این بار، در اندیشه سکوی جهانی

زنان فوتسالیست ایرانی، تجربه بازی در دو دوره جام جهانی کوچک را دارند. نخستین بار این اتفاق در سال 2013 افتاد و دومین بار در سال 2014. این دو دوره نخستین و دومین دوره رقابت‌های جام جهانی کوچک محسوب می‌شد، اما سومین دوره بدون حضور ایران برگزار شد.

سومین دوره جام جهانی فوتسال به میزبانی کاستاریکا برگزار شد که به دلیل دوری مسافت، فدراسیون تیم را به رقابت‌ها اعزام نکرد. اکنون با توجه به قهرمانی تیم ملی فوتسال بانوان ایران در نخستین دوره جام ملت‌های آسیا، دیگر بهانه‌ای برای اعزام نکردن تیم وجود ندارد، اما همین تیم، دو سال پیش، پس از نایب قهرمانی در رقابت‌های داخل سالن آسیا به حال خود رها شد. اکنون قرار است دوباره این اتفاق بیفتد؟

بازگشت دوباره یک تیم

تیم ملی فوتسال بانوان دو سال پیش پس از پایان رقابت‌های داخل سالن آسیا که با نایب‌قهرمانی آنها همراه بود با افت مقطعی روبه‌رو شد. نیلوفر اردلان، کاپیتان تیم ملی فوتسال بانوان ایران که البته در جام ملت‌های آسیا غایب بود در این باره به جام‌جم ورزشی گفت:

تیم ملی تا مدتی پس از بازگشت از رقابت‌های داخل سالن آسیا نتایج غیرقابل قبولی به دست می‌آورد، اما خوشبختانه تیم دوباره قوت گرفت و شاکله اصلی تیم برگشت. تیم با قدرت راهی جام ملت‌های آسیا شد، اما امیدواریم با این قهرمانی به خودمان غره نشویم. الان ما تیم پنجم دنیا هستیم. ما باز هم توانایی داریم ژاپن را نه فقط در فینال جام ملت‌های آسیا که هر جای دیگری هم شکست بدهیم. تیم ملی فوتسال زنان روسیه نیز آبان به تهران می‌آید تا در مقابل ما بازی تدارکاتی برگزار کند. با این تدارکات ما می‌توانیم در گواتمالا سوم یا حداقل چهارم شویم.

بهترین مقامی که تیم ملی فوتسال ایران در دو دوره حضور خود در جام ملت‌های آسیا به دست آورد هفتمی بود. تیم ملی فوتسال بانوان ایران پیشرفت کرده است و قهرمانی در آسیا بزرگ‌ترین دلیل این پیشرفت محسوب می‌شود. با این تفاسیر می‌توان پیش بینی کرد تیم ملی فوتسال بانوان در گواتمالا مقامی بالاتر از دوره‌های پیشین به دست بیاورد. اگر بانوان فوتسالیست ایرانی بتوانند در این رقابت‌ها از سکو بالا بروند و طبق ادعای اردلان سوم شوند آن گاه اتفاق جالبی در تاریخ ورزش بانوان ایران می‌افتد، برای نخستین بار یک ورزش تیمی در رقابت‌های جهانی روی سکو می‌رود.

1375؛ مبدا تیم ملی

سال 1375 فوتسال بانوان در ایران برای نخستین بار راه‌اندازی شد. این اتفاق ابتدا در تهران افتاد و سپس به شهرهای دیگر هم رسید. تیم ملی نیز مدتی بعد تشکیل شد و بازیکنانی نظیر اردلان، اقبال و زیور بابایی جزو نسل اول بازیکنان تیم ملی فوتسال بانوان هستند.

این تیم طی 19 سال قهرمان غرب آسیا شد، به تورنمنت‌های بین‌المللی راه یافت، حضور در جام جهانی را تجربه کرد، بر سکوی نایب‌قهرمانی رقابت‌های داخل سالن آسیا ایستاد و در نهایت هم قهرمانی را در جام ملت‌های آسیا جشن گرفته است. این یک نمودار کاملا صعودی است. اگر همه چیز طبق روال چند سال گذشته پیش برود آن گاه باید گفت تیم ملی فوتسال بانوان ایران در رقابت‌های جام جهانی صاحب مقام می‌شود. سارا شیربیگی، عضو تیم ملی فوتسال بانوان ایران در این ارتباط به جام‌جم گفت: مقام‌آوری در جام جهانی خیلی سخت است، اما دور از دسترس نیست. اغراق نیست اگر بگوییم ما هم‌اکنون یکی از برترین تیم‌های دنیاهستیم. حتی می‌توانیم بهترین هم باشیم، اما برای رسیدن به این شرایط باید خیلی روی تیم کار کنیم.

فرزانه توسلی، فهیمه زارعی، نسیمه غلامی، فرشته کریمی، فاطمه اعتدادی و نیلوفر اردلان، ارکان تیم ملی فوتسال بانوان ایران هستند. توسلی نه‌تنها برترین دروازه‌بان جام ملت‌های آسیا بلکه یکی از برترین بازیکنان این تورنمنت بود. اگر قرار بود جایزه برترین بازیکن این رقابت‌ها به بازیکنی غیر از فرشته کریمی برسد قطعا توسلی بهترین گزینه ممکن بود. بازیکنان دیگری همچون زارعی، غلامی، اعتدادی و اردلان نیز سال‌هاست در ترکیب تیم ملی فوتسال بانوان می‌درخشند. این تیم در جام جهانی شانس زیادی دارد، اما در این میان یک نکته بسیار مهم نادیده گرفته شده است؛ پرورش نسل جدید تیم ملی فوتسال بانوان. اردلان در این باره تاکید می‌کند: اکنون ما باید روی رده‌های پایه برنامه‌ریزی کنیم. بسیاری از بازیکنان تیم ملی یک، دو یا نهایت چهار سال دیگر بتوانند بازی کنند. به همین دلیل باید بر رده‌های پایه برنامه‌ریزی کنیم. کفاشیان و عرب عامری (نایب‌رئیس فدراسیون در امور بانوان) باید به فکر تیم‌های پایه و تشکیل تیم دوم برای تیم ملی فوتسال باشند. فوتسال از همان زمانی که راه افتاد حرف‌های زیادی برای گفتن داشت. حیف است این رشته به حال خود رها شود. همین الان تعداد زیادی از بازیکنان 14، 15 ساله با من تماس می‌گیرند، اما من به آنها می‌گویم واقعا تیم یا جای دیگری ندارم که به آنها معرفی کنم. این دخترها واقعا حیف هستند. اگر کسی به آنها بها بدهد تا 20 سالگی به مرز حرفه‌ای‌بودن می‌رسند. تیم‌های ما با تشکیل تیم‌های پایه باید ریشه‌دارتر شوند.

حرف‌های کاپیتان تیم ملی فوتسال بانوان ایران قابل تامل است. شاید تیم ملی فوتسال بانوان در جام جهانی 2016 گواتمالا روی سکو برود، اما پس از آن چه؟ قطعا اردلان، کریمی، زارعی، غلامی و توسلی برای همیشه نمی‌توانند در تیم ملی فوتسال بازی کنند. باید تیم دومی پشت‌سر آنها وجود داشته باشد که هنوز این اتفاق نیفتاده است.

یک انقلاب دیگر در فوتسال بانوان

جام جهانی قرار است از سال 2018 زیر نظر فیفا برگزار شود و در واقع فیفا متولی برگزاری این رقابت‌ها خواهد شد. این یعنی فوتسال زنان دنیا کاملا حرفه‌ای می‌شود؛ حرفه‌ای شدن در تمام ابعاد. تیم ملی فوتسال بانوان ایران حالا در مسیری قرار گرفته است که به اوج حرفه‌ای بودن ختم خواهد شد. آنها باید کار خود را با انگیزه‌ها و شرایط متفاوت تری از گواتمالا آغاز کنند.

زنان فوتسالیست ایرانی با قاطعیت، قهرمانی خود را در جام ملت‌های آسیا پیش‌بینی کردند و حالا با قاطعیت از موفقیت بزرگ خود در جام جهانی فوتسال می‌گویند. این بار هم می‌توان روی پیش‌بینی آنها حساب باز کرد؟

هیلدا حسینی‌خواه‌

ورزش