قهرمانان در بسکتبال می میرند

به گزارش جام جم ورزشی ، این بازیکنان چرا دعوت نشدند ، پرسشی است که فدراسیون بسکتبال در نخستین واکنش های خود اعلام کرد با آنها صحبت شده تا در مسیر جوانگرایی تیم ملی بسکتبال ، دیگر همراه این تیم نباشند. بازیکنان دعوت نشده با شرایط سنی 30 سال به بالا هنوز درباره این تصمیم درک بائرمن با حمایت فدراسیون بسکتبال اظهار نظری نکردند اما دعوت نشدن آنها در سایت های خبری ، روزنامه ها و شبکه های مجازی به ویژه اهالی بسکتبال بازتاب گسترده ای داشت.

تیم ملی بسکتبال در راه رقابت های انتخابی المپیک قرار دارد که بین وزن این بازی ها و نفرات دعوت شده تناسبی وجود ندارد. این عمده ترین دلیلی است که منتقدان فدراسیون بسکتبال به آن اشاره دارند و بحث پشتوانه سازی فدراسیون را در مقطع کنونی برنمی تابند. فدراسیون بسکتبال که بخت حضور در رقابت های المپیک ریودوژانیرو را در رقابت های قهرمانی آسیا از دست داد طی سیاست فرار رو به جلو می خواهد با توجیه جوانگرایی از فشار سنگین بازی های انتخابی با تیم های قدرتمند اروپا و آمریکا شانه خالی کند.

این روند سریع تغییرات تیم ملی بسکتبال در شرایطی ایجاد شده است که ورزش ایران در سال های گذشته از کنار زدن ناگهانی ستاره ها حتی اگر بالای 30 سال باشند ، خاطره خوشی نداشته است. مانند تیم ملی والیبال در سال 2004 که جمعی از شایستگان وقت را به خاطر جوانگرایی محض از دست داد و پس از آن تا سال ها نتوانست قد بکشد. در همان سال ها تیم ملی والیبال فرصت های المپیکی شدن را به بهانه جوانگرایی از دست داد. جوانگرایی تدریجی در همه جا مرسوم است اما در ورزش ایران این مفهوم در نوع دیگر بکار می رود و در حقیقت پشتوانه سازی فرصتی برای کنارزدن یک عده و جایگزین کردن یک عده دیگر است که پشت سر این روند سریع و ناگهانی تغییرات، منطق یا هدف خاصی دیده نمی شود. آیا بسکتبال اسپانیا و ایتالیا ستاره های 35 و 37 ساله ندارد و آیا آنها نمی دانند چه زمان برای پشتوانه سازی این قبیل بازیکنان مناسب است؟

فدراسیون بسکتبال با ریاست 14 ساله مشحون و مربیان خارجی متعددی که آمدند و رفتند بارها شعار جوانگرایی را مطرح کرد که اگر این شعارها محقق می شد و اسلوب صحیحی داشت اکنون با کنار زدن جمعی از بازیکنان تیم ملی کسی از فرصت های جوانگرایی در بسکتبال ایراد نمی گرفت و دغدغه تیمی که قرار است دو ماه آینده در رقابت های انتخابی تورین ایتالیا شرکت کند ، در سر نبود. اعتماد به پشتوانه سازی در بسکتبال از سال ها پیش شگل نگرفت از این رو منتقدان با کنار زدن جمعی از ستارگان بیشتر کنار می آیند تا بکارگیری تعبیر پشتوانه سازی. هر چند درک بائرمن سرمربی آلمانی تیم ملی بسکتبال بر خلاف مربیان قبلی این تیم در دوره زمانی خاصی هدایت تیم ملی بسکتبال را بر عهده گرفته است . دوره ای که رقیبی مانند چین در اوج قدرت است و با تغییر شیوه مسابقه های بسکتبال آسیا از سال 2017 سرنوشت تیم ملی بسکتبال در بین رقبایش مشخص نیست. یکی از دلایل تغییرات سریع تیم ملی بسکتبال در دوره کنونی نیز از سوی فدراسیون بسکتبال همین نکته اعلام شده که تیم ملی کنونی برای رقابت های 2017 به بعد آماده می شود.

با این حال هنوز از سوی منتقدان ، رویکرد جوانگرایی فدراسیون بسکتبال قابل اعتماد و اتکا نیست و آنها جوانگرایی تدریجی را مدنظر دارند که در 14 سال گذشته صورت نگرفته است. اشاره به نام هایی مانند ؛ بابک نظافت ، پویا تاجیک ، آیدین کبیر و ستاره های دیگر تیم ملی در گذشته که در اوج آمادگی و جوانی و بنا بر دلایل غیر فنی از تیم ملی کنار گذاشته شدند دلیل انتقادهای این عده است که بر این باورند در بسکتبال قهرمانان می میرند . پیشینه کنارزدن افراد در بسکتبال دلگرمی از بابت پشتوانه سازی ایجاد نمی کند همان گونه که اکنون نوبت ستاره هایی مانند صمد نیکخواه بهرامی کاپیتان پرآوازه تیم ملی است که در اوج آمادگی به بهانه جوانگرایی و پشتوانه سازی در 33 سالگی از تیم ملی کنار گذاشته می شود.
افشین رضاپور/جام جم آنلاین