حال بد «زریوار» را دریابید

صدالبته باید این موضوع را هم از دایره انصاف نادیده نگرفت که تلاش بعضی از مسئولان اجرایی و دستگاه‌های مرتبط در مریوان در چند سال اخیر در رابطه با بدتر نشدن حال بیمار دریاچه زریوار از نگاه‌ها دور نمانده و آنچه که در بضاعت و توان مالی دستگاه‌های اجرایی این شهرستان بوده از سوی مدیران مربوطه از جمله فرمانداری، شهرداری و محیط زیست دریغ نشده است. همچنین نباید حضور پررنگ و خودجوش انجمن‌های مردمی مانند انجمن «سبز چیا» و نهادهای مردمی دیگر را در رابطه با حمایت و مصون ماندن این یاقوت غرب کشور از بلایای انسانی و طبیعی فراموش کرد.

اما ناگفته پیداست که با وضعیت مالی بیمارگونه دستگاه‌های متولی این شهرستان و اعتبارات قطره چکانی محیط زیست مریوان که در این سال‌ها همیشه هشت‌شان گرو نه بوده، نمی‌توان انتظار داشت زریبار از کما خارج شود. البته شاید هم نداشتن ایده‌ای مناسب برای نجات‌بخشی دریاچه زریوارباعث شده مسئولان همچنان کاسه چه کنم چه کنم به دست گرفته باشند.

روی سخن نگارنده با مسئولان اجرایی استان کردستان، شهرستان مریوان و به قول بچه‌های امروزی مرفه‌نشینان بی‌درد پایتخت و ریاست سازمان حفاظت محیط زیست است که هشدار می‌دهد حال و روز زریوار اصلا خوب نیست و نیاز به طبیبی حاذق و عملی ازجنس مرد دارد.

برگزاری همایش‌ها، کارگروه‌ها و ستادهای نجات‌بخشی دریاچه زریبار در طول چند سال اخیر شاید بر روی کاغذ و در رسانه‌ها هیاهوی زیاد داشته اما درعمل چیز زیادی مشاهده نشده است. حتی پس از چندین دهه هنوز صاحب و متولی و مسئول نجات‌بخشی این نعمت خدادادی معلوم نیست.

نیزارهای این دریاچه آنچنان گلوی این یتیم بی‌مسئول را می‌فشارد که در صورت چاره نکردن اساسی و راه نقشه‌ای مهندسی‌شده که فقط با تدابیر خردمندانه کشوری و اعتبارات کلان امکان‌پذیر است، شاهد نفس‌های آخر این یاقوت در آینده‌ای نه‌چندان دور خواهیم بود.

بهرام غلامی

جام‌جم کردستان