نوروز در پیش است و خیلی‌ها ساز سفر کوک کرده‌اند، سفری که اگرچه معمولا کوتاه است، اما معمولا دسته‌جمعی است و تا چند ماه خانواده‌ها را شارژ می‌کند البته به این شرط که واقعا به همه خوش بگذرد.
کد خبر: ۸۸۹۶۰۷

واقعیت این است که در سفرهای نوروزی، مقصد هر کجا که باشد، به دلیل حجم زیاد اتومبیل‌ها و ظرفیت محدود جاده‌ها باید ساعات بیشتری را در اتومبیل بگذرانید. پس از رسیدن به مقصد هم رفتن به اماکن گردشگری از قبیل موزه‌ها یا تفرجگاه‌های مشهور شهرهای مختلف، ممکن است به دلیل شلوغی میسر نباشد. به‌همین دلیل است که درحتما باید چند بازی همیشه در چنته داشته باشید. بازی‌هایی که در وقت غرزدن و ابراز بی‌حوصلگی ( خصوصا از جانب بچه‌ها) سریع بتوانید رو کرده و همه را دور هم جمع کنید. در اینجا به چند مورد از این بازی‌های نه چندان پیچیده که امکانات خاصی هم احتیاج ندارد، پرداخته‌ایم. فقط فراموش نکنید که قبل از سفر یک کاغذ و قلم حتما همراهتان باشد.

اسم و فامیل

یکی از بازی‌هایی که اغلب ما از زمانی که حروف را یاد گرفتیم، با کاغذ و قلم انجام داده‌ایم؛ اسم و فامیل است. بازی‌ای که تنها به چند تکه کاغذ، وسیله‌ای برای نوشتن و البته کمی هم حافظه احتیاج دارد و در عین سادگی می‌تواند تا چند ساعت بچه‌ها و حتی بزرگ‌ترها را هم سرگرم خودش کند.

گل یا پوچ

از دیگر بازی‌های ساده‌ای که همه ما تجربه آن را داریم، گل یا پوچ است. در این بازی شما کاغذ یا هر شیء کوچکی که در مشت جای بگیرد را میان مشت‌های خود پنهان می‌کنید و از یک نفر که محل گل را نمی‌داند، می‌خواهید تا حدس بزند گل در میان کدام‌یک از مشت‌ها پنهان شده است.

دوز

یکی دیگر از بازی‌هایی که با استفاده از کاغذ و قلم می‌توان انجام داد، «دوز» است. به این شکل که شما روی صفحه کاغذ جدولی ساده می‌کشید و دو نفر هرکدام علامت مخصوص خود را درون جدول می‌نویسند و علامت هرکسی که به‌طور پشت سرهم سه بار در ردیف جدول قرار گرفت، آن فرد برنده بازی است.

نقطه بازی

یک بازی است که به شکل سنتی با شرکت حداقل دو بازیکن، روی کاغذ انجام می‌شود. به این ترتیب که هر شرکت‌کننده با رنگی متفاوت نقاط را به هم وصل می‌کند تا به شکل یک مربع کامل دربیاید و هر فرد که موفق شود زودتر مربع را درست کند، برنده است.

بازی جوانه‌ها

بازی جوانه‌ها یک بازی قلم و کاغذی با خواص جالب ریاضی است. این بازی را ریاضیدانان دانشگاه کمبریج، جان کانوی و مایک پترسون در اوایل دهه 1960 (میلادی) ابداع کردند. دستور این بازی به این شکل است که دو بازیکن با کشیدن چند نقطه بر یک برگ کاغذ بازی را آغاز می‌کنند. بازیکنان به نوبت بازی می‌کنند. در هر نوبت، یک خط بین دو نقطه (‌یا از یک نقطه به خودش) کشیده می‌شود و یک نقطه تازه روی خط گذاشته می‌شود. بازیکنان با قانون‌های زیر محدود شده‌اند: خط‌ها می‌توانند مستقیم یا منحنی باشند، اما نباید خودشان یا خط‌های دیگر را قطع کنند. نقطه جدید نباید روی یکی از نقطه‌های انتهایی خط جدید قرار داده شود، بنابراین هر نقطه جدید خط را به دو پاره‌خط کوتاه تقسیم می‌کند. به هیچ نقطه‌ای نباید بیش از سه خط متصل باشد. در این قانون، خطی که از یک نقطه به خودش کشیده می‌شود به عنوان دو اتصال شمرده می‌شود. همچنین نقطه‌های تازه که روی یک خط کشیده می‌شوند، از پیش دارای دو اتصال در نظر گرفته می‌شوند. در بازی‌های معمولی، بازیکنی که آخرین حرکت را بکند، برنده می‌شود. اما در بازی «میزه»، بازیکنی که آخرین حرکت را انجام دهد، می‌بازد.

شاه، دزد، وزیر

این بازی معمولا با چهار بازیکن انجام می‌شود. ابتدا تکه‌های هم‌شکل و کوچکی از کاغذ تهیه می‌شود و روی هر کدام کلمات شاه، وزیر، جلاد و دزد نوشته می‌شود و سپس کاغذها به شکل یکسان تا می‌شود تا کسی از داخل آن خبردار نشود، سپس هر یک از بازیکنان کاغذی را برمی‌دارد. وقتی همه کاغذها را برداشتند، هر فرد کاغذ خود را پنهان از دیگران می‌خواند تا از سِمَت خود آگاه شود. غیر از شاه کسی نامش را لو نمی‌دهد. شاه به دیگران می‌گوید: «وزیر من کیست؟» آن‌گاه وزیر هم با نشان دادن کاغذ، خود را به شاه معرفی می‌کند. سپس شاه می‌گوید: «دزد را از میان این دو پیدا کن.» وزیر باید دزد را از میان دو نفر باقیمانده پیدا کند. بالاخره وزیر یک نفر را به عنوان دزد معرفی می‌کند که دو حالت در پی خواهد داشت. اگر حدس وزیر درست بود، شاه فرمان شکنجه‌ای را به جلاد صادر می‌کند و جلاد هم دزد را شکنجه می‌کند. اما اگر حدس وزیر اشتباه بود و جلاد را به اشتباه به عنوان دزد معرفی کرده بود، معمولا جلاد بلافاصله پس از حدس وزیر و معرفی او خواهد گفت: «چرا به جلاد توهین کردی؟» و سپس شاه شکنجه‌ای را به جلاد می‌گوید تا جلاد وزیر را تنبیه کند. شکنجه‌ها معمولا کمی کودکانه و بعضا دردآور است. مانند سبیل آتشین یا بشین و پاشو و... هر دور بازی از تقسیم کاغذها تا تنبیه، بیشتر از چند دقیقه طول نمی‌کشد لذا در نیم ساعت می‌توان بیش از شش یا هفت مرتبه بازی کرد.

اوریگامی

اوریگامی یا هنر کاغذ و تا اگرچه به‌عنوان بازی شناخته نمی‌شود، اما می‌تواند هنری سرگرم‌کننده برای بچه‌ها باشد که در ضمن آن می‌توان وسایل جالبی را هم با آن ساخت. بعضی بازی‌ها هم هستند که احتیاج به هیچ وسیله‌ای ندارند. اگرچه خیلی بعید به نظر می‌رسد، اما شاید شما در موقعیتی باشید که کاغذ یا وسیله نوشتن در اتومبیل همراهتان نباشد. برای این مواقع هم سرگرمی‌هایی وجود دارد که به هیچ وسیله‌ای نیاز ندارد به جز چند شرکت‌کننده مشتاق و کمی حافظه.

چیستان

چیستان‌ها یکی از سرگرمی‌هایی هستند که بدون نیاز به وسیله خاصی قابل اجرا می‌باشند. در این بازی یکی از شرکت‌کننده‌ها شعر، نثر و کلامی را با بیان نشانه‌ها و ویژگی‌ها و مشخصات یک چیز معین توصیف می‌کند (بی‌آن‌که از آن نامی ببرد) و ماهیت آن را از شخص مقابل مورد پرسش قرار می‌دهد.

مشاعره

مسابقه شعرخوانی از حفظ که هریک از افراد، بیتی شعر را از حفظ می‌خوانند و نفر بعدی باید شعر خویش را با آخرین حرف آن بیت آغاز کند.

بیست سوالی

نوعی بازی شفاهی چندنفره است که در آن یک نفر یا یک گروه، واژه‌ای را در نظر می‌گیرند. بازیکن یا گروه مقابل باید با پرسیدن تنها 20پرسش بتواند آن واژه را حدس بزند. به پرسش‌های او تنها پاسخ بله/ خیر داده می‌شود. بهترین طریق برای پرسش‌کننده در این بازی طبقه‌بندی موضوع‌هاست، به‌طوری که بازیکن از موضوع‌های کلی به جزئی برود.

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها