اعتماد مردم سرمایه بزرگ خروج از رکود

چون علم اقتصاد ماهیتی انسانی دارد و اصولا فعل و انفعالات اقتصادی با اراده انسان صورت می‌گیرد، هرگونه تغییر شکل دادن یا جهت دادن به اراده انسان براثر عوامل گوناگون می‌تواند اقتصادی را به زیر بکشد یا برعکس آن را از فرش به عرش برساند. به همین علت است که هم و غم تمام اقتصادهای بزرگ از دولت‌ها گرفته تا بخش خصوصی، پیش‌بینی یا جهت‌دهی به رفتار بازیگران اقتصادی است؛ از دانه درشت‌ها گرفته تا معمولی‌ترین افراد.

کد خبر: ۸۴۷۱۵۰

به‌ این ترتیب اقتصادهایی که بتوانند از طریق ابزار اعتماد، همکاری و همراهی بازیگران اقتصادی یا همان مردم را با خود داشته باشند، به‌راحتی می‌توانند اصلاحات و رفرم‌های اقتصادی را با کمترین هزینه و اثرات جانبی به سرانجام برسانند.

جالب است که در آلمان ضرب‌المثلی وجود دارد که می‌گوید بعضی آلمانی‌ها شاید به مسیح اعتقاد نداشته باشند، اما همه به بانک مرکزی‌شان اعتماد دارند.

لذا مشاهده می‌شود که اعتماد، سرمایه بزرگ اقتصادها برای رشد و همچنین پشت‌سر گذاشتن مشکلات است و اگر این اعتماد خدشه‌دار شود، وای به حال آن!

حال پرسش اینجاست که دولت یازدهم در برنامه خروج از رکود خود تا چه حد سهمی برای جلب یا بهبود اعتماد مردم قائل شده است؟ اصولا آیا استفاده از سرمایه عظیم اعتماد مردم در پیشبرد برنامه‌های اقتصادی دولت جایی دارد؟ برای پاسخ به این پرسش ابتدا باید گفت که تا زمانی که مردم نخواهند و اراده‌ای برای خرید نداشته باشند، رکود تکان نخواهد خورد حتی اگر مردم ابتدا با برنامه‌های ضد رکود همراه شده اما در ادامه راه ببینند به نوعی سرشان کلاه رفته است، همکاری‌شان را پس می‌زنند و این برای تیم اقتصادی دولت یعنی از چاله به چاه افتادن.

در نهایت نیز این خطر وجود دارد که آنان احساس دور خوردن کرده و بی‌اعتمادی به سایر محورهای بسته خروج از رکود دولت تسری یابد لذا شایسته است به دولت پیشنهاد شود همزمان با پیش‌بینی‌های فنی، طوری صادقانه حرف بزند و عمل کند که مردم پتانسیل‌های عظیم خود که «ارزهای زیرفرشی» بخشی از آن است را به میدان آورده و چرخ اقتصاد به گردش درآید؛ نه این که کماکان دست روی دست بگذارند تا ببینند ورای امید برجام، چه چیزی در انتظار اقتصاد ایران
خواهد بود.