ادعای جنون در دادگاه

رسیدگی به این پرونده از پنجم تیرماه 87 در پی کشته شدن مرد 35 ساله‌ای به نام حبیب در یک ساختمان نیمه‌کاره در حوالی تهرانپارس در دستور کار پلیس قرار گرفت. در تحقیقات مشخص شد، حبیب و شوهر خواهــرش به نــــام قربانعلـــی در سـاختمان نیمه‌کاره‌ای بنایی می‌کردند که با هم درگیر شدند. به این ترتیب قربانعلی 47ساله بازداشت شد. وی در بازجویی‌ها به قتل اعتراف کرد و گفت: «برادرزنم صاحبکارم بود. به همین خاطر بابت کار کردن در این ساختمان 360 هزار تومان از او طلب داشتم اما حقوقم را نمی‌داد. چند بار از او خواستم که طلبم را بدهد. من که از رفتار او خسته شده بودم روز حادثه بار با برداشتن یک چاقو به ساختمان نیمه‌کاره رفتم و با حبیب درگیر شدم. او با شمشه بنایی به طرفم آمد که با چاقو او را زدم.

متهم پس از اعتراف به قتل روانه زندان شد اما در ادامه تحقیقات ادعاهای جدیدی را مطرح کرد و گفت: من برادرزنم را نکشتم. ارواحی که در خانه نیمه‌کاره حضور داشتند به او حمله کردند و مقابل چشمان من با چاقو گلوی او را بریدند.

قربانعلی در ادامه مدعی شد؛ حبیب کشته نشده است. او در زندان هم‌بندی من است و هر روز او را می‌بینم. پس از طرح این ادعاها قاضی دستور بررسی سلامت روانی متهم را صادر کرد. مرد میانسال توسط پنج متخصص مورد معاینه قرار گرفت. کارشناسان پزشکی قانونی اعلام کردند قربانعلی به اختلالات روانی مبتلاست اما نمی‌توان به‌طور قطع درباره این‌که این اختلالات موجب ناآگاهی او از نتایج عملی که مرتکب شده، می‌شود یا نه، اظهارنظر کرد. در ادامه پرونده این مرد به دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد.

در آخرین روزهای آخر سال گذشته قربانعلی برای محاکمه به دادگاه کیفری استان تهران منتقل شد تا در شعبه دوم دادگاه کیفری به ریاست قاضی مقدم‌زهرا از اتهام خود دفاع کند، اما به دلیل حاضر نشدن اولیای دم در جلسه محاکمه، رئیس دادگاه رسیدگی به پرونده را به روز دیگری موکول کرد.