ترامپ چیزی از تاریخ افغانستان نمی‌داند

و دومی رنج دائمی‌اش از عقده‌ای به نام باراک اوباماست و نشان دادن این عقده با اقدام بر سیاست‌های کاملا برعکس سیاست‌های اوباماست. ترامپ در سخنرانی اش در پایگاه «فورت مایر» نظامی در جنوب غرب واشنگتن اعلام کرد که وی هر گونه خروج نیروهای کشورش از افغانستان را رد می‌کند و استراتژی جدیدی ارائه کرد که شامل اعزام نیروهای تقویتی نظامی (نزدیک به 4000 نیرو) و تشدید فشار بر پاکستان است که به گفته وی در جنگ با تروریسم به شکل کامل به وظایفش عمل نمی‌کند و «عناصر هرج و مرج طلب» را میزبانی می‌کند.

طالبان تهدید کرد که افغانستان را تبدیل به گورستان جدیدی برای نیروهای آمریکایی می‌کند. بیش از صد هزار نظامی آمریکایی از ماه اکتبر سال 2001 و پس از حمله به این کشور و سرنگونی دولت طالبان و از هم پاشیدگی عناصر گروه القاعده به عنوان واکنش به حملات یازدهم سپتامبر، در اراضی افغانستان متمرکز شدند ولی این نیروها که با نیروهای دیگر از پیمان ناتو مورد حمایت بودند در برقراری امنیت و ثبات در این کشور شکست بدی خورده و نزدیک به 2400 نظامی خود را از دست داده و بیست هزار زخمی دادند، این علاوه بر 110 میلیارد دلاری است که برای پروژه‌های بازسازی و آبادانی این کشور هزینه شد.

دستاوردهای آمریکا در افغانستان بسیار اندک است، به استثنای تصویر برخی از جوانان افغان که ریش‌های خود را در سالن‌های پیرایشگاه‌های کابل پایتخت افغانستان برای نشان دادن شادی خود از سقوط طالبان از ته می‌تراشیدند و برخی از دخترها نیز پس از درآوردن حجاب خود سوت می‌زدند. نشانه‌های ثبات در کشور از بین رفت و انتخابات در ایجاد نهادهای قوی و محکم بویژه ارتش شکست خورد؛ ارتشی که ایالات متحده آمریکا برای آموزش و تسلیح آن بیش از 25 میلیارد دلار هزینه کرد شاهد فرار تعداد زیادی از عناصرش و پیوستن آنها به گروه طالبان است و هر کسی هم ترجیح داد که در ارتش بماند، سلاح و مهماتش را در بازار سیاه می‌فروشد.

اوباما فهمید که جنگ در افغانستان را آمریکا کاملا باخته است، همان‌طور که جنگ در عراق را باخته است، به همین دلیل تصمیم به خروج و گشودن کانال‌های گفت‌وگو با گروه طالبان برای رسیدن به راه‌حل سیاسی گرفت.همچنین اوباما به طالبان اجازه داد تا سفارتی در دوحه برای خود بگشاید تا این مذاکرات آغاز شود و اکنون این ترامپ است که می‌خواهد در افغانستان بماند و نیروهای کشورش را افزایش دهد (اکنون 8400 نیروی آمریکایی در افغانستان حضور دارند) به امید آن که طالبان را وادارد به میز مذاکرات از موضع ضعف برگردد تا به دیکته‌های آمریکا تن دهد. قدرت گروه طالبان روی زمین در حال افزایش است و کشور در حالتی از رقابت میان طالبان و گروه داعش به سر می‌برد که برای خود شاخه‌ای در کوه‌ها و دشت‌های آن به جای حضورش در عراق و افغانستان ایجاد کرده است، زیرا حضورش در عراق و سوریه رو به زوال است، اما گروه القاعده نیز شروع به سازماندهی دوباره صفوف خود به رهبری« سعد بن لادن»پسر«اسامه بن لادن» موسس آن کرده است و در حال به دست آوردن اعتماد دوباره و برقراری دوباره روابطش با گروه طالبان و شبکه تندرو حقانی است. ما بر این باور نیستیم که استفاده آمریکا از «مادر بمب‌ها» در کوه‌های افغانستان که 11 تن وزن دارد و پس از بمب اتمی در مرتبه دوم از حیث ویرانگری است این دو گروه یاد شده را بترساند و حتی چتر حامی آنها یعنی گروه طالبان را نیز نمی‌ترساند.

روزهای پیش روی ترامپ در افغانستان بسیار دشوار است و آن کشته‌های بیشتر و تلفات مادی سنگین است، البته اگر در قدرت بماند و توسط دولت آمریکا برکنار نشود و این احتمال آخری بسیار جدی است.