قواره جهانی بسکتبال با مدیریتی عقلانی

جام جم آنلاین - کاری که نصرت الله جعفریان سد شکن آن بود و با آن نگاه فنی و ارتباطات ویژه که از منش و شخصیت اجتماعی او بر می خاست در آسیا و جهان ، نام داوران و ناظران بسکتبال ایران را سر زبان ها انداخت.
جعفریان یا هروس حتی داورانی مانند امیر حسین صفرزاده که سال ها در عرصه رقابت های جهانی سوت زدند به اتفاق تمامی تیم های ایرانی شرکت کننده در رقابت های جهانی ، همراه با لژیونرهای ایرانی در لیگ های خارجی ، بارها ثابت کردند بسکتبال ایران قواره جهانی دارد. نسل داوران ، مربیان و بازیکنانی که بی‌تابانه سنگ زیر پای بسکتبال را کنار گذاشتند تا مسیر جهانی صاف و بی‌مانع باشد. نسلی که هر مانعی را از پیشِ روی بسکتبال برداشتند تا نتوان فقط مرزی در آسیا برایش معین کرد. این نسل با کمک یکدیگر در بالاترین نقطه قاره کهن ایستادند و گفتند بسکتبال ایران قواره جهانی دارد.
درست جایی که باید امثال هروس آوانسیان برای بسکتبال ایران زیادتر می شدند و امثال جعفریان ها در فدراسیون جهانی قواره بسکتبال را دوام می بخشیدند ، یا جوانترها را ملزم به گرفتن نشانی موفقیت از باتجربه ترها می کردند ، اصرار به زورگویی و کج سلیقگی ، بسکتبال ایران را بی قواره کرد.
جعفریان قربانی فضای بدون تخصص بسکتبال شد و وقتی خیلی ها به اداره سنتی برای بی قواره کردن بسکتبال معترض شدند هر کدام از داوران ، مربیان و بازیکنان با تخصص شان محروم شدند.
امروز از کجا معلوم هروس آوانسیان از داوری ساده در تهران تا بین المللی و ناظر جهانی، در این فضای غبار گرفته و مسموم بتواند دوام بیاورد و به سرنوشت جعفریان دچار نشود که دانش و تخصص و تجربیاتش با عزلت گزینی در بسکتبالِ بدون تخصص ، خاک می خورد؟
حیف و میل کردن این نیروها دور کردن بسکتبال از قواره جهانی است. سوء رفتارها ، دلسردی و نارضایتی را گسترش داده است و با وجود چنین روابط سرد و بی روحی در بسکتبال ، حرف زدن از توسعه یافتگی بیشتر شبیه یک شوخی است. ما برای توسعه بسکتبال و داشتن همان قواره جهانی که سال ها برایش زحمت کشیده شده است به دور از برخوردهای قهرآمیز و حذف افراد به مدیریتی عقلانی نیاز داریم.

افشین رضاپور