فیفا این آب‌بازی را دید؟

تیم ملی سوریه در پایان 90 دقیقه ضدفوتبال و وقت‌کشی محض، توانست ایران را از دو امتیازمحروم کند. با توجه به امتیازهای اندک سوریه، یک امتیاز هیچ دردی از سوریه درمان نمی‌کرد، اما این تیم آمده بود با ضد فوتبال، دو امتیاز را از ما بگیرد و کره و ازبکستان را خوشحال کند. بازیکنان سوریه در پیاده کردن تاکتیک‌های سرمربی خود (وقت‌کشی و ضدفوتبال) کاملا ماهرانه عمل کردند و در نهایت 2 امتیاز را از ایران گرفتند. تیم ملی ایران با ترکیب سوشا مکانی، سیدجلال حسینی، رامین رضاییان، کریم انصاری‌فرد، مرتضی پورعلی گنجی، میلاد محمدی، امید ابراهیمی، سعید عزت‌اللهی، اشکان دژاگه، مهدی طارمی و علیرضا جهانبخش به میدان رفت و رضا قوچان‌نژاد (دقیقه 60 به جای طارمی)، وحید امیری (دقیقه 65 به جای دژاگه) و عزت‌الله پورقاز (دقیقه 79 به جای سعید عزت‌اللهی) در نیمه دوم به میدان رفتند.

انتخاب سوشا مکانی برای این بازی کمی شگفت‌آور بود، اما بازی نشان داد که ما در این بازی نیاز به دروازه‌بان نداشتیم، چون سوریه برای هدف دیگری برنامه‌ریزی کرده بود. تیم ایران که توسط تماشاگران ایرانی مقیم مالزی تشویق می‌شد، در بیشتر دقایق بازی توپ را در اختیار داشت و توپ‌های زیادی را روی دروازه سوریه ارسال کرد و کاملا سوار بر بازی نشان داد.

طلایی‌ترین موقعیت در انتهای بازی به دست آمد. در دقیقه 89 با ارسال عالی محمدی می‌توانستیم به یک گل زیبا برسیم که متاسفانه ضربه سر علیرضا جهانبخش به خارج رفت تا این بازی در نهایت با نتیجه مساوی بدون گل به پایان برسد. بازی زشت، تدافعی و ضدفوتبال سوریه، این ورزشگاه بی‌امکانات و قرون وسطایی و این چمن افتضاح، هدیه کنفدراسیون فوتبال آسیا و فیفا به ما بود. به طور قطع اگر بازی در هر زمین و ورزشگاهی برگزار می‌شد، سوریه نمی‌توانست از دست ما فرار کند، حتی با این میزان وقت‌کشی و این مدل جدید از ضدفوتبال.

سوریه روی بحرین را هم سفید کرد

قبل از بازی هم مشخص بود تیم سوریه در این بازی به یک بازی تدافعی و بسته رومی‌آورد. می‌دانستیم سوریه حریف ما نمی‌شود، اما فکرش را هم نمی‌کردیم سوریه به چنین نمایشی روبیاورد. بازیکنان سوریه در تمام طول بازی روی زمین دراز کشیده بودند و از هر فرصت و بهانه‌ای استفاده می‌کردند تا وقت بازی را بکشند. آنها روح فوتبال را نابود کردند. علاوه بر زمین وحشتناک، بازی وحشتناک سوریه هم دلیل مضاعفی شد تا برای فوتبال متاسف باشیم.

یک امتیاز، حاصل گِل بازی در مالزی

برگزاری بازی در ورزشگاه تونکا عبدالرحمان، لکه ننگ بزرگی در تاریخ فوتبال آسیا و جهان خواهد ماند؛ ورزشگاهی که از کمترین امکانات برای برگزاری یک دیدار قانونی و رسمی زیر نظر فیفا محروم بود و با بارندگی قبل از بازی، تبدیل به یک باتلاق بزرگ برای گل‌بازی شد. چمن نامناسب و آب‌های سطحی که روی زمین چمن، بهترین فضا را برای ضدفوتبال تیم سوریه فراهم کرد. آنها دقیقا با همان شیوه‌ای بازی کردند که شیخ سلمان، رئیس بحرینی کنفدراسیون فوتبال آسیا کاملا با آن آشنا بود، ضدفوتبال و وقت‌کشی. بازیکنان باغیرت فوتبال ایران در طول بازی تمام تلاش خود را انجام دادند تا از این بازی سه امتیاز بگیرند، اما یک حقیقت بزرگ را باید در مورد این بازی گفت: در این زمین هر کاری می‌شد کرد، جز بازی فوتبال!

گلی که مشکوک بود

شاید بیشترین افسوس اهالی فوتبال بعد از ضربه سر علیرضا جهانبخش بود که در آخرین دقیقه بازی از روی خط شش قدم به بیرون زد، تیم ملی در همین بازی یک گل هم زد که با اعلام کمک‌داور مردود اعلام شد. در دقیقه 70 پاس پشت مدافعان وحید امیری به رضا قوچان‌نژاد رسید و او با یک بغل پا دروازه سوریه را باز کرد، اما لحظاتی قبل از این گل پرچم کمک‌داور بالا رفته بود. با توجه به تصاویر تلویزیونی و عکس‌هایی که در فضای مجازی منتشر شد، نظرات مختلفی هم مطرح بود. برخی کارشناسان داوری معتقد بودند گل ایران سالم بود و برخی دیگر هم براین باور بودند که قوچان‌نژاد در موقعیت آفساید توپ را دریافت کرد و تصاویر منتشر شده مربوط به زمانی است که هنوز وحید امیری توپ را ارسال نکرده است.