انگ بیمار روانی حاد، خورده است روی پیشانیشان، فقر چنگ انداخته به زندگیشان، از همه جا رانده و مانده شدهاند و تنها پناهگاهشان بیمارستان روانی است؛ بیمارستانی که بیش از 56 روز نمیپذیردشان. نه این که نپذیرد بلکه بعد از دوره 56 روزه دیگر مجانی نیست.
بیماران روانی حاد برای بستری شدن در بیمارستان فقط 56 روز در سال سهم دارند و اگر بیشتر از آن به بستری نیاز داشته باشند بیرون از قلمرو پوشش بیمهای سرگردان میشوند و باید هزینهها را از جیب بپردازند؛ جیبی که بیماری پیشتر آن را خالی کرده است.
به همین خاطر است که دکتر احمد حاجبی، مدیرکل دفتر سلامت روانی، اجتماعی و اعتیاد وزارت بهداشت در گفتوگو با ما اصرار دارد سازمانهای بیمهگر این سقف 56 روزه را حذف کنند تا بیمارانی که به بستری طولانی مدت نیاز دارند دستکم غم تامین هزینههای بستری را نداشته باشند.
آقای دکتر اخیرا به نقل از شما خبری در فضای مجازی منتشر شده است که گفتهاید مسئولان بیمارستانها ناچارند گاهی بیماران شدید روانی را به علت مشکلات مالی از بیمارستان مرخص کنند. در این باره بیشتر توضیح میدهید؟
خبر را کامل نقل نکردهاند. ماجرا از این قرار است که سازمانهای بیمهگر برای بستری بیماران روانپزشکی سقف 56 روز در سال را در نظر میگیرند. پس از آن خانوادهها مجبورند هزینه بپردازند اما بسیاری از آنها هزینه نگهداری بیمارشان را ندارند بنابر این به ناچار بیمار ترخیص میشود در حالی که ممکن است نیاز به بستری طولانیتری داشته باشد.
احتمالا 56 روز برای بهبود شرایط یک بیمار حاد روانی خیلی کوتاه است. این طور نیست؟
اتفاقا امید به بهبودی بیمار در یک نوبت 56 روزه زیاد است اما مشکل این است که این سقف 56 روز برای کل سال است یعنی یک بیمار در کل سال سرجمع 56 روز حق بستری شدن با پوشش بیمهای را دارد و پس از آن تامین هزینهها به عهده خودش و خانوادهاش است و این درست نیست. چون در طول یک سال ممکن است به بیش از این مدت برای درمان نیاز داشته باشد.
پیشنهاد شما برای حل مشکل چیست؟
سازمانهای بیمهگر باید این سقف را بردارند همانطور که برای پوشش بیمهای درمان بسیاری از بیماریهای دیگر این نوع سقفها را برداشتهاند .
بیماران روانی برای پوشش بیمهای داروهایشان هم مشکل دارند؟
خیر. بیشتر داروهای بیماران حاد تحت پوشش بیمه است. مشکل ما همانطور که گفتم در بحث بستری آنهاست.
آخرین پیمایش وزارت بهداشت از شمار بیماران روانی چه زمانی بوده است ؟
آخرین پیمایش مربوط به سال 91 بود.
در آن سال چه تعداد از جمعیت کشورمان مبتلا به نوعی اختلال روانی تشخیص داده شدند؟
تقریبا 12.5 میلیون نفر از جمعیت 15 تا 64 سالهها مبتلا به نوعی اختلال روانپزشکی بودند.
اما مسلما همه این جمعیت نیاز به بستری شدنهای طولانی ندارند اینطور نیست؟
همینطور است. همه آنها نیاز به بستری شدن ندارند اما از آنجا که از اختلالی روانی رنج میبرند به درمان نیاز دارند در حالی که همان پیمایش نشان داد بیش از نیمی از این افراد از هیچ نوع خدمات درمانی استفاده نکرده بودند و از میان آنها که خدمات گرفته بودند نیز، تقریبا نیمی از جمعیت از خدمات غیراستاندارد و نامطلوب استفاده کرده بودند.
روانپریشهای حاد یا همانها که باید گاهی بستری شوند، چه تعداد هستند؟
شیوع روانپریشی در ایران زیر یک درصد است.
این مقدار در مقیاس جمعیت کشورمان میشود تقریبا 800 هزار نفر. در حالی که بر اساس آمار، سال پیش فقط 8 هزار تخت خالی داشتیم و حتی اگر وعده وزارت بهداشت برای اضافه کردن 1000 تخت خالی دیگر هم عملی شود کفاف این جمعیت را نخواهد داد. موافقید؟
یکی از مشکلات حوزه سلامت روان، کمبود تختهای روانپزشکی است که ما بشدت پیگیر افزایش آنها هستیم. 1000تختی که تا پایان دی به تختهای روانپزشکی کشور اضافه میشود نیز حاصل همین پیگیری است و از طریق تغییر کاربری تختها ممکن شده است.
مریم یوشیزاده - دبیر گروه جامعه جام جم
بازگشت ترامپ به کاخ سفید چه تاثیری بر سیاستهای آمریکا در قبال ایران دارد؟
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
رضا جباری: درگفتوگو با «جام جم»:
بهتاش فریبا در گفتوگو با جامجم: