پرش 80 پله‌ای با نخستین قدم

پس از اعلام لیست خرید 118 فروندی و 100 فروندی ایران‌ایر از شرکت‌های ایرباس و ای‌تی‌آر و بوئینگ بود که سیل پیشنهادها، انتقادات و تحلیل‌های کارشناسی، روانه‌ مسئولان دست اندر کار وزارت راه و شهرسازی و ایران‌ایر شد؛ انتقاد از تنوع بیش از حد هواپیماها تا ناسازگاری هواپیماهای انتخابی با آب و هوا و جغرافیای ایران و البته تبیین نشدن برنامه‌ای مشخص برای آینده و نحوه‌ بهره‌برداری از هواپیماهای خریداری شده. با نهایی شدن قرارداد خرید 80 هواپیما از بوئینگ، بسیاری از سوالات به صورت خودکار پاسخ داده شد. در فهرست خرید فعلی 50 فروند بوئینگ 737 ماکس و 30 فروند از هواپیمای پهن پیکر بوئینگ 777 دیده می‌شود.

هواپیماهایی که با داشتن سابقه‌ طولانی و البته ایمن استفاده توسط شرکت‌های هوایی متعدد در سراسر جهان، اطمینان خاطر را برای کارشناسان این صنعت فراهم می‌آورند و در آینده‌ نیز شرکت‌های هواپیمایی داخلی با مشکل عملیاتی مواجه نخواهند بود. این یعنی هر دوی این هواپیماها آزمون خود را در انجام فعالیت هوایی مخصوص پس داده اند و می‌توانند جایگزین‌های مناسبی برای کاستن از فشار مضاعف روی ناوگان پیر شرکت‌های هواپیمایی باشند.

بویئنگ 737 به عنوان هواپیمایی باریک پیکر و تک راهرو، جزو یکی از هواپیماهایی است که با داشتن بهترین طراحی بدنه و مهندسی هوافضایی توانسته، تنها با تغییرات و تعدیلات جزئی به تولید خود ادامه دهد. مدل‌های کلاسیک آن که شامل 737-300، 737-400 و 737-500 می‌شد، با قابلیت حمل حدود 120 تا 140 مسافر، خدمات زیادی به ایرلاین‌های تمام دنیا ارائه کردند. شاید بسختی بتوانیم کشوری را نام ببریم که حداقل چند فروند از این نوع هواپیما در شرکت‌های هواپیمایی آن نباشد، چنان که در ایران نیز سری‌های قدیمی‌تر آن در ایران ایر پرواز می‌کردند و اکنون تعداد زیادی از مدل‌های کلاسیک اشاره شده در بالا به فعالیت در شرکت‌های مختلف مشغول هستند.

اطمینان از پرواز ایمن، هزینه‌ نگهداری پایین نسبت به مدل‌های مشابه شرکت‌های هواپیماسازی دیگر دنیا و ارائه‌ تمام مشخصات فنی مورد نیاز برای یک هواپیمای جت مسافربری کوتاه و میان برد، همگی باعث شده، متخصصان امر از ورود این مهمان آمریکایی ابراز رضایت کنند.

نسل بعدی یا همان سری ان‌جی (NG)، نامی است که شرکت بوئینگ سری 600 تا 900 بوئینگ 737 را با آن نام می‌خوانند. این نسل از بوئینگ با دارا بودن سیستم‌های هدایت و کنترل متفاوت و پیشرفته‌تر نسبت به پیشینیان خود و گسترش ابعاد بال و بدنه، ضمن افزایش ظرفیت حمل سوخت، توانسته مسافت پیمایش هواپیماها را نیز بیشتر کند. سری 800 از بویئنگ 737 با ظرفیت پذیرش مسافر برابر با ام‌دی80 و مصرف سوخت کمتر و سیستم‌های ناوبری و هدایت پیشرفته، می‌تواند جایگزین مناسبی برای این پرنده‌ رویایی در ایران باشد.

هواپیماهای سفارش داده شده از سری مکس بویئنگ 737 است و با بدنه‌ای از جنس کامپوزیت و طراحی خاص در همه‌ زمینه‌ها، رقیب بسیار سرسخت و شاید غیرقابل شکست هواپیمای هم رده‌ خود ایرباس ای320 باشد.

دیگر مهمان آسمان ایران با جثه‌ای بزرگ نیاز به معرفی ندارد. بوئینگ 777 با داشتن موتورهایی با ابعاد ورودی هوای هم اندازه با بدنه‌ بوئینگ 737، می‌تواند نزدیک به 300 تا 400 مسافر را در مسافت‌ بسیار طولانی (حتی بین قاره‌ای) جابه‌جا کند؛ چیزی که نیاز ما را در انتقال تعداد زیاد مسافر و سفرهای خارجی، بر طرف و وابستگی مردم به ایرلاین‌های بیگانه را کمتر می‌کند؛ دو انتخاب بسیار خوب و تقسیم تعداد مناسب که نشان از وجود ایده‌ای آینده نگر به صنعت و نوید شروع دورانی جدید از درخشش نام ایران در بلندای آسمان است.

خلبان محمدتقی امیرسام

جام‌جم