آراستن کلام مولانا به جوهر خوشنویسی

یکی دیگر از هنرمندانی که در روزگار ما مثنوی معنوی را نه یک بار، بلکه دوبار به طور کامل خوشنویسی کرده، علی سجادی است. او که دارای گواهینامه درجه یک هنری از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است، یک بار مثنوی را به طور کامل کتابت و در دهه 80 در انجمن خوشنویسان ایران منتشر کرد و یک دهه بعد، سجادی برای بار دوم مثنوی را به طور کامل خوشنویسی کرده و قرار است اسفند امسال آن را در انتشارات کلهر منتشر کند. جدای از این دو مورد، سجادی گزیده غزلیات شمس (حدود 450 غزل) را خوشنویسی کرده که انتشارات یساولی این اثر را زیر چاپ دارد. این هنرمند خوشنویس که سرپرستی انجمن خوشنویسان اسدآباد همدان را هم به عهده دارد، جدای از کتابت آثار مولانا یک بار کلیات سعدی، دو بار شاهنامه فردوسی، یک بار دیوان حافظ، سه بار رباعیات خیام، سه بار دوبیتی‌های باباطاهر، دو بار بوستان سعدی و یک بار هم گلستان سعدی را به هنر خوشنویسی آراسته است.

با این که سجادی روی بیشتر آثار کلاسیک فارسی کار کرده، اما خودش اعتقاد دارد نوشتن اشعار مولانا حال و هوای دیگری دارد و همه‌اش تزکیه نفس است. او می گوید نوشتن مثنوی و غزلیات شمس، انسان را به حالات و مراتبی می‌رساند که غیرقابل وصف است. این خوشنویس معتقد است مولوی به خاطر مفاهیم والای عرفانی که در آثارش دارد انسان را از تعلقات دنیوی رها می‌کند و دستاویزی برای رفتن به عالمی متعالی‌تر از عالم خاکی است.

این هنرمند که درجه استادی خوشنویسی از انجمن خوشنویسان ایران دارد دو سال از وقت خود را صرف نوشتن مثنوی معنوی کرده است. او مثنوی را با قلم کمتر از یک میلی‌متری در چهار ستون هر صفحه 50 بیت نوشته است و مثنوی او 630 صفحه را در بر می‌گیرد.

می‌گویند هنر خوشنویسی، هنری پرحوصله است که شکیبایی هنرمند را طلب می‌کند. از سوی دیگر در دنیای موجز و پرسرعت روزگار ما، کمتر کسی حتی حوصله می‌کند آثار کلاسیک فارسی مانند مثنوی را یک بار به طور کامل از اول تا آخر مطالعه کند. حالا این دو موضوع را در نظر بگیرید و ببینید خوشنویسی کل مثنوی طی دو سال چه حوصله‌ای می‌طلبد.

این کاری است که علی سجادی انجام داده: هر روز هشت ساعت را صرف نوشتن کردم. نوشتن با این سایز قلم دقت خاصی نیاز دارد. از طرفی نوشتن مثنوی، اطلاعات ادبی بالایی هم می خواهد که خوشنویس نکات املایی را رعایت کند؛ چون برخی ترکیبات را اگر اشتباه بنویسید، معنای آن عوض می‌شود. چنین شور و شوقی از خوشنویسان ما که در طول تاریخ هم کم نیستند، نشان می‌دهد آثار مولانا آن‌قدر جذبه و کشش دارد که هنرمندان خوشنویس همواره در اعصار مختلف تلاش کرده‌اند آن را در خدمت هنر زیبای خوشنویسی به کار بگیرند.