف را هم از دست بدهیم. رنج پنج شش روزه به خانواده جان‌باخته‌ها آمد، اما پیش خودمان و خدای خودمان می‌دانیم همه تلاشمان را کردیم.

چینی‌ها کوتاهی نکردند

نحوه عملیات اطفای حریق از سوی تیم‌های چینی یکی از پرسش‌های اصلی نشست روز گذشته بود.

ربیعی با تاکید بر این که چینی‌ها در انجام عملیات کوتاهی نداشتند، گفت: این مساله تصور درستی نیست. هیچ شواهدی مبنی بر این که جان انسان‌ها برای چینی‌ها مهم نباشد، مشاهده نشد. در روز آخر هم که تکاوران ما به محل حادثه رسیدند و منتظر خنک‌شدن نفتکش بودند تا وارد آن شوند، تیم‌های چینی هم قصد همراهی داشتند. متاسفانه انفجارهای مهیب این اجازه را ندارد.

وی با بیان این‌که برای عملیات، 20 کشتی متعلق به چین، ایران، ژاپن و کره در محل حضور داشتند و عملیات اصلی با چهار کشتی انجام می‌شد، افزود: این تعداد کشتی برای انجام عملیات کفایت می‌کرد. ما همیشه دنبال گفتن حقیقت بودیم. نه با چینی‌ها عهد اخوت داریم، نه چیزی. جان یک عزیز ایرانی برای ما به صد هزار رابطه سیاسی می‌ارزد. این‌که چینی‌ها کوتاهی کرده‌اند، تصور اشتباهی است.

تکاوران برای اطفای نرفته بودند

در روز آخر حادثه، 12 تکاور نیروی دریایی ایران برای انجام عملیات جست و جو روی عرشه نفتکش به محل حادثه رسیده بودند، اما انفجار مهیب اجازه انجام عملیات را از آنها گرفت. وی درباره تخصص این افراد گفت: ما تکاوران را برای اطفای حریق نبرده بودیم. تخصص آنها ورود به مکان‌های مملو از آتش و نجات جان افراد است. در روز اعزام تکاوران ایرانی به محل حادثه، کشتی اعزامی با حداکثر سرعت حرکت کرد که حداقل 15 ساعت زمان می‌برد.

چگونگی کشف جعبه سیاه

روز هفتم آتش‌سوزی، تیم‌های عملیاتی چین در حضور 20 دقیقه‌ای خود روی عرشه نفتکش موفق به کشف دو پیکر دیگر و جعبه سیاه سانچی شدند.

نماینده ویژه رئیس‌جمهور گفت: روزی که چینی‌ها وارد نفتکش شدند، درجه حرارت بین 80 تا 90 بود. جعبه سیاه در اتاق کنترل بود و در دسترس‌‌ترین نقطه قرار داشت. تیم امدادی نیز توانست آن را به دست بیاورد. همچنین دو پیکر را هم پیدا کردند. آنها با تجهیزاتشان فقط 20 تا 30 دقیقه توانستند روی عرشه در میان گازهای سمی بمانند.

ربیعی درباره رمزگشایی از جبعه سیاه نیز تصریح کرد: جعبه سیاه با حضور همه ذی نفعان در چین بررسی خواهد شد. ضمن این‌که بخش دیگری از تحقیقات درباره علت حادثه به ملاقات با خدمه کشتی مقابل (کریستال) برمی‌گردد که پس از معاینه دقیق این کشتی و مصاحبه با کارکنانش، مورد استفاده قرار خواهد گرفت‌. البته هنوز این بررسی‌ها آغاز نشده است.

پیکر کشف شده، لباس حریق پوشیده بود

در روز دوم حادثه، نخستین پیکر متعلق به دریانورد ایرانی در سه مایلی نفتکش پیدا شد. در ابتدا اعلام شد وجود این لباس در پیکر دریانورد نشان می‌دهد افراد فرصت استفاده از تجهیزات ایمنی را داشته‌اند، اما وی در این باره توضیح داد: این دریانورد عزیز، لباس شناوری به تن داشت و قطعا لباس حریق نبود. ممکن است ابتدا این لباس را پوشیده باشد یا این‌که فرصت کافی برای انجام این کار را داشته، این موارد باید بررسی شود.

