شاخص فلاکت

باور بر این است که تورم فزاینده در کنار بیکاری رو به افزایش برای یک کشور، هزینه‌های اقتصادی و اجتماعی دربرخواهد داشت. این شاخص با شاخص مشابه دیگری که توسط روبرتو بارو ابداع شده تفاوت دارد، چرا که شامل تولید ناخالص داخلی و نرخ بانکی نیست.

ارتباط با سیاست

جیمی کارتر، کاندیدای ریاست جمهوری سال ۱۹۷۶ ایالات متحده در رقابت‌ها، به این شاخص اشاره‌های فراوانی داشت که در آن زمان حدود ۱۴ درصد بود و گفت کسی که موجب چنین رقم بالایی از فلاکت است، حتی حق خواستن رای و رئیس‌جمهور شدن را هم ندارد. البته در زمان خود کارتر این شاخص به بالای 20 درصد رسید و وی مقهور رونالد ریگان شد.

برخی اقتصاددانان عقیده دارند شاخص فلاکت دارای رابطه مستقیمی با جرم و جنایت در جامعه‌است و روند تغییر این شاخص با فاصله حدود یک‌سال در شاخص جرم و جنایت تاثیر می‌گذارد. برعکس شاخص فلاکت، شاخص ناامیدی است که به اثر شاخص سهام بر نرخ خودکشی دلالت دارد و وقفه زمانی کوتاه‌تری میان دو نرخ را در نظر می‌گیرد.