آنتی‌هیستامین‌ها، داروهایی است که در میان عموم به عنوان داروهای ضدحساسیت شناخته می‌شود. این در حالی است که این داروها دارای کاربردهای مختلفی نظیر درمان رینیت، سرگیجه، تهوع، خارش، بی‌خوابی، سرفه و دیسکینزی (نوعی اختلال حرکتی) هستند‌. به طور معمول، بیشترین کاربرد آنتی‌هیستامین‌ها در درمان آبریزش بینی و سرفه‌های آلرژیک است. رینیت یک وضعیت التهابی بوده که غشای موکوسی بینی و دستگاه تنفسی فوقانی را درگیر می‌کند و شامل مجموعه‌ای از علائم نظیر آبریزش بینی، خارش، احتقان، عطسه و ترشحات پشت بینی است. این بیماری می‌تواند با قرمزی، خارش و آبریزش از چشم همراه باشد.
کد خبر: ۹۵۲۵۰۵

آنتی‌هیستامین‌ها دارای دو دسته اصلی هستند: بلاکرهای گیرنده هیستامین نوع‌1 و بلاکرهای گیرنده هیستامین نوع‌2 .

آنچه در میان عموم به عنوان داروهای آنتی‌هیستامین شناخته می‌شود، گروه بلاکر‌های هیستامین نوع 1 هستند و بلاکرهای نوع 2 به عنوان مهارکننده ترشح اسید معده به کار می‌رود.

آنتی‌هیستامین‌های نوع 1،‌ خود شامل دو نسل هستند، داروهایی مانند کلرفنیرامین، کلماستین، سیپروهپتادین، دیفن هیدرامین، پرومتازین و هیدروکسی زین،‌ داروهای نسل اول و داروهایی مانند لوراتادین، سیتریزین و فکسوفنادین از داروهای نسل 2 به شمار می‌روند. آنتی‌هیستامین‌های نسل دوم نسبت به نسل اول دارای مزایایی مانند خواب آوری کمتر و طول اثر بیشتر هستند . بیشترین خواب‌آوری ناشی از آنتی‌هیستامین‌ها متعاقب مصرف دیفن هیدرامین، هیدروکسی زین و پرومتازین اتفاق می‌افتد. همچنین بالاترین اثرات ضد‌تهوعی در میان این داروها متعلق به پرومتازین و پس از آن دیفن هیدرامین، کلماستین و هیدروکسی زین است. باید توجه داشت که داروهای آنتی‌هیستامین نسل دوم (لوراتادین، سیتریزین و فکسوفنادین) فاقد اثرات ضد‌تهوعی هستند. با این که تمام این داروها در یک گروه دارویی قرار دارند، از لحاظ اثراتی که در بدن ایجاد می‌کنند، تفاوت قابل ملاحظه‌ای با یکدیگر دارند.

شایع‌ترین عوارض آنتی‌هیستامین‌ها عبارتند از خشکی دهان و سفت شدن ترشحات دستگاه تنفسی، تاری دید، احتباس ادرار، یبوست و خواب آلودگی.

یکی از مواردی که متعاقب سرماخوردگی افراد اتفاق می‌افتد مصرف همزمان فرآورده‌های حاوی آنتی‌هیستامین است. به عنوان مثال مصرف همزمان قرص‌های سرماخوردگی با آنتی‌هیستامین دکونژستانت و شربت‌هایی مانند اکسپکتورانت بویژه در فصل زمستان بسیار شایع است. این داروها معمولا حاوی چند دارو به عنوان ماده موثره هستند و مصرف همزمان آنها با یکدیگر به علت وجود ترکیبات مشابه، میزان بروز عوارض جانبی را به طرز قابل ملاحظه‌ای افزایش می‌دهد که این مساله خود می‌تواند باعث بروز یک مشکل علاوه بر بیماری اصلی برای افراد شود‌. بنابراین توصیه می‌شود بیماران قبل از مصرف این داروها اطلاعات لازم را از داروساز کسب کنند. سالمندان حساسیت بیشتری به عوارض جانبی آنتی‌هیستامین‌ها نشان می‌دهند.

نکته دیگری که باید به آن توجه کرد، این است که آنتی‌هیستامین‌ها می‌توانند باعث تغییر جواب آزمون‌های حساسیتی از مثبت به منفی شوند‌. این مساله بویژه زمان انجام تست‌های حساسیت به پنی سیلین‌ها و همچنین فرآورده‌های موضعی اهمیت بیشتری دارد. در این باره نیز لازم است قبل از انجام تست، کادر درمان را در جریان مصرف آنتی‌هیستامین‌ها قرار داد. معمولا بین مصرف آنتی‌هیستامین‌ها وانجام این آزمون‌ها حداقل چهار روز فاصله ضروری است.

فراموش نکنید، این گروه از داروها در افراد حساس، نوزادان، مادران شیرده، افراد با فشار بالای داخل چشمی، بیماران مبتلا به بزرگی پروستات و انسداد گردن مثانه منع مصرف دارد. همچنین مبتلایان آسم، پرکاری تیروئید، فشارخون بالا و سالمندان بهتر است آنتی‌هیستامین‌ها را با نظر پزشک و با احتیاط مصرف کنند .

دکتر کاوه سالارمند

داروساز

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰
فرزند زمانه خود باش

گفت‌وگوی «جام‌جم» با میثم عبدی، کارگردان نمایش رومئو و ژولیت و چند کاراکتر دیگر

فرزند زمانه خود باش

نیازمندی ها