گفت‌وگو با بانوی فلوریست تیم ملی شمشیربازی بانوان

مطهره محسنی: از امروز به المپیک 2020 فکر می‌کنم

بانوان شمشیربازی ایران با حضور در رقابت‌های انتخابی المپیک (زون آسیا) شانس خود را برای کسب سهمیه المپیک 2016 ریو امتحان کردند؛ تلاشی نافرجام که البته تجربه‌ای ارزشمند را برای ملی‌پوشان کشورمان در پی داشت.
کد خبر: ۸۹۸۲۹۰

مطهره محسنی شمشیرباز 19 ساله تیم ملی یکی از پرامیدترین بانوان ایران بود که می‌توانست با دو پیروزی برابر حریفان خود سهمیه‌ با ارزشی را به دست بیاورد، اما این اتفاق رخ نداد. این فلوریست تیم ملی شمشیربازی بانوان در گفت‌وگو با جام بانوان درباره رقابت‌های انتخابی المپیک و همچنین برنامه‌هایش برای حضور در المپیک 2020 ژاپن صحبت کرد.

محسنی درباره حضور در رقابت‌های گزینشی المپیک گفت:‌ این رقابت‌ها به میزبانی چین برگزار شد. با وجود این که رقابت‌ها آسیایی بود، اما جو بسیار سنگینی در این رقابت‌ها حاکم بود و همه شمشیربازان استرس داشتند. علت استرس زیاد این بود که تمام شمشیربازان همسطح بودند و با کوچک‌ترین اشتباه همه چیز می‌توانست از بین برود. خود من تا قبل از اعزام به چین استرس چندانی نداشتم، اما با ورود به صحنه رقابت‌ها تازه متوجه حساسیت کار و اهمیت آن شدم.

محسنی درباره نتایج خود در این رقابت‌ها اظهار کرد: این برای نخستین بار بود که من در چنین رقابت‌هایی شرکت می‌کنم. متاسفانه تمرین‌های من به شکلی نبود که با آمادگی کامل در این رقابت‌ها حاضر باشم و زمانی که به چین رسیدم از لحاظ آمادگی خیلی از وضعیتم راضی نبودم. خیلی بیشتر از اینها از خودم انتظار نداشتم، اما می‌دانم در آینده بهتر می‌شوم.

او در ادامه افزود: مسابقه من خوب پیش می‌رفت و اتفاقا خوب هم بازی می‌کردم. حریف دوم من از ویتنام بود و حتی از حریفم هم جلو بودم، اما نمی‌دانم چرا در آخر بازی خوب کار نکردم و استرس زیاد باعث باخت من شد. اگر من این بازی را با پیروزی پشت سر می‌گذاشتم باید با حریف نیوزیلندی روبه‌رو می‌شدم که یک بار موفق به شکست او شده بودم. تکرار پیروزی مقابل این حریف هم به معنای کسب سهمیه المپیک بود، اما در آستانه این افتخار مهم از دستیابی به آن محروم شدم.

فلوریست تیم ملی شمشیربازی بانوان با بیان این موضوع که نماینده یک عده خاص بودن فشار روانی زیادی را منتقل می‌کند، اظهار کرد: ‌در تهران برای ما رقابت انتخابی برگزار کردند و من موفق شدم در میان تمام هم‌تیمی‌هایم به عضویت تیم ملی دربیایم. این موضوع هم باعث فشار روانی زیادی روی من شد چراکه علاوه بر انجام وظیفه‌ام در برابر هم‌تیمی‌هایم نیز احساس مسئولیت می‌کردم و می‌خواستم نتیجه‌ای بگیرم که آنها را هم راضی کنم.

او درباره مهم‌ترین رقابت‌های پیش روی خود گفت: مسابقه‌های قهرمانی زیر 23 سال آسیا که شهریور به میزبانی ژاپن برگزار می‌شود، مهم‌ترین و نزدیک‌ترین رقابت‌ پیش‌روی من است. جام باشگاه‌های آسیا در تایلند هم پیش روی من است که با تیم دانشگاه آزاد در این رقابت‌ها شرکت می‌کنم.

محسنی با بیان این که بازی‌های آسیایی جاکارتای اندونزی هدف اصلی او برای رسیدن به موفقیت در کوتاه‌مدت است،‌ اظهار کرد: مهم‌ترین هدف من بازی‌های آسیایی جاکارتا اندونزی ا‌ست. ما دو سال وقت داریم پیشرفت کنیم و به آمادگی خوبی برای حضور در بازی‌های آسیایی برسیم. باید تمام توان خودمان را برای رسیدن به بهترین مرز آمادگی جهت حضور در این بازی‌ها بگذاریم. این رقابت‌ها مهم‌ترین مسابقه در آسیاست که مدال و کسب موفقیت در آن اهمیت زیادی دارد. امیدوارم بتوانیم با بهترین شرایط به این رقابت‌ها برویم.

مطهره محسنی درباره المپیک 2020 ژاپن هم گفت: رقابت‌های انتخابی المپیک 2016 ریو تجربه بسیار خوبی برای من بود. حالا می‌توانم بگویم با جو چنین رقابت‌هایی کاملا آشنا هستم. درست است که در آستانه المپیکی شدن نتوانستم به هدفم برسم و این خیلی برای من ناراحت‌کننده است، اما قطعا با تجربه‌ای که به دست آوردم، در رقابت‌های انتخابی 2020 ژاپن بهتر کار می‌کنم. صعود به المپیک کار سختی است و باید تلاش زیادی برای رسیدن به آن انجام داد، اما من می‌دانم که با توانایی که دارم می‌توانم به این هدف سخت برسم. هیچ چیز غیرممکن نیست و من شکست در این دوره را فراموش می‌کنم و فقط با تجربه آن برای حضور در المپیک 2020 کار می‌کنم. قطعا باید بیشتر تمرین کنم تا بتوانم در بالاترین سطح رقابت‌های ورزشی جهان شرکت کنم. این بار طوری تلاش می‌کنم که باردیگر سهمیه المپیک را از دست ندهم.

او درباره اهمیت به ورزش بانوان گفت: من خیلی درباره این موضوع‌ها صحبت نمی‌کنم. نسبتا توجه به ورزش بانوان خوب است. کادر فدراسیون هم خیلی خوب ما را حمایت می‌کنند و اردوهای مناسبی را برایمان برگزار می‌کنند. نسبت به گذشته واقعا شرایط و حمایت‌ها از بانوان بیشتر شده است.

وی در پایان درباره آشنایی‌اش با این رشته هم گفت: اول راهنمایی بودم و اصلا هیچ شناختی از شمشیربازی نداشتم و والیبال کار می‌کردم. چند مربی شمشیربازی به مدرسه ما آمدند و من را انتخاب کردند. بعد از این‌که چند بار در تمرین‌ها شرکت کردم جذب این رشته شدم و به فعالیتم در آن ادامه دادم. خوشبختانه خانواده من هم با این انتخاب هیچ مخالفتی نداشتند. ‌خانواده من کاملا ورزشی هستند و همیشه به علایق من اهمیت می‌دهند.

شبنم روحی

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها