شاخصه های اسطوره بودن عالیجناب فرانچسکو توتی

جام جم آنلاین – ارتباط گسترده ای بین فرانچسکو توتی و این تعریف از روزنامه نگار ایرلندی وجود دارد. او بر همه چیز تسلط داشت، قلبش با هواداران بود و ذره ای غرور و تکبر به خود راه نداد.

توتی شاخصه های اسطوره بودن را داشت. او صاحب سبک بود و گلزن. وفاداری به پیراهن رم را تا آخرین لحظه حفظ کرد. خوش استیل بود و البته خبر ساز. توتی یک فوتبالیست تمام عیار بود. او حالا بخشی از تاریخ کهن شهر رم است. مثل یک سازه قدیمی و مثل یک غار باستانی. نیازی نیست صدها سال بگذرد تا تبدیل به یک اثر ماندگار و ارزشمند شود. توتی خیلی وقت است بخشی از نمادهای شهر رم به شمار می رود. یک گلادیاتور واقعی و یک قهرمان چهار فصل. البته این اسطوره گاهی اوقات یک «بدمن» بود. مثل وقتی که در جام ملت های اروپا به صورت داور آب دهان انداخت و یا وقتی که با یک خبرنگار درگیری پیدا کرد. اما شاخصه های اسطوره بودن او خیلی بیشتر از توتیِ منفی بود. خیلی خیلی بیشتر.

محبوبیت توتی را میتوان از جنبه های بسیار مختلفی مورد بررسی قرار دارد و ارزیابی کرد. توتی برای محبوبیت بیشتر نیاز به هیچ شبکه اجتماعی نداشت. او هرگز علیه دیگران در این رسانه و آن رسانه صحبت نکرد و هرگز با شیوه های تملق آمیز در صدد جلب رضایت دیگران و یا هیچ هواداری نبود. او که قدرتمندترین بازوی بنگاه های خیریه شهر رم است هرگز با خود عکاس به مراسم های خیریه خود نبرد و هرگز با ثروتش که از راه فوتبال حاصل شد فخر فروشی نکرد و با هیچ اتومبیلی در دوران جوانی خیابان های رم را بالا و پایین نرفت.

توتی بیشتر از هر رمی دیگر یاد گرفت در کنار ستاره بودن یک انسان واقعی هم باشد، نه کسی که رفتارهای تظاهر آمیز و به شدت ریاکارانه دارد.

او اینکارها را نکرد چون ذاتا گلادیاتور رمی ها بود. گلادیاتور برای رمی ها فقط یک قهرمان نیست، یک یادگار جاودانه است. و اینگونه شد که توتی به جاودانگی رسید...

هیلدا حسینی خواه / جام جم آنلاین