ابرشهر نا امید

مردم تهران مثل همه شهروندان ایران و جهان، مردم قانو‌نمداری هستند؛ ما عوارض و مالیات را بموقع و بدون کم و کاست پرداخت می‌کنیم و طبق قانونی که در همه دنیا رایج است در برابر پرداختی‌‌هایمان از دولت توقعاتی داریم، البته یاد گرفته‌ایم که به دلایل مختلف با مسئولان و دلتمردان مدارا کنیم و خواسته‌هایمان معقول باشد و به اصطلاح زیاده‌خواهی نکنیم! شرایط اقتصادی و محدودیت‌های مالی را درک می‌کنیم و به اندک رفاه قانع شده‌ایم.اما واقعیت این است که این همراهی مردمی نباید به گونه‌ای بازنمایی شود که همه چیز روبه راه است و مردم مطالباتی ندارند. اگر مسئولان با همین فرمان حرکت کنند، مردم با رضایت قلبی به زندگی بخور و نمیر خود با خرسندی ادامه می‌دهند.

بخور، نمیر در همه موارد، چه زندگی خانوادگی و چه اجتماعی. انقباضی زندگی کردن، دوره‌ای دارد که اگر طولانی شود، خسته‌کننده شده و تردید و دو دلی از اعتماد را به همراه دارد. الان شرایط به گونه‌ای پیش می‌رود که این دودلی کم‌کم دارد خود را بروز می‌دهد! راستش را بخواهید دولتمردان به اصطلاح سوراخ دعا را پیدا کرده‌اند.

می‌آیند و رو در روی مردم فقط نق ‌می‌زنند و از نداشته‌ها و کمبودها سخن می‌گویند.انگار جایگاه‌ها عوض شده، به جای این که مردم مطالبه‌گر، پرسشگر و خواهان باشند، این مسئولان هستند که کمبودها را بیان می‌کنند تا مردم از آنها آگاهی پیدا کرده و بدانند، نباید حتی حق خود را بخواهند.

به عنوان مثال روز دوشنبه شهردار تهران برای اولین بار بعد از حکم گرفتن مقابل رسانه‌ها قرار گرفت تا بگوید برای تهران چه برنامه‌هایی دارد، تهرانی که بسیار آسیب‌پذیر است و مردمش در انقباض و تراکم سرسام‌آوری زندگی می‌کنند اما واقعیت این است که آقای شهردار فقط نق زد و گلایه کرد از نداشته‌ها و دست و جیب خالی شهردار ! ما هم شنیدیم و متاسف شدیم که بابای تهران چقدر بدهی دارد که باید آنها را پرداخت کند.حرف‌های بابای تهران آنقدر خالی از امید بود که راستش را بخواهید ما را مضطرب کرد. ! مایی که عوارض و مالیات خود را بموقع پرداخت می‌کنیم و توقع داریم در شهری با حداقل استانداردها زندگی کنیم.

شهردار تهران فقط از نداشته‌های جیب تهران گفت، بدون این‌که بگوید برای این همه کاستی که در این شهر برای همه اقشار وجود دارد چه برنامه‌ کوتاه مدت یا بلند مدتی دارد! آیا با چنین شهردار ناامیدی می‌توان امید به زیستن را در تهران افزایش داد؟ گویا جای مسئولان و مردم تغییر کرده، مسئولان مطالبه‌گر شد‌‌ه‌اند و مردم باید پاسخگوی آنها باشند.

طاهره آشیانی - جام‌جم