یکی برای خندیدن و خوشحال شدن بهانههای گرانقیمت و عجیب و غریب میخواهد و یکی برای از ته دل ذوق کردن، بهانهای معمولی. بچههای روستای « قوئینک زهری» این روزها از ته دل خوشحالند با یک بهانه معمولی، آنها حالا مدرسه دارند، مدرسهای که حقشان بود اما ازآن محروم بودند.