رمزگشایی جعبه سیاه 3 ماه زمان می‌برد

محمد راستاد، رئیس سازمان بنادر و دریانوردی در این نشست با بیان این‌که از روز اول، هیچ سیگنالی درباره حادثه از نفتکش دریافت نشده بود، گفت: این مساله توسط هیچ مرجعی اعلام نشده است. هیچ یک از کشورهای منطقه هم چنین سیگنالی دریافت نکرده‌اند. هیچ مستندی درباره خاموش بودن سیستم موقعیت‌یاب ماهواره‌ای وجود ندارد. این موضوع را هم می‌توان بعد از بررسی جعبه سیاه استخراج کرد. در مورد سیستم شناسایی خودکار به نام ای آی اس در نفتکش‌ها هم که تمام اطلاعات مربوط به مبدا، مقصد، سرعت، محل و... را به ایستگاه‌های ساحلی می‌فرستد، باید بگویم برد این سیگنال‌ها 50 کیلومتر است. در حالی‌که محل حادثه، 158 مایل (حدود 300 کیلومتر) از ایستگاه ساحلی فاصله داشته و قابل ردیابی توسط این ایستگاه نبوده است.

وی درباره چگونگی نجات 21 خدمه کشتی چینی، گفت: محموله این کشتی سویا بود و اصلا ریسک اشتعال نداشت. این کشتی با دماغه که بالاترین استحکام را دارد به نفتکش سانچی برخورد کرد و به دلیل وجود میعانات گازی، انفجار رخ داد. تمرکز انفجار نیز روی سانچی بود. ضمن این‌که آثار حادثه روی 40 متر از بدنه کریستال دیده شده است. این کشتی بلافاصله خود را جدا کرده است. همچنین نفرات آن در انتهای کشتی در بخش آسایشگاه حضور داشتند و توانستند با قایق نجات از نوع سقوط آزاد وارد آب شوند و توسط کشتی‌های ماهیگیری نجات یافته و به بندر جوشان منتقل شوند.

راستاد به زمان آغاز رمزگشایی جعبه سیاه اشاره کرد و افزود: جعبه سیاه نفتکش با حضور نمایندگان ما پلمب شد. رمزگشایی آن با حضور همه ذی‌نفعان در چین انجام خواهد شد و پیش‌بینی می‌کنیم بررسی اطلاعات درون آن سه ماه زمان ببرد. همچنین یک بخش دیگر از فرآیند بررسی‌ها به مصاحبه با خدمه کشتی کریستال و معاینه دقیق آن برمی گردد که جزءلاینفک بررسی‌ها خواهد بود. البته هنوز مرحله اصلی رسیدگی انجام نشده است.

وی همچنین درباره اتاق کنترل نفتکش گفت: در زمان حادثه حداقل یک افسر ناوبر یعنی افسر دوم یا سوم کشتی در اتاق کنترل حضور داشتند و امکان ندارد همه پرسنل در حال استراحت بوده باشند. باتوجه به حضور دانشجویان کارآموز در کشتی حداقل یک دانشجوی کارآموز هم در اتاق کنترل در کنار افسر ناوبر حاضر بوده است، اما دلیل دقیق این‌که چطور دو کشتی با یکدیگر برخورد کرده اند باید پس از بررسی‌های دقیق‌تر مشخص شود.

راستاد ادامه داد: فاصله مخزنی که منفجر شده تا محل استراحتگاه خدمه بین 80 تا 90 متر بوده است اما شدت انفجار و گازهای سمی زمان برای انجام هیچ کاری را به خدمه نداد. حتی افرادی که در قسمت پل فرماندهی بودند دکمه وضعیت اضطراری را نزدند.

آخرین تماس، نیم ساعت قبل از حادثه

کیان ارثی، مدیر عامل شرکت ملی نفتکش نیز گفت: هر هفته یک محموله یک میلیون بشکه‌ای به مسیر کره جنوبی حمل می‌کنیم و همین کشتی سانچی برای هشتمین بار بود که به کره جنوبی می‌رفت. حتی زمانی را که کشتی برای برگشت اعلام کرده بود، نیم‌ساعت قبل از حادثه بوده که نشان می‌دهد همه مسیر از پیش تعیین شده بود. بدنه نفتکش سانچی تحت بیمه 70درصدی یک شرکت نروژی و 30 درصدی شرکت‌های بیمه‌ای داخلی بود. همچنین این نفتکش به لحاظ بیمه شخص ثالث که شامل صدمات جانی و آلودگی‌های دریایی هم می‌شود دارای پوشش حداکثری بیمه بود.

بررسی ابعاد حقوقی سانچی در مجلس

محمدمهدی برومندی، نایب رئیس کمیسیون امنیت ملی با بیان این‌که مجلس، احقاق حقوق در سانحه سانچی را پیگیری خواهد کرد، گفت: ما در مجلس از حقوق ملت نمی‌گذریم و تلاش می‌کنیم ابعاد حقوقی حادثه نفتکش سانچی و احقاق حق سرنشینان جان‌باخته آن و بازماندگان آنها را به نحو احسن پیگیری کنیم.

وی به همکاری چینی‌ها در انجام عملیات اطفا اشاره کرد و افزود: ممکن است به لحاظ فنی اختلاف نظر‌هایی به وجود آمده باشد، اما چینی‌ها هیچ‌ ممانعتی برای حضور کشتی‌های امدادی دیگر کشور‌ها به عمل نیاوردند و همکاری‌های لازم را داشتند.

حادثه سانچی بی‌سابقه بود

محسن بهرامی، سخنگوی شرکت ملی نفتکش ایران حادثه سانچی را یک اتفاق بی‌سابقه در صنعت 120 ساله تانکر دانست و به جام‌جم گفت: کشتی سانچی در سال 2008 توسط کره‌جنوبی ساخته شد و تجهیزات آن خیلی فراتر از استانداردهای بین‌المللی بود. این نفتکش از لحاظ تجهیزات راداری هیچ مشکلی نداشت و تمام مسائل ایمنی را رعایت کرده بود.

وی افزود: در این حادثه، بحث درباره دیدن یا ندیدن کشتی‌ها نیست. بلکه مساله عکس‌العمل‌هایی است که انجام شده. این‌که دو کشتی چطور با هم ارتباط گرفته‌اند و همچنین زیرساخت‌های مسیر آبی امکان حرکت را می‌داده یا خیر؟ سوال‌های مهم است.

بهرامی با بیان این‌که 40 درصد کل حوادث دریایی در سال 2016 در محل آتش گرفتن سانچی رخ داده است، بیان کرد: 36 کشتی در این منطقه غرق شده‌اند. چندی پیش نیز یکی از ناوهای آمریکا در این مکان تصادف کرد. این منطقه، منطقه شلوغی است و ریسک بالایی دارد. رادار به تنهایی کامل نیست و واکنش به رادار توسط اپراتور انجام می‌شود. در نفتکش سانچی دو دریانورد بنگلادشی نیز حضور داشتند که بهرامی درباره شرایط خانواده آنها گفت: خانواده این دو جان‌باخته در ایران زندگی نمی‌کنند. ما از همان روز نخست با آنها در ارتباط بودیم. قرار است فرآیند اخذ دی ان ای از آنها نیز انجام شود تا در مساله شناسایی مورد استفاده قرار گیرد. وی گفت: بعد از این حادثه برخی شایعات بود ازجمله این‌که افراد داخل کشتی قبلا خارج شده بودند، موشک به این کشتی خورده و باعث حادثه شده یا حتی برخی شایعات در فضای مجازی منتشر شده بود مبنی براین‌که اصلا افرادی داخل کشتی نبوده و این‌که کشتی در حال رفتن به سمت کره شمالی بوده است. همه این موارد شایعه بوده و اصلا واقعیت ندارد.

بهرامی ادامه داد: برخی گفته بودند رادارها از کار افتاده اند که این گفته صحت ندارد، چرا که بعداز وقوع حادثه قرار شد آخرین تماس‌های اینترنتی و ماهواره‌ای کشتی قبل از حادثه مورد بررسی قرار گیرد که مشخص شد، تا قبل از حادثه تماس‌های اینترنتی و ماهواره‌ای کشتی برقرار بوده و فعالیت داشته است. حتی نزدیک به 30 دقیقه مانده به‌وقوع حادثه همه تماس‌ها برقراربوده است. آخرین ایمیل‌های آنها ارسال شده است که نشان می‌داد همه آنها زنده بودند و هر کدام در حال انجام کارهای خود بوده‌اند.

سخنگوی شرکت ملی نفتکش ایران افزود: باری که نفتکش سانچی با خود حمل می‌کرده، مشخص است. این بار استاندارد بوده، خریدار و سفارش دهنده آن طبق اسنادو مدارک موجود مشخص است. حتی بارنامه برای آن وجود دارد. کالایی که کشتی حمل می‌کرده از سوی سازمان‌های ذی ربط بیمه بوده است.

وی گفت: کشتی‌ای که بار غله داشته و با کشتی سانچی تصادف کرده بود، نمی‌توانست به‌دلیل خسارتی که به کشتی وارد شده در همانجا ـ محل حادثه ـ بماند. بنابراین باید به نزدیک‌ترین بندر حرکت می‌کرد ، که همین کار را هم انجام داد تا تعمیرات روی آن انجام گیرد. اما هنوز معلوم نیست به این کشتی چقدر خسارت وارد شده است.

بهرامی افزود: از 15 ـ 10 سال پیش نیز نصب دستگاه‌های اتوماتیک که رادارها را کنترل و بررسی می‌کند روی کشتی‌ها اجباری شد تا در صورت بروز حادثه، سیگنال‌های ارسالی از رادارها دریافت شود و در مکان‌های پر تردد که ممکن است سیگنال‌های مختلفی وجود داشته باشد، سیگنال مربوط به کشتی بدرستی دریافت شود.

وی تصریح کرد: برخی‌ها می‌گفتند چرا افراد حاضردر کشتی از قایق کنار کشتی برای نجات استفاده نکرده اند یا این که چرا خود را به آب نزده اند تا فرصتی برای نجات پیدا کنند. ابتدا باید بررسی می‌شد که چگونه این حادثه رخ داده که آنها نتوانسته‌اند خود را نجات دهند. در ادامه بررسی‌‌های دقیق‌تر معلوم شد کشتی در حال حرکت بوده که این حادثه تلخ رخ می‌دهد. بهرامی ادامه داد: آتش‌سوزی یکباره همه جا را فرا گرفته است. حجم دود و گاز آنچنان زیاد بوده که اصلا فرصتی به آنها دست نداده تا بتوانند از قایق کناری کشتی یا با پریدن داخل آب خود را نجات دهند. حادثه آنچنان یکدفعه‌ای رخ داده که همه افراد حاضر در کشتی نتوانسته‌اند برای نجات خود اقدام کنند.

وی افزود: بررسی جعبه سیاه کشتی حادثه دیده سانچی باید در یک حالت رسمی انجام گیرد تا علت این حادثه مشخص شود. یکی از دو کشور چین یا پاناما باید جعبه سیاه را بررسی کند ؛ اما چون حادثه در آب‌های کشور چین رخ داده است لذا این کشور باید جعبه سیاه کشتی را رمزگشایی و علت حادثه را تا یک‌ماه آینده اعلام کند. سخنگوی شرکت ملی نفتکش ایران گفت: استفاده از پرچم پاناما مربوط به بحث‌های بازرگانی است. در همه کشور‌ها حتی کشورهای اروپایی و پیشرفته هم از پرچم‌های دیگر کشورها نیز بابت کارهای تجاری در بخش‌های حمل و نقل آبی استفاده می‌شود.

محسن بهرامی ادامه داد: اکثر کشورها برای کارهای تجاری در کشتی هایشان از پرچم کشورهایی از جمله پاناما، قبرس و.... استفاده می‌کنند؛ چرا که اداره کردن کشتی‌هایی که تحت پرچم این کشورها باشد به‌مراتب در بحث بازرگانی راحت تر است. ما هم برخی مواقع از پرچم خودمان روی کشتی‌ها در بحث تجاری استفاده می‌کنیم. وی گفت: ما حادثه‌ای نظیر آنچه برای کشتی سانچی رخ داد،نداشتیم. متاسفانه این حادثه یک استثنا بود که رخ داد.

شب‌ شنبه، 16 دی امسال، نفتکش سانچی، حامل 111 هزار تن میعانات گازی، متعلق به شرکت ملی نفتکش ایران در سواحل شرقی چین با یک فروند کشتی فله‌بر چینی برخورد کرد و منفجر شد. بر اثر این حادثه، هر 32 سرنشین نفتکش از جمله 30 پرسنل ایرانی و دو بنگلادشی جان خود را از دست دادند و فقط پیکر سه نفر از آنها کشف شد. پدر هنوز چشم انتظار پسرش است

انتهای ترک‌محله قائمشهر، خانواده‌ای در عزای از دست دادن فرزندشان به سوگ نشسته‌اند؛ خانواده‌ای که مردم ایران نیز با آنها همدردی می‌کنند.

