شعر، نگین جشنواره‌های فجر

آن تجربه بشری که در شعر وجود دارد، همیشه عصاره ناب‌ترین دریافت‌های هنرمندان ماست و همواره در طول تاریخ ما شعر الهام‌بخش بوده و بر دیگر هنرها اثر گذاشته است. به همین دلیل جشنواره شعر فجر باید نگین جشنواره‌های فجر باشد.

در طول این سال‌ها که جشنواره شعر فجر برگزار شده، اتفاقات خوبی افتاده است. مثلا دوره اول از خانم طاهره صفارزاده که خداوند رحمتشان کند تجلیل شد. واقعا شأن بزرگانی اینچنین بود که ما آنها را حرمت‌گذاری کنیم و در چنین جشنواره‌ای نامشان را بیاوریم. در این سال‌ها خیلی از برجستگان نامشان آمد و حرمت‌گذاری شدند.

مجموع اینها اتفاقات خوبی را رقم زد، اما روش برگزاری جشنواره تثبیت نشده و طبیعی هم بود که در سال‌های نخست چند روش تمرین شود البته هر کدام از این روش‌ها به تجربه‌های ما در برگزاری یک جشنواره ملی کمک کرد اما اتفاقی که از دوسال شروع شد روش مناسبی بود؛ به این شکل که جشنواره به صورت ترکیبی از محافل شعرخوانی ملی و بین‌المللی در کنار اعطای جایزه کتاب برگزار شود.

شعر با توجه به پیشینه خود و باوری که ما به شاعر داریم نمی‌تواند به شکل هنرهای صنعتی مدرن نگریسته شود که رقابت در آن مطرح باشد.

شعر را نمی‌توان با هنرهایی مانند سینما یا موسیقی که نقش فناوری در آن برجسته است و الگوهای اصلی برگزاری جشنواره‌ها برای این هنرها در غرب است، یکسان انگاشت.

شعر باید روش‌هایی می‌داشت که برگرفته از سلوکی باشد که از شاعران در طول تاریخ می‌شناسیم و جشنواره شعر فجر نیاز به چنین طراحی و آیین‌نامه‌ای داشت. به همین دلیل در طراحی جدید جشنواره شعر فجر، ساختار خوبی مدنظر قرار گرفت.

این روش همزمان محافل ادبی در سطح ملی و بین‌المللی را رونق می‌دهد و هم تماس شاعران ما را با جهان فارسی بیشتر می‌کند و جهان فارسی شعر معاصر ما را می‌بیند.

اتفاق خوبی که رخ داده، این است که شاعران ما به کشورهای فلات زبان فارسی (تاجیکستان، افغانستان، آذربایجان و...) سفر می‌کنند.

محافل کشوری هم با موضوعات متنوع برگزار می‌شود. بخش اصلی هم که معرفی کتاب است (بخش رقابتی) درخور شاعران ماست. امیدواریم مجموع این اتفاقات سبب شود شعر به عنوان ثروت ملی در نگاه مردم و مسئولان جایگاه خود را پیدا کند.

علی محمدمودب - عضو شورای علمی جشنواره شعر فجر