سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
«ایتالیا ایتالیا» فیلمی است درباره از بین رفتن عشق و افتادن به ورطه روزمرگی. زندگی مشترکی که با عشق و هیجان آغاز میشود اما کمکم مشکلات ریز و درشت، حرفهای نگفته، پنهانکاری و... سردیاش را رقم میزند. فیلم پر از ارجاعات فرامتنی است؛ از اسم فیلم گرفته تا «هامون» و اشاراتی به سینماگران. در این بین حتی سینماگرانی مانند همایون ارشادی، علی ملاقلیپور، رضا سخایی و جهانگیر میرشکاری با شخصیت واقعیشان در فیلم حضور دارند.در نهایت فیلم صباغزاده لحظات دلچسبی دارد که برای یک فیلم اول بسیار امیدوارکننده است. با وجود برخی نقدهای مضمونی و محتوایی که بر «ایتالیاایتالیا» وارد است، این فیلم نشان میدهد که صباغزاده فیلمسازی جدی است که میداند از سینما چه میخواهد.
جامجم در گزارش پیش رو نظر منتقدان سینما را درباره این فیلم جویا شده که در ادامه میخوانید.
فیلمی بدون شوخیهای سخیف
بهزاد عشقی، منتقد پیشکسوت سینما، فرم و روایت «ایتالیا ایتالیا» را تازه دانست و در گفتوگو با جامجم بیان کرد: فیلم فرم و روایت به نسبت تازهای دارد و بالقوه ظرفیت آن را داشت که به اتفاق جدیدی در سینمای ایران بدل شود. داستان فیلم برگرفته از داستانی نوشته جومپا لاهیری نویسنده هندی است. نویسنده در این داستان زندگی زوج جوانی را بازگو میکند که در یک بازی شیرین و هیجانانگیر دروغهایی را که در زندگی بههم گفتهاند، اقرار میکنند، اما این بازی به جای آنکه باعث شفافیت و نزدیکی این زوج شود بتدریج آنها را از هم دور میکند.
او ادامه داد: نفس انتخاب این سوژه میتوانست به سینمای ایران که از ضعف فیلمنامه رنج میبرد، نوعی طراوت ببخشد. فیلم بدون آن که به شوخیسازیهای سخیف و شکلکسازیهای بیمایه در غلتد، میکوشد موقعیتهای کمیکی خلق کند، اما اشکال این است که موقعیتهای کمیک بیشتر از طریق کلام شکل میگیرد و فیلم از نظر حرکت و عمل و نشانههای تصویری تا حدودی بیرمق است.
عشقی اظهار کرد: از سوی دیگر فیلم ساختار روایی یک دستی ندارد و داستانش را به شکل کلاسیک نقل میکند و از سویی دیگر با ارجاع به فیلمها و آثار دیگر میکوشد به تجربهای پست مدرنیستی بدل شود. گاهی کاملا جدی میشود؛ گاهی همه را به شوخی برگزار میکند. در نتیجه مخاطب میماند که باید به فیلم بخندد یا رخدادهایش را جدی بگیرد. فیلم میتوانست اتفاق بدیعی در سینمای ایران باشد، اما مخاطبان بیشتر کمدیهای متعارف را دوست دارند و فیلم نیز به علت دوگانگی و اغتشاش ساختاری نتوانست آنچنان که باید مخاطب را اقناع کند.
فیلمی متوسط و خام
آنتونیا شرکا، منتقد و استاد دانشگاه هم با بیان اینکه «ایتالیا ایتالیا» فیلمی متشتت است به خبرنگار ما گفت: ایتالیا ایتالیا را در اکران جشنوارهای دیدم و به نظرم کمی متشتت آمد. از این منظر که در ابتدای فیلم این تصور برای بیننده بهوجود میآمد که با فیلمی شاد و مفرح روبهروست، اما از جایی که عشق آغاز میشود و ادامه مییابد زبان فیلم تغییر میکند و با لحنی که در ابتدا داشت، متفاوت است.
او افزود: ایتالیا ایتالیا، فیلمی متوسط و خام است. در این فیلم بیینده نمیتواند تمام و کمال عشق یا حس شیدایی را که حامد کمیلی به ایتالیا دارد، بخوبی لمس کند. بخصوص حامد کمیلی نتوانست آنطور که انتظار میرود شیدایی و وارستگی را به مخاطب انتقال دهد.
تماشاگران چه میگویند
شاید بهترین منتقد یک فیلم، تماشاگران آن باشند. آنچه میخوانید گزیدهای از نظر مردم درباره ایتالیا ایتالیا است:
ساره: من کاری ندارم خوب بود یا نه ولی به عنوان یه فوقلیسانس برق و دختر امروزی از اول فیلم که نگاه کردم شخصیت دختر رو دوست نداشتم. ظرافت زنانه در او نبود، یک ذره حیا، سر به زیری و... و اصلا بعضی جاها خیلی لاتمآبانه بود.
فرشاد: نیمه اول فیلم جذاب بود، ولی از نیمه دوم نشان داد که هامون ساختن، سواد و عمقی بیشتر از بضاعت کارگردان جوان فیلم لازم دارد. ضمنا من با توجه به تعاریف منتقدان انتظار بازی درخشان سارا بهرامی را داشتم، ولی جا خوردم از نگاه سطحی این دوستان به مقوله بازیگری! بازی خانم بهرامی بسیار رو و خودنمایانه است. اینکه شما شیرینی و خندههات قشنگ است از شما بازیگر نمیسازد. بازیهای خوب فیلم مال حامد کمیلی و فرید سجادی حسینی هست.
ریحانه: حیف از وقتم، همچین چرندی چرا مجوز گرفته!
امیرحسین: فیلم خیلی خوب و سرحالی بود و لحن یکدستی داشت. تدوین و طراحی صحنهاش خوب بود و بازی حامد کمیلی خیلی به دلم نشست. از همه مهمتر موسیقیهای فیلم، خیلی جذاب و فوقالعاده بود.
دنیا: فیلم صفر و صدی بود، درست مثل «رگ خواب». بعضیا خیلی خیلی بدشان آمده و در مقابل بعضی، شیفتهاش شدند.
ساناز قنبری
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد