داستان« نماآهنگ»، از زیرزمین تا ماهواره

از طرفی کارشناسان در گذشته مهم‌ترین مشکل در این زمینه را فقدان رسانه برای پخش آثار ارزشمند این حوزه مطرح می‌کردند و حالا در دوره جدید، رئیس مرکز موسیقی و سرود رسانه ملی از آمادگی برای پخش نماآهنگ‌های استاندارد در سیما خبر می‌دهد.

پولداریم، نماآهنگ می‌سازیم!

به گزارش جام‌جم، نماآهنگ‌ها را در فضای فعلی می‌توان در سه دسته بررسی کرد؛ دسته اول آثاری از هر نظر ضعیف است که اغلب آنها را به اصطلاح بچه پولدارهایی که توهم خوش صدایی و زیبایی دارند، در ویلای شمال و جزیره‌های جنوبی شان به شکلی ضعیف و سخیف تولید کرده و با پرداخت مبالغی هنگفت در شبکه‌های فارسی زبان خارج از کشور پخش می‌کنند.

کارگردانی، سناریو و خوانندگی این آثار در حدی ضعیف است که فقط می‌توان گفت حیف وقت و انرژی و هزینه‌ای که صرف چنین کارهایی شده است البته طبیعی است شبکه‌های ماهواره‌ای از پخش این دسته از نماآهنگ‌ها استقبال کنند و درصدد باشند تا این کارها را نماینده موسیقی ایران معرفی کنند.

دسته دوم هم دربردارنده کارهای خوانندگان به اصطلاح زیرزمینی است که در کلام و تصویر با هنجارهای جامعه همخوانی ندارد و پیش از این هم جنجال‌هایی را ایجاد کرده است. البته سطح این کارها از سطح دسته اول بالاتر است؛ اما همان طور که گفتیم با معیارهای اخلاقی جامعه همخوانی ندارند.

دسته سوم اما این روزها آبروی نماآهنگ‌های داخلی محسوب می‌شوند؛ آثاری که برخی آنها حتی با کارهای هالیوودی و پرسر و صدای دنیا قدم به قدم پیش می‌آیند و از آنها جا نمی‌مانند. آثاری که با همه استاندارد بودنشان جایی برای پخش خود ندارند و در فضای مجازی میان مردم می‌چرخند و مورد توجه قرار می‌گیرند.

چند می‌گیری نماآهنگ بسازی؟

به گفته فعالان عرصه ساخت نماآهنگ ـ صرف نظر از مجاز بودن و نبودنشان ـ‌ هزینه تهیه نماآهنگ‌ها بستگی به نوع کار و سناریویی دارد که در پیش دارند. هر قدر کارهای میدانی یک اثر بیشتر باشد طبعا تصویربرداری و تجهیزات بیشتری را می‌طلبد و هزینه‌های بالاتری دارد. اما حداقل قیمت را می‌توان 15 و حداکثر 40 میلیون تومان پیش‌بینی کرد.

نقش کلیدی تلویزیون در حل مساله نماآهنگ‌ها

نیاز به قانونمند شدن نماآهنگ‌ها و ایجاد فضای بازتر برای آنها اتفاقی بود که در دوره تصدی پیروز ارجمند در دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی کلید خورد و اعلام شد برای تک آهنگ‌ها و نماآهنگ‌ها مجوز صادر می‌شود تا فعالیت‌های این عرصه قانونی و فضا نیز برای کار هنرمندان بازتر شود.

ارجمند در این باره به جام‌جم گفت: بسیار خوشحالم که در دوره حضورم در دفتر موسیقی فضایی برای قانونی شدن نماآهنگ‌ها ایجاد شد و جایزه موسیقی ققنوس هم برگزار شده و به نماآهنگ‌ های برگزیده تعلق گرفت. تا پیش از این اغلب جوانانی که نماآهنگ ضبط می‌کردند خیلی زود تبدیل به خواننده زیرزمینی می‌شدند، چون خارج از چارچوب قانون فعالیت کرده و برای گرفتن مجوز از دفتر موسیقی با مشکلات زیادی مواجه می‌شدند.

او افزود: ما سعی کردیم این خلأ موجود در وزارت ارشاد را رفع کنیم، بر همین اساس برای تک آهنگ‌ها و نماآهنگ‌ها آیین‌نامه نوشتیم و راه حل‌های قانونی ارائه کردیم، اما طبعا تا زمانی که فضای رسمی رسانه‌ای مانند رسانه ملی رغبتی برای پخش این آثار ندارد، برگزاری چند جشنواره و شبکه‌های اجتماعی نمی‌تواند توفیق چندانی در این عرصه برایمان ایجاد کند و حتی ممکن است در نبود رسانه، برخی جوان‌ها به این سمت متمایل شوند که کارهایشان از شبکه‌هایی خارج از ایران پخش شود.

منعی نداریم، استقبال می‌کنیم

وقتی موضوع را با محمد باقر معلم، مدیر دفتر موسیقی و سرود صدا و سیما مطرح کردیم، گفت: دفتر موسیقی صدا و سیما در بسیاری از عرصه‌ها تغییر رویکرد داشته و به سمت تنوع در عرصه موسیقی پیش می‌رود. در چند ماه اخیر هم شاهد این اتفاق بوده‌ایم نمونه‌اش هم پخش نماآهنگ «سیاره من» کاری از گروه کاکوبند و برادران بوشهری. این اثر کاملا لحن محور است و برای نخستین بار بود که چنین اثری پخش شده و مورد توجه مردم هم قرار گرفت.

او افزود: شیوه کار در دفتر موسیقی هم با گذشته تفاوت دارد و به شکل سنتی پیش نمی‌رویم. هر هنرمندی که طرح و ایده خوبی دارد می‌تواند آن را با ما مطرح کند. چرا که اکنون شایسته سالاری در دفتر موسیقی حاکم است و طبعا از نماآهنگ‌های استاندارد که منطبق با سیاست‌ها و اهداف ما و جامعه باشد حمایت خواهیم کرد.

معلم در پایان سخنانش تاکید کرد: صدا و سیما هیچ گونه منعی در این عرصه نداشته و از هنرمندان و فعالان این عرصه استقبال هم می‌کند.

زینب مرتضایی فرد - فرهنگ و هنر