به گزارش سایت مازندنومه، میلاد عنایتی، متولد سال 67 بود و پسر کوچکی به نام مهرزاد دارد. او بورسیه شرکت نفت بود و هفت سالی می‌شد در شرکت نفت کار می‌کرد. میلاد، سفرهای خارجی روی نفتکش را از حدود سه سال قبل شروع کرد و افسر سوم بود. او از جانباختگان جوان نفتکش سانچی است. پدر او اهل روستای ارزفون ساری است و ساکن قائمشهر هستند. علیرضا عنایتی، پدر میلاد، توان پاسخگویی ندارد و از برادرش کمک می‌گیرد. او از پسری می‌گوید که آخرین‌بار، 18 آذرماه امسال به قصد خداحافظی و شروع سفر سه ماهه، با هم دیدار کردند. کشتی سانچی 25 آذر، سفری را شروع کرد که بازگشتی نداشت. میلاد سه ماه روی کشتی و سه ماه در خشکی بود.

پدر از آخرین تماس میلاد می‌گوید: بعد از نماز مغرب بود که میلاد تماس گرفت. شب قبل از حادثه بود. صدایش قطع و وصل می‌شد و خیلی متوجه نشدم چه گفت. مادرش بی‌قراری می‌کرد. من خداحافظی کردم و گوشی را به مادرش دادم. به مادرش گفت سفر سختی داریم. برای ما دعا کنید و تلفن قطع شد.

وی ادامه داد: بعداز ظهر فردای آن روز، خبر تصادف نفتکش رسید. کسی به ما چیزی نگفته بود. خوابیده بودم. متوجه تماس‌های مشکوک به خانه شدم. سروصدا می‌آمد، اما فکر نمی‌کردم مربوط به پسرم باشد تا این‌که دایی میلاد تماس گرفت و پرسید میلاد کجاست. گفتم در سفر کره است. پدر داغدیده افزود: کسی از تهران یا جای دیگر با ما تماس نگرفت. مردم با ما تماس می‌گرفتند و جریان را می‌گفتند. ما هم از طریق زیرنویس متوجه حادثه شدیم. میلاد این شغل را دوست داشت. ابتدا در رشته مکانیک دانشگاه زابل قبول شد و خودم برای ثبت‌نام با او به سیستان رفتم، اما بعد دوباره در کنکور شرکت کرد و در رشته نفت قبول شد. وی گفت: اگر من بودم کشتی را خاموش می‌کردم، تجهیزات دنیا خیلی به روز است. چطور نتوانستند این کشتی را خاموش کنند. اطلاع‌رسانی صفر بود. هنوز هم نمی‌دانیم چه اتفاقی افتاده است. مسئولان بعداز سه روز که از حادثه گذشت، به خانواده من و دیگر خانواده‌ها تسلیت گفتند. دایی میلاد هم می‌گوید: از زیرنویس اخبار تلویزیون متوجه حادثه شدم و در تماس با خانواده خواهرم موضوع را پرس‌و‌جو کردم. دعا می‌کردم ماجرا واقعیت نداشته باشد اما این‌گونه نبود.

تکذیب فیلم منتسب به سانچی

سخنگوی شرکت ملی نفتکش ایران ادامه داد: در چند روز اخیر فیلمی کوتاه از لحظه برخورد یک فروند نفتکش با یک کشتی، منتسب به حادثه سانچی در برخی کانال‌های خبری منتشر شده است که لحظه وقوع برخورد را در روز نشان می‌دهد. باید گفت این فیلم اصلا ارتباطی با حادثه کشتی سانچی ندارد بلکه این فیلم مربوط به حادثه هفت سال پیش است که برخورد بین یک فروند نفتکش ایران و یک کشتی دیگر در لنگرگاه فوجیره در شمال شرق امارات رخ داد و خسارت ناچیزی به‌دنبال داشت اما حادثه سانچی در شب رخ داد و در همان لحظه اول، انفجار مهیبی را به‌دنبال داشت.