اقتصاد مقاومتی، حلقه گمشده برنامه‌های پساتحریم

به‌یقین اگر آموزه‌های مقام معظم رهبری مبنی بر این‌که اقتصاد مقاومتی و کاهش وابستگی به نفت باید مبنای عمل باشد، مورد توجه قرار گرفته بود، تحریم‌ها حتی در ابعاد نفتی نمی‌توانست پایه‌های اقتصاد ایران را نشانه رود.

هر چند بررسی‌ها نشان می‌دهد ایران از تحریم‌ها سربلند خارج شده، اما باید به نکاتی مهم در این باب توجه داشت؛ ضرورت‌هایی که در پساتحریم خود را نشان می‌دهد و بدون تردید توجه به آنها می‌تواند متضمن بستن راه خطر دوباره بر اقتصاد باشد.

شاید مهم‌ترین نکته‌ای که در این میان مدیران، کارشناسان و فعالان اقتصادی متفق القول به آن تاکید دارند، مساله نظارت است.

نظارت بر بخش‌های مختلف اقتصاد با هدف جلوگیری از بروز فساد می‌تواند به شفافیت در اقتصاد منجر شود و از سوی دیگر امنیت سرمایه‌گذاری و فعالیت اقتصادی را تضمین کند.

باید به این مساله اساسی توجه داشت که شاخص درک فساد در هر کشوری می‌تواند خط و نشانه‌ای باشد برای استقبال یا عدم استقبال سرمایه‌گذاران از آن.

از سوی دیگر، تکیه بر موقعیت ذاتی اقتصاد و توجه به خوداتکایی با هدف پیگیری بنیان‌های اقتصاد مقاومتی ضرورتی انکارناپذیر است.

بسیاری از فعالان اقتصادی امروز از این نگرانند که با باز شدن درهای کشور، دستاوردهای چند ساله هدر رود و آنچه به اجبار اقتصاد ایران در دستور کار خود قرار داده بود به اختیار از دست برود.

در سال‌های تحریم، ظرفیت‌های عظیمی در کشور ایجاد شده است؛ ظرفیت‌هایی برای تولید کالا و خدمات.

توجه به این ظرفیت‌ها و تقویت آنها می‌تواند در دوران تازه راهگشای اقتصاد ایران باشد. در این باب می‌توان از سرمایه‌گذاری‌های نوین، فناوری‌های مدرن و ... برای ارتقای این ظرفیت‌ها یاد کرد.

از سوی دیگر نفت، این تأمین‌کننده اصلی اقتصاد باید در دوران تازه به جای آن‌که تأمین‌کننده نیازهای اقتصاد باشد، به پیشرانی برای اقتصاد تبدیل شود تا در سال‌های باقیمانده از حیات نفت، این ماده حیاتی برای پی‌ریزی بنیان‌های اقتصادی به کار گرفته شود. اینها تنها بخشی از ضروریاتی است که دولتمردان باید مورد توجه قرار دهند و بدون تردید مهم‌تر از همه اینها شفاف شدن هر چه سریع‌تر احکام، اهداف و سیاست‌هایی است که در قالب اقتصاد مقاومتی معنا می‌یابد.

محمدحسین علی‌اکبری - گروه اقتصاد