مردم؛ بزرگترین مدال افتخار زندگی

نخستین بار که پشت میکروفن رادیو قرار گرفتم به 54 سال قبل یعنی سال 1340 برمی‌گردد. در آن سال استاد پرویز بهادر که گوینده، کارگردان و نویسنده برنامه‌های نمایشی بود، دستم را گرفت و به رادیو برد و از همان سال به طور جدی در برنامه‌های نمایشی رادیو و بخش دوبله صدا مشغول شدم.

در رادیو با استادانی چون مرحوم منوچهر نوذری، مرحوم فرهنگ مهرپرور، احمد شیشه‌گران و سعید توکل در برنامه‌های مختلف رادیو به‌خصوص برنامه «صبح جمعه با شما» همکاری داشتم.

از همان سال‌های ابتدایی تاسیس رادیو پیام، به دعوت آقای جهانی نخستین مدیر رادیو پیام به عنوان گوینده در رادیو پیام مشغول به کار بودم و هستم.

به نظرم دو ویژگی صدای خوب و بیان خوب مهم‌ترین فاکتور یک گوینده موفق در رادیو می‌تواند باشد. اگر این دو اصل نباشد گوینده نمی‌تواند ادعای گویندگی داشته باشد.

در رادیو پیام تمام گویندگان می‌دانند که مساله مادی زیاد رنگ ندارد، چرا که پول چندانی داده نمی‌شود، اما آنچه مرا به‌شخصه پایبند رادیو به‌خصوص رادیو پیام کرده است صدای صمیمی و کلام خودمانی گوینده با مردم است. در رادیو پیام باید با مردم با محبت صحبت کنید تا مردم صدایت را بشنوند. نوع اجرا و صدا و ادبیات رادیو پیام با بخش اخبار که ادبیاتی رسمی دارد کاملا متفاوت است. مردم صدای مرا هر سه‌شنبه ساعت 6 تا 10 می‌شنوند همین حس شنیده‌شدن از سوی مردم به من یک انرژی مضاعف برای خدمتگزاری بیشتر می‌دهد.

رادیو یک عشقی خاص دارد که نمی‌توان آن را با پول و مساله مالی متر کرد و اندازه گرفت. عشق به مردم و بوی رادیو مرا در این رسانه شنیداری نگه ‌داشته است.

بزرگ‌ترین افتخارم پس از این سال‌های دراز در امر گویندگی و اجرا و دوبله فیلم‌های مختلف این است که مردم مرا حس کرده‌ و در بین خودشان پذیرفته‌اند و دوست داشتن مردم برای من بزرگ‌ترین مدال افتخار است.

منوچهر والی‌زاده

گوینده رادیو، بازیگر و دوبلور