کدام بارسا بهتر بود؟

گواردیولا در اولین فصل حضورش در نوکمپ با بارسا در لالیگا، کوپا دل ری و چمپیونزلیگ به قهرمانی رسید. آنها چند ماه بعد قهرمانی در سوپرکاپ اروپا، سوپرکاپ اسپانیا و جام باشگاه‌های جهان را به کارنامه‌شان اضافه کردند تا سال 2009 را با شش جام از شش جام ممکن به پایان برسانند.

رسیدن به این دستاورد آن‌قدر برای گواردیولا غیرمنتظره بود که بعد از پیروزی مقابل استودیانتس در فینال جام باشگاه‌های جهان گریه کرد. او دو سال بعد تا آستانه تکرار این افتخار پیش رفت، اما با شکست مقابل رئال‌مادرید در فینال کوپا دل ری، سال 2011 را با پنج جام به پایان رساندند.

بعد از جدایی گواردیولا، بارسا دچار افتی مقطعی شد؛ اما آنها اکنون سال 2015 را در حالی به پایان رساندند که بار دیگر پنج جام از شش جام ممکن را به نوکمپ بردند. آنها فصل گذشته قهرمانی در لالیگا، کوپا دل ری و چمپیونزلیگ را جشن گرفتند و به اولین تیمی تبدیل شدند که توانسته دو بار فاتح سه‌گانه شود.

پس از آنها با پیروزی 5 بر 4 مقابل سویا در وقت‌های اضافی، سوپرکاپ اروپا را بردند، اما خستگی این دیدار پرفراز و نشیب در تفلیس باعث شد تا سه روز بعد، در دیدار رفت سوپرکاپ اسپانیا با نتیجه 4 بر صفر مغلوب بیلبائو شوند و در نهایت سوپرکاپ اسپانیا را از دست بدهند، اما این ناکامی تاثیری روی خاطره خوب بارسایی‌ها از سال 2015 نخواهد داشت.

اکنون سوال این است که کدام تیم بهتر بود؛ بارسای 2009 با هدایت گواردیولا یا بارسای 2015 با سرمربیگری لوئیس انریکه؟ همیشه مقایسه تیم‌هایی از دوره‌های مختلف دشوار است و اگرچه تنها سه سال بعد گواردیولا بارسا را ترک کرد تا یک سال به استراحت بپردازد، فوتبال در همان مدت عوض شد و البته بارسا هم تغییراتی داشت. تیم فوق‌العاده گواردیولا احتمالا بهترین خط میانی تاریخ فوتبال را در اختیار داشت با ژاوی و اینیستا که در دوران اوج شان قرار داشتند و سرخیو بوسکتس که از تیم دوم بارسا به تیم اول آمده بود تا به فلسفه مالکانه بارسا کمک کند؛ تیمی که حریفان با بازیکنان متعدد در مقابل آن دفاع می‌کردند و با تمام وجود در تلاش بودند مانع رسیدن آنها به گل شوند و البته در بیشتر مواقع ناکام بودند.

البته آنها لیونل مسی را هم در اختیار داشتند؛ ستاره آرژانتینی که ابتدا در سمت راست و سپس به عنوان شماره 9 کاذب بازی می‌کرد، کاتالیزور موفقیت‌های آبی و اناری‌ها بود. همان طور که گواردیولا بارها گفته بود، تیمش نمی‌توانست بدون درخشش مسی به همه آن جام‌ها دست پیدا کند.

مسی در تیم فعلی هم ستاره‌ای الهام بخش است، اما بارسای فعلی برخلاف دوران گواردیولا، نه با خط میانی‌اش که با مثلث غیرقابل مهار خط حمله‌اش شناخته می‌شود. اینیستا همچنان نمایش‌های درخشانی ارائه می‌کند و بوسکتس فعلی را شاید حتی بتوان بهتر از بازیکن جوانی که زیر نظر گواردیولا اولین بازی‌هایش را برای بارسا انجام داد، دانست؛ راکیتیچ هم با توانایی‌های تکنیکی‌اش، قابلیت تهاجمی بارسا را افزایش داده است، اما تیم لوئیس انریکه بیش از هر چیز به مثلث مسی، نیمار و سوارز وابسته است.

به لطف درخشش آنها بود که بارسا سال 2015 توانست 179 بار دروازه حریفان را باز کند و رکورد 178 گل رئال در سال 2014 را بشکند. لوئیس انریکه هم به خوبی می‌داند چقدر وجود این سه مهاجم برای تیمش حیاتی است؛ به طوری که به تازگی در پاسخ به این سوال که آیا مسی، نیمار و سوارز بهترین مثلث هجومی تاریخ بارسا هستند، اعلام کرد: فکر می‌کنم آنها بهترین خط حمله تاریخ فوتبال را تشکیل داده‌اند.

یکی دیگر از جنبه‌های دیگر تیم انریکه این است که آنها تنوع بیشتری در بازی‌شان دارند. تیم گواردیولا فوتبال زیبایی به نمایش می‌گذاشت، اما عملکردشان در بازی‌های مختلف کمتر دچار تغییر می‌شد. در فصل گذشته و این فصل، بارسا علاوه بر این که بازی‌های زیبایی به نمایش گذاشت، هرجا لازم بود با فوتبال زشت پیروز شد. ضمن این که به خوبی از توانایی‌های فردی مثلث خط حمله‌شان هم استفاده کردند. بنابراین احتمالا بارسای 2015 نسبت به تیم گواردیولا، تیم کمتر رومانتیکی برای عاشقان فوتبال است، اما با یک مسی پخته تر و دو مهاجم غیرقابل مهار مانند نیمار و سوارز، شاید بتوان گفت آنها حتی از تیم شش سال پیش هم بهتر هستند.

منبع: سایت گل

مترجم: بهنام جعفرزاده