سروان محسن و هرکول پوآرو

ساعت 21 و 30 دقیقه پخش می‌شود. او بازی در سریال‌های روشنایی‌های شهر، بی‌گناهان، شاید برای شما هم اتفاق بیفتد، پازل و... را نیز در کارنامه دارد. به بهانه حضور بهرامی در سریال نوار زرد با وی گفت‌وگو کردیم.

شما بیشتر در تئاتر و رادیو فعال هستید و گاهی هم در تلویزیون و سینما حاضر می‌شوید. مجموعه نوار زرد چه ویژگی‌هایی داشت که بعد از مدت‌ها تصمیم گرفتید در آن بازی کنید؟

به غیر از این‌که من کلیت فیلمنامه و نقشم را دوست داشتم، اولین دلیلی که باعث شد بازی در سریال نوار زرد را بپذیرم، حضور پوریا آذربایجانی در کسوت کارگردان بود و نسبت به عوامل پشت دوربین هم آشنایی دورادوری داشتم و امیر سلیمانی، دستیار کارگردان هم از دوستان قدیمی‌ام است. از گذشته قرار بود با هم همکاری داشته باشیم، اما قسمت نشد تا این‌که اتفاق افتاد.

ضمن این‌که فیلمنامه سریال نوار زرد را نیز دوست داشتم، زیرا مدت‌ها بود فیلمنامه پلیسی، جنایی و کارآگاهی نداشتیم و اکثر کارهای پلیسی اکشن بود. از دیگر ویژگی‌های این مجموعه بخش‌های دراماتیک کار و پرداختن به زندگی شخصی پلیس بود. همه این موارد مرا برای بازی در این اثر وسوسه کرد.

ولی ما در این مجموعه زندگی شخصی سروان محسن را نمی‌بینیم؟!

بله، نمی‌بینیم.

ولی شما عنوان کردید که پرداخت به زندگی شخصی پلیس‌ها یکی از عواملی بود که شما را برای بازی ترغیب کرد؟

منظورم این نیست که به زندگی شخصی محسن اشاره شده، بلکه پرداخت به زندگی شخصی نقش اصلی قصه، یعنی کاوه کیهان به بخش‌های دراماتیک کار اضافه کرد. وقتی درباره کاری اظهارنظر می‌کنم، کلیت را در نظر می‌گیرم، نه صرفاً شخصیتی که خودم بازی می‌کنم.

در سریال پلیسی نوار زرد کمتر صحنه‌های اکشن می‌بینیم و بیشتر رنگ و لعاب معمایی دارد، این بخش قصه چه ویژگی‌هایی برایتان داشت؟

هر ژانری ویژگی‌های خودش را دارد، اما ژانر جنایی ـ معمایی نسبت به کارهای اکشن جذابیت بیشتری دارد، زیرا پای معما به ماجرا باز می‌شود و باید کشف هم بشود. این اتفاق در مجموعه تلویزیونی نوار زرد افتاده است. سرگرد کیهان به همراه سروان محسن، معمای پرونده‌ها را حل می‌کنند. به نظرم فیلمنامه این سریال خیلی با ظرافت نوشته شده است.

بین سرگرد کیهان و سروان محسن بده و بستان‌های بانمکی رد و بدل می‌شود. آیا همه این موارد در فیلمنامه نوشته شده بود یا به شکل بداهه هم چیزی به آن اضافه می‌کردید؟

برخی از تکیه کلام‌ها در فیلمنامه بود، اما به مرور زمان و بعد از صحبت با پوریا آذربایجانی به این نتیجه رسیدیم که با توجه به روابط صمیمانه این دو نفر و جنس شوخی‌هایشان، مواردی هم اضافه کنیم که به جذابیت کار بیفزاید.

سروان محسن، هم آرام است و هم خونسرد. درحالی که اکثر پلیس‌ها جدی هستند و سعی می‌کنند سرعت عمل داشته باشند.

سروان محسن هم توانمندی‌های خودش را دارد. گرچه او آرام و خونسرد است، اما تبحر زیادی در نرم‌افزار و سخت‌افزار دارد. ضمن این‌که متخصص کارهای رایانه‌ای، وب و فضای مجازی است، حتی او کلاهبرداری‌هایی را که اینترنتی انجام می‌شود، ردیابی می‌کند. به نظرم این ویژگی‌های محسن، جذاب است. من آرامش و خونسردی او را دوست دارم. درست است او مثل دیگر پلیس‌ها خشن و جدی نیست، اما وظیفه‌اش را بدرستی انجام می‌دهد و در هیچ بخشی کم نمی‌گذارد. ممکن است جاهایی از سرگرد عقب بماند، اما وقتی متوجه می‌شود سریع خودش را به او می‌رساند و همتراز‌ با فکر و نگاه سرگرد کیهان می‌شود. نمی‌خواهم بگویم نمونه این فرد شبیه کارهای خارجی است، اما هرکول پوآرو هم آرام بود و سعی می‌کرد در کمال آرامش کارش را انجام بدهد.

آیا ما به ازایی هم برای اجرای نقش داشتید؟

در شروع کار که ما به ازایی نداشتم. البته دوستانی دارم که در نیروی انتظامی خدمت می‌کنند، اما رفتارهای آنها را هنگام کار ندیده‌ام، زیرا از دوران جوانی و نوجوانی با هم دوست بودیم و آنها برحسب قضا به سمت نیروی انتظامی رفتند. زمانی که کار شروع شد وقتی از ناجی هنر سر صحنه می‌آمدند به جزئیات رفتار آنها توجه می‌کردم یا در بخش‌هایی که در اداره آگاهی می‌گذشت، سعی می‌کردم به رفتار دوستان توجه کنم که چطور با متهمان برخورد می‌کنند و تلاش داشتم همسان‌سازی کنم. البته نمی‌دانم چقدر موفق بودم، چون قضاوت به‌عهده مردم است که چقدر شخصیت سروان محسن را باورپذیر درآورده‌ام.

آیا قصد دارید در تلویزیون بمانید یا همچنان علاقه‌مند به کار در رادیو هستید؟

رادیو برای من جایی نیست که تمام شود. شاید یک مقطعی فاصله بگیرم و در کارهای تلویزیونی و سینمایی بازی کنم، اما رادیو را رها نمی‌کنم. تئاتر هم جای خودش را دارد. ما در رادیو یک خانواده صمیمی هستیم و من این رسانه را دوست دارم. افتخار می‌کنم که بگویم هنرپیشه اداره کل هنرهای نمایشی رادیو هستم.

فاطمه عودباشی