یادداشت

یک عذرخواهی طلب ملت

ژاپنی‌ها بار دیگر با عملی که برآمده از فرهنگ‌شان است دست به غافلگیری زدند. این‌بار نه مسئولی به‌خاطر قصورش ابراز پشیمانی کرده و نه صاحب منصبی به‌واسطه خطا و کم‌کاری‌اش سرخم کرده و ازمردم پوزش خواسته چون این‌بار نوبت پدر و مادرها بود که عذر بخواهند، نوبت والدین مجرمان ژاپنی .
کد خبر: ۹۸۵۷۶۲

گروهی از اینها قبل از این‌که سال کهنه میلادی جایش را به سال نو بدهد در گوشه‌ای از کشورشان رو به مردمشان ایستادند، به روش خودشان تعظیم کردند و از ملت ژاپن خواستند آنها را بابت تربیت ناصحیح فرزندانشان و ارتکاب آنها به جرایم تبهکارانه ببخشند؛ عذرخواهی مردم از مردم .

این خبر ناخودآگاه ما را به یاد خودمان انداخت، به یاد ده میلیون پرونده‌ای که هر سال وارد دستگاه قضا می‌شود، یاد آن چند هزار نفری که سالانه حکم حبس می‌گیرند، به یاد اشرار، مزاحمین نوامیس، سارقان، کلاهبرداران و قاتلان که باری به دوش جامعه هستند ولی هیچ‌کس بابت بودنشان از جامعه عذرخواهی نمی‌کند، حتی خودشان هم طلبکار جامعه‌اند. عذرخواهی البته پیشکش، حتی کسی مسئولیت تولید مجرمان را هم نمی‌پذیرد، چه رسد به این که از بودنشان شرمنده جامعه باشد. والدین مجرمان ژاپنی اما یادمان می‌اندازند اگر مجرمی تولید می‌شود فقط جامعه مقصر نیست. آنها یادمان می‌اندازند فرزند، آیینه تمام نمای خانواده خویش است و این‌که هرکه هرچه بکارد همان را درو می‌کند.

ژاپنی‌ها به همه ما تلنگر زدند تا یک‌بار دیگر به نقش خانواده در تربیت فرزند فکر کنیم، به نقش خودمان درتولید انسان که مراحم جامعه باشد یا مزاحم. آنها یادمان انداختند یک خانواده مستحکم، یک جمع خانوادگی سالم و یک خانواده پیگیرکه درآن مهروعاطفه به اندازه اخلاق و وجدان مدنظرباشد احتمالش کم است که مجرمی تولید کند.

مریم خباز

جامعه

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها