مشحون، دست بسکتبال بانوان را نگرفت

تیم‌های ملی قایقرانی هم که همیشه حضوری ثابت در رقابت‌های مختلف برون‌مرزی دارند. اگر بخواهیم به حضور تیم‌های ملی بانوان در رقابت‌های برون مرزی اشاره کنیم، این موارد رزمی‌کاران را هم در برمی گیرد. تعداد بانوان اعزامی به المپیک هم به عدد 9 رسیده تا رکوردی فوق‌العاده در تاریخ ورزش بانوان ثبت شود، اما... .

با تمام این پیشرفت‌ها بسکتبال بانوان هنوز در مرحله‌ای به سر می‌برد که آغاز راه تعبیر می‌شود. رشته‌ای که در ورزش ایران برای زنان قدمتی 57 ساله دارد. قدمت بسکتبال بانوان آن‌قدری هست که جزو قدیمی ترین رشته‌های ورزشی بانوان در ایران محسوب شود. 25 سال قبل از این که هندبال وارد ایران بشود، 36 سال قبل از این که موی تای برای بانوان راه اندازی شود، 23 سال قبل از این که فوتسال بانوان فعالیت رسمی خود را آغاز کند و 14 سال قبل از این که تکواندوکاران زن فعالیت حرفه‌ای خود را در ورزش ایران راه‌اندازی کنند، تیم ملی بسکتبال بانوان وجود داشت و باشگاه‌های بسکتبال مختلفی در سطح ایران برای بانوان فعالیت می‌کردند، اما اکنون تکواندو به المپیک می‌رود و سایر رشته‌های دیگر نیز حضوری ثابت در رقابت‌های بین‌المللی دارند، اما بسکتبال بانوان این روزها محروم از حضور در رقابت‌های بین‌المللی، استعدادهای خود را یکی پس از دیگری به هدر رفته می‌بیند. چه اتفاقی برای بسکتبال بانوان افتاد؟

آغاز یک محرومیت ناخواسته

همه چیز به هشت سال پیش برمی‌گردد. فیبا (فدراسیون جهانی بسکتبال) نوع پوشش بسکتبالیست‌های زن را تصویب کرد و با تاکید روی آن اعلام کرد تیم‌هایی که نمی‌توانند این نوع پوشش را رعایت کنند اجازه حضور در رقابت‌های معتبر جهانی و قاره‌ای را ندارند. این پوشش مطابقتی با اصول اسلامی و شرعی نداشت تا به این ترتیب تمامی بسکتبالیست‌های زن مسلمان و تیم‌های کشورهای اسلامی ازجمله ایران حضور در رقابت‌های بین‌المللی معتبر و مهم را از دست بدهند.

از همان زمان اعلام شد که رایزنی‌های فدراسیون بسکتبال ایران برای مجاب کردن فیبا آغاز شده، گفته می‌شد که فدراسیون بسکتبال ایران هر چند وقت یکبار لباسی را براساس معیارهای اسلامی طراحی می‌کند و به فیبا می‌فرستد و در کنار آن رایزنی‌های خود را ادامه می‌دهد تا بلکه بتواند بزرگ‌ترین نهاد بسکتبالی دنیا را به برداشتن این محرومیت ناخواسته بسکتبالیست‌های زن مسلمان از حضور در رقابت‌های معتبر جهانی و آسیایی مجاب کند، اما آیا واقعا این رایزنی‌ها و این طراحی‌های لباس انجام شد؟

کدام مذاکره؟ کدام حمایت؟

نه، همه اینها واقعی نبود. رایزنی‌های فدراسیون بسکتبال در این سال‌ها هرگز به صورت متناوب نبوده و فقط دو بار مذاکره رسمی صورت گرفت. هرگز روی لغو این محرومیت ناخواسته تاکید نشد. هرگز کسی اصرار نکرد، مسئولان فدراسیون در تمام این سال‌ها تمام تمرکزشان روی بخش مردان و تیم‌های ملی بخصوص رده سنی بزرگسالان معطوف بود.

یکی از مربیان باتجربه بسکتبال بانوان به جام بانوان می‌گوید: «کدام مذاکره؟ ببیند که استعدادهای بسکتبالی ما یکی پس از دیگری هدر می‌روند و هیچ کاری هم برای آنها نمی‌شود. مگر می‌شود این همه سال با فیبا مذاکره شود ولی نتیجه‌ای به دست نیاید؟

مشکل مخالفت فیبا با نوع پوشش بسکتبالیست زن مسلمان نیست، مشکل این است که فدراسیون بسکتبال اعتقادی به پر و بال دادن به بسکتبال بانوان ندارد و آن را به حال خود رها کرده است. وقتی بسکتبال بانوان تجربه‌ای از حضور در رقابت‌های آسیایی و جهانی ندارد مسئولان محترم چه لزومی می‌بینند که روی آن سرمایه‌گذاری کنند؟ در تمام این سال‌ها بخوبی می‌دانستم مذاکره‌ای در کار نیست و فقط دو بار مشحون به صورت شفاهی با مسئولان فیبا صحبت کرد، اما دیگر به غیر از آن چیز دیگری نبود.»

این شرح وظایف شماست آقای مشحون!

رئیس فدراسیون بسکتبال، همانی که اسکار بسکتبالی گرفته و همانی که تمام موفقیت‌های بسکتبال در چند سال اخیر متوجه اوست، هرگز دست بسکتبال بانوان را نگرفت. او نمی‌دانست (البته نخواست) که برای مجاب کردن فیبا باید نماینده اعزام کند یا خودش به مقر این سازمان برود.

مشحون هرگز رایزنی‌های دنباله‌دار را انجام نداد و هرگز برنامه مشخصی برای بسکتبال بانوان تدوین نکرد. مشحون بسکتبال بانوان را قربانی تیم‌های ملی بسکتبال مردان کرد. ستاره‌هایی مثل سعیده علی، تینا ادنا عیسائیان، گلاره کاکاوند، سارا صادقی و... سوختند تا صمد نیکخواه، حامد حدادی و مهدی کامرانی و... بیشتر و بیشتر ستاره شوند. آقای مشحون چه زمانی دست بسکتبال بانوان را می‌گیرید؟

سارا برقی شیرازی