روزی که ناقوس مرگ 12 ثانیه نواخت

به گزارش جام جم آنلاین 5 دی ماه در تقویم ایرانی ها روز سیاهی است،یادآور زلزله بم در سال 82؛ روزی که مردم بم خواب بودند و با زلزله بیدار شدند. تنها دوازده ثانیه کافی بود تا تاریخ مرگ مردمان یک شهر همگی یکی شود.
مقیاسش را 6.6 دهم ریشتر عنوان کردند و آمار رسمی از کشته شدن 26271 نفر حکایت می کرد و برخی منابع دیگر از کشته شدن 41 هزار نفر نوشتند، اما شاید حکایت زندگان تلخ تر بود. 30 هزار مجروح و غم از دست دادن خانواده ها بحرانی بود که آن روزها را برای مردم ایران تلخ تر از هر غرابه زهری می کرد.
در اثر این حادثه ۹۰ درصد از سازه‌های شهر بم به کلی تخریب شدند. ارگ بم که با ۲۵۰۰ سال قدمت بزرگترین سازه گلی جهان بود، آوار شد و این روز برای ایرانی ها سیاه شد.

روزنامه های ایران در صبح ششم دی ماه سراسر سیاه پوشیدند. برخی از همان روز اول به نبود مدیریت بحران خرده گرفتند و برخی دیگر به اطلاع رسانی پرداختند.

عکس عطا طاهر کناره از زلزله بم بود که فاجعه انسانی این حادثه را جهانی کرد. این عکس برنده جایزه دوم تک عکس ورلدپرس فوتو شد. این عکس تصویر پدری را نشان می‌دهد که بعد از زلزله‌ بم دو پسرش را برای به خاک سپردن می‌برد.

زلزله بم یک قربانی مشهور هم داشت، خواننده ای که آوازش در آوار دفن شد. ایرج بسطامی خالق تصنیف ماندگار گل پونه ها صدایش در پنجم دی ماه سال 82 برای همیشه خاموش شد.

این تصویری از تلکس خبرگزاری ایرنا در روز زلزله است. آن روزها از شبکه های مجازی خبری نبود و تنها راه اطلاع رسانی همین تلکس خبرگزاری ها و البته دوربین های صدا و سیما بود.

همین تصویر از قبل و بعد از ارگ تاریخی بم شاید گویای واقعیت زلزله پنجم دی ماه باشد. هر چند تخریب تنها سازه گلی جهان داغی بر دل دوستداران میراث ایران بود اما همه این داغ در غصه هزاران سوگوار این شهر گم شد.