چرخه خلاقیت

به شکلی که در جوامع امروزی که شاهد تسلط فرهنگ پاپ و عمومی است به کل معدوم می‌ماند. در کشور ما که مرکزیت فرهنگی آشکاری دارد جست‌وجوی خلاقیت اغلب در دایره مرکز انجام می‌شود که آفت بزرگی است. این پدیده در حالی مستقر شده که ظرفیت استفاده از نقاط خارج از مرکز فرهنگی سال‌هاست به شکل کمی تعبیه شده‌ است. مدت‌هاست که در تمام مراکز استان‌ها، صدا و سیما، مراکز استانی ارشاد و حوزه هنری معمور و فعالند. بی‌آن‌که ماموریتی برای کشف خلاقیت داشته باشند. در واقع اینگونه نهادهای دور از مرکز بیشتر برای خالی کردن آخرین عصاره‌های فعالیت‌های فرهنگی مرکز به‌کار می‌روند، در حالی‌که عملکرد آنها باید درست معکوس باشد. این نهادها باید اصلی ترین جریان انتقال فرهنگ و خرده‌فرهنگ‌ها به مرکز را بر عهده داشته باشند، اما در تعللی دو طرفه معطل مانده‌اند. چراکه نه خودشان به این وظیفه عمل می‌کنند و نه مطالبه آشکاری از سوی مرکز وجود دارد. تهران یک مجموعه عظیم و تصادفی از اجتماع فرهنگ‌هاست، اما این اجتماع عظیم قدرت هاضمه ویرانگری دارد که همه تازه‌واردین را بسرعت در معده ضرورت‌ها و فرصت‌های خود هضم و همگن می‌سازد.

اگر گردش جریان فرهنگی را در کشور از این مسیر یکطرفه خارج کنیم چه بسا با یافتن هزاران ذهن فعال در سرتاسر این خاک پرگهر به شکلی قاعده‌مند درخشش گاه و بی‌گاه خلاقیت را مشاهده کنیم. صد البته ظرفیت‌های بی‌بدیل تهران را نیز نباید بیکار بگذاریم، اما در این حالت مرکز فرهنگی کشور به عنوان سرند عمل خواهد کرد. ذهن‌های خلاقی که کارشان یافتن خلاقیت در سراسر ایران است. مکان این ذهن‌های خلاق در وهله اول رسانه خواهد بود.

مهدی سجاده‌چی

فیلم‌نامه نویس