می‌گوید به کودک درون اعتقاد ندارد و در خود سراغی از آن نمی‌گیرد. دروغ هم نمی‌گوید. مرضیه برومند نیازی به کودک درون ندارد که او خود در 65 سالگی یک کودک تمام‌عیار است با تمام سرخوشی‌ها و معصومیت‌های برآمده از آن.
کد خبر: ۹۱۰۸۱۶

نشانه‌هایش را می‌گویم. کیک تولدش را که می‌بیند، همچون کودکی ذوق می‌کند و می‌خندد. شیطنت‌های خاص خودش را دارد. می‌گوید که عروسک جبلی را هم بیاورند تا او هم در جشن تولدش شریک باشد. تصویر خودش روی کیک نقش بسته است (حاصل ذوق یکی از همکاران)؛ کیک را که می‌خواهد ببرد، از سر عکس شروع می‌کند و می‌گوید که می‌خواهد به روش داعش عمل کند، از باب مزاح و مطایبه البته. کیک را جلوی دهان عروسک جبلی می‌برد و با اصرار می‌گوید: «بخور حمید جان». همه می‌خندند. با افتخار از 65 سالگی‌اش می‌گوید که به اذعان خودش از راهی که آمده راضی است و مورد پسندش بوده.

می‌گوید موش‌ها را دوست دارد، حتی در عالم واقع. فقط با سوسک‌ها مشکل دارد، آن ‌هم از نوع فاضلابی‌اش. چند بچه گربه هم دارد که به مانند فرزند، تحبیب و تیمارشان می‌کند.

مرضیه برومند با تمام رک‌گویی‌ها و بی‌پرده حرف‌زدن‌هایش، دوست‌داشتنی و قابل احترام است. او خاطرات خوشی را برای چند نسل رقم زده است. از پنبه دانه و مدرسه موش‌ها برای کودکان دهه پنجاهی و شصتی گرفته تا خونه مادربزرگه و شهرموش‌ها 2 برای بچه‌های متعلق به دهه‌های 70 و 80 . او رگ خواب مخاطبانش را بخوبی در دست دارد؛ کوچک و بزرگ هم ندارد. همان اندازه که برای بچه‌ها کار خوب ساخته، برای بزرگ‌ترها هم سریال‌های جذاب تولید کرده است.

در عین حال، دل پر دردی هم دارد و گلایه‌مند است از بعضی نامرادی‌ها و بی‌اخلاقی‌ها و بدقولی‌هایی که این اواخر به چشم دیده. با وجود فعالیت‌های اخیرش در عالم سینما اما هنوز دل در گروی تلویزیون دارد و می‌گوید که از این رسانه نرفته است که حالا بازگشتی داشته باشد.

دوری مرضیه برومند از تلویزیون یک خسران دوجانبه است، چه برای رسانه ملی که یک کارگردان کاربلد را از دست داده و چه برای مخاطبانی که از دیدن یک اثر جذاب و زیبا محروم مانده‌اند. اصولا تلویزیون جای مرضیه برومند و امثال اوست، گیرم که کارگردان پروسواسی باشد و زمان بخواهد و بودجه کافی، تا یک اثر نمایشی را به سروسامان برساند. هر چه هست، حاصل تلاش و دسترنج او همیشه خواستنی و گیرا از آب و گل درآمده است. شخصیت‌های داستان‌های او بشدت واقعی هستند و شبیه مردم کوچه و بازار. داستان‌هایی که در بستر اثرش طراحی ‌می‌کند و می‌چیند هم برای مخاطب بسیار ملموس و باورپذیر به نظر می‌رسد. دنیای ساده و بی‌آلایش آثار نمایشی برومند تاریخ انقضا ندارد و همچنان برای مخاطبان دلزده از دنیای امروز، دلخواسته و گیراست. او حتی در معدود تجربه‌های بازیگری خودخواسته‌اش هم نوعی از نقش‌آفرینی‌های تیپیکال را به نمایش گذاشته و از این بابت خاطرات خوشی را برای دوستدارانش رقم زده است. می‌توان امیدوار بود که مدیریت جدید سازمان صداوسیما، راهی بگشاید برای تعامل و حضور دوباره مرضیه برومند به قاب جادویی تا هم دلتنگی مخاطبان میلیونی تلویزیون رفع شود و هم بستری فراهم آید برای فعالیت و هنرنمایی دوباره او در رسانه‌ای که حکم خانه اول و آخر را برایش دارد.

محسن محمدی

رادیو و تلویزیون

